Kiezen tussen ouders of vriend?

Heel herkenbaar...

En voor dit soort momenten kozen wij altijd de brief.
In een brief kan je alles, precies uitleggen zoals jij wilt.

Waar je gewoon je hart volledig kan luchten terwijl je de tijd kan nemen om de juiste woorden te vinden.
Zonder dat iemand je in de reden valt en daarom gewoon je zin af kan maken met als resultaat dat het niet verkeerd geïnterpreteerd wordt door de gene waartegen je het verteld en er verder geen onnodige discussies ontstaan.

Vergeet er niet in te melden dat je inmiddels 21 bent.
Hun zorg en voorzichtigheid, zeer op prijs stelt. Maar niet geloof in het gezegde "eens een dief, altijd een dief" Hij tenslotte op die manier altijd al word behandeld. En jij hem graag een kans wilt geven. Omdat jij in hem gelooft. En stel nou dat het toch allemaal niet zo rooskleurig afloopt met de relatie betreft. Dat je daar dan zelf mee dealt.

Je bent oud en wijs genoeg om je eigen afwegingen en keuzes te maken. Lopen die verkeerd, no big deal.
Daar leer je weer van.

(buitendat, ouders die hun kinderen laten kiezen, gokken erop dat hun kind voor hun kiest maar ondertussen zweten zij peentjes, dit is een noodsprong omdat alleen maar bang zijn, dat jij vroeg of laat in het circuit meegtrokken wordt)

Kortom, probeer iets van een middenweg te vinden.
Maar geef je vriend niet zomaar op omdat het even tegenzit. Je kan ook tegen je ouders zeggen dat na al die tijd dat je met hem bent, hem niet zomaar een mes in de rug kan steken.

Heel veel succes met alles!

Wat een vervelende situatie voor je. Ik begrijp heel goed dat je ouders kritisch zijn, maar dat snap je zelf ook wel. Jij bent voortgekomen uit hun relatie en zij hebben alleen het allerbeste met jou voor. Dat geldt dan natuurlijk ook voor jou relatie; alleen het allerbeste. Ze stellen je voor een moeilijke keuze.
Feitelijk is het zo, ook gezien je leeftijd, dat je zelf moet uitmaken wie wel en wie niet voor als partner in aanmerking komt. Het is jou leven en jou toekomst, echter wanneer je een keuze hebt gemaakt, is het wel heel definitief.
Wanneer je kiest voor je vriend verplicht je jezelf feitelijk aan hem, zal je hem zelf in ieder geval niet meer gauw loslaten, al is het maar om je ouders ervan te overtuigen dat je de beste keuze hebt gemaakt om voor hem te gaan. En precies dát zou helemaal fout zijn. