hoe reageer ik best op verkeerde beeldvorming?

nee, ik heb dat niet woordelijk zo gezegd denk ik. weet het eigenlijk niet meer zo goed. maar hoe dan ook : ik wil liever hier blijven dan het gevoel te hebben dat hij komt uit plichtsbesef. Hij bedenkt nu al hoeveel hem dat zal kosten dus laat maar zitten denk ik. Wil ook niet naar zn zoon bellen (wat ook een oplossing zou zijn, want die rijdt sowieso van hier naar daar...) want dat "kost veel". Tja, begrijp je, dan hoeft het voor mij echt al niet meer hoor....

snap dat je het zo ziet maar heb je wel gevraagd of het voor hem ook vanuit de invalshoek plichtsbesef is?
benzine kost nu eenmaal geld, maar dit hoeft niet 'de' reden te zijn. (daarbij kunnen de wegen ook nog glad zijn) waarom je zijn zoon niet wil bellen is me niet helemaal duidelijk. als hij toch van jou naar daar moet wat is dan het probleem als dit een oplossing kan zijn? misschien dat je een bijdrage kan doen in de benzinekosten omdat het niet vanzelfsprekend hoeft te zijn dat de persoon die in de auto rijdt ook standaard de benzine betaald?
of kost het bellen teveel? (mail miss een optie?) ik snap jouw standpunt wel hoor, maar het wil niet zeggen dat de redenen die jij ziet ook voor je vriend de exacte redenen zijn. snap je wat ik bedoel? (uitleggen is niet altijd mijn ding) ;-)

Wel vervelend als je steeds je woorden zo zorgvuldig moet uitkiezen. Je vriend kent je inmiddels wel, zou je denken om je op de juiste manier te begrijpen, in te schatten hoe jij dingen bedoeld.

je kan ook zorgvuldig kijken naar hoe je overkomt op iemand?
zorgvuldig kijken hoe je woorden van een ander intrepeteert? je kan het ook omdraaien: je kent je vriend inmiddels wel, zodat je hem op de juiste manier kan begrijpen, en in kan schatten hij het bedoeld zonder er vanuit te gaan dat hij het ook zo bedoeld zoals jij denkt dat hij het bedoeld en hier vanuit te gaan. hier moet hij zich weer tegen verdedigen of uitleg over geven.

@eucalupje : het is hij zelf die zn zoon niet wil bellen, o.m. omdat "zijn kaart dan meteen op is". hij bedoelt zijn belkrediet . Want "jij hebt de vorige keer gezegd dat bellen soms goedkoper is dan smsen, maar kijk, ik belde laatst naar mijn zoon en in het midden van het gesprek stopte dat ineens". Zo was het dus niet. Hij heeft me een gesmst dat hij "eventjes later" was en ik heb toen een uur op hem gewacht. Hij zei toen dat hij niet had gebeld omdat dat teveel kost. Waarop ik heb geantwoord dat een belletje van één minuut met "ik ben een uur later" niet zoveel duurder is dan smsen. En dan had ik rustig in het stationsbuffet gaan wachten, of de bus genomen, of gelijk wat gedaan behalve buiten staan in de kou.
Hij is niet gierig, maar heeft sommige trekjes die toch wel naar de 'Schotse" :-) richting gaan, vooral op vlak van telefoonkosten, brandstofverbruik etc. Hij wil niet dat ik zelf zn zoon bel, maar zelf wil hij ook niet wegens de kosten dus.
Maar je hebt gelijk : ik mag zijn redenen niet in mijn kader interpreteren. Dat is wat het gevaar in langdurige relaties : je hebt een beeldvorming over iemand en gaat dan alles in dat kader interpreteren. Dus ik maak me eigenlijk ook schuldig aan "beeldvorming" die misschien niet meer relevant is. En uiteraard ben ik bereid om tussen te komen in de brandstofkosten : ik betaal nu voor onze reizen een kilometervergoeding ipv brandstof omdat hij alle kosten voor de auto op zich neemt.
@ snuffel : inderdaad, dat zou ideaal zijn, maar zo werkt het dus niet. zie hierboven : ik zal dat ook wel niet altijd doen. Anderzijds is er bij hem een heel groot gebrek aan vertrouwen voor kleine dingen, dit komt vanuit zijn verleden en het familieprincipe : alleen eigen bloed is betrouwbaar. Plus projecteert hij dat ook op mij. Hij komt bv. niet in mijn hobbykamer want "als er dan iets gestolen is heb ik het gedaan". Terwijl ik dit echt van de pot gerukt vind : waarom zou ik hem betichten van 'stelen"? Ik zou hooguit vragen : heb jij de schaar gebruikt... maar toch niet "heb jij de schaar gestolen?" :-D

ik kan er niet heel veel uit wijs worden maar zie dat er heel veel teruggevoerd wordt op eerdere situaties en uitspraken (die op welke manier dan ook geitrepeteert zijn)
als daar al 1 dingetje scheef zit, zit de rest ook scheef, en dat is het gevaar (nogmaals: bij iedereen werkt dit zo) ;-) feitelijk lees ik persoonlijk:
hij is zuinig, let op het belgedrag en benzinekosten
soms is bellen duurder dan smsen (maar andersom kan ook het geval zijn)
er is een misverstand (van beide kanten, we houden daar waar mogelijk neutraal) ;-)
jullie verdelen de kosten, maar hij betaalt aanzienlijk meer dan jij. aan een relatie zit ook een zakelijke kant, en dit is wat mensen moeilijk vinden om te bespreken omdat het zo zakelijk en gierig is. hebben jullie destijds afgesproken wie wat zou betalen, of het 50/50 is of na draagkracht?
mogelijk kan dat een hoop geemmer voorkomen. tegenwoordig heb je hele voordelige abonnementjes (paar euro per maand, en je kan best lang bellen) wat ik me afvraag: bel je met zijn telefoon of gaat dit over het belgedrag van je eigen telefoon en betaalt hij de belkaarten? over je hobbykamer: zegt hij letterlijk dat als er wat gestolen is hij de schuld krijgt? of is het iets van: als er wat mist denk je dat ik het heb....... gebruikt? heb je hem weleens gevraagd of hij echt denk dat hij hem verdenkt van stelen? of is ook dit weer een misverstand. het lastige is: met communicatie kan je het beiden goed bedoelen, maar als je elkaar niet begrijpt kan je met dezelfde communicatie een relatie om zeep helpen. zeggen jullie weleens tegen elkaar: als je dat zegt voelt het voor mij alsof........ dus vraag me af wat je eigenlijk zegt.
zo weet de persoon hoe je het voelt/opvat en krijgt deze de kans om uit te leggen wat hij/zij bedoeld voordat de voel escaleert en je over elkaar zegt: ja maar jij zei ..... want..... dus...... dan krijg je wijzende vingertjes waartegen een ander zich niet kan (of niet meer wil) verdedigen. op een gegeven moment zijn het dan geen 'afzondelijke'geen misvattingen, maar denk je.... jáááá hoor, daar gáááán we weer!!! over en weer aangeven wat je voelt (nog voor je er vanuit gaat dat het klopt en 100% terecht en 'waar' is) en waarom, en vervolgens #vraagt# wat men bedoeld kan dat ook een hele hoop schelen.

ja, hij denkt in termen van "stelen", echt waar. ik viel haast van mn stoel. hij denkt zo vanuit wantrouwen, vooral op vlak van bezit. ik moet ook oppassen om op financieel vlak niet "genaaid" te worden, hij laat zichzelf soms kennen voor enkele euro's...Maar gelukkig heb ik hiervoor genoeg haar op mn tanden gekregen ondertussen (en is het hierdoor ook al fors verbeterd).
ja, wij hebben elk onze eigen rekening en leggen elk de helft bij in het huishouden. alleen de wagen betaalt hij, omdat hij die ook nagenoeg helemaal alleen gebruikt (ik kan met mn fiets naar het werk, doe met mn fiets alle boodschappen etc.) behalve op vakantie en uitstappen. Dan betaal ik hem een kilometervergoeding, die we vastgesteld hebben via een autosite (dus met verzekering, taks, onderhoud, sleet van zn banden etc....).
we hebben ook een aparte telefoon, maar hij probeert zoveel mogelijk mij te laten bellen met mijn telefoon. ik ben ook altijd degene die moet bellen bv als we in het buitenland zijn. als ik tegenwerk, is er ruzie. hij wil geen abonnement m.n. en een kaart is natuurlijk sneller op. Ik stel nu mn grenzen en spendeer 10€ per maand aan mn mobielabonnement. Maar als we op reis zijn naar het buitenland kan dat natuurlijk aardig oplopen, en dan wil ik geen ruzie maken omdat we op reis zijn. In die kosten wil hij niet tussenkomen...
en nee, daar zit het probleem juist : we hebben niet "van die gesprekken". als ik zoiets zegt boort hij me gewoon de grond in (niet dat dat lukt, maar hij probeert het in ieder geval). daar zit onze grote moeilijkheid : wij kunnen niet zo goed met elkaar communiceren....Daarom is hij ook gisteren weggelopen ipv te praten. En nu, oeps, moet ik dringend vertrekken voor mn werk. bedankt voor je tips in ieder geval!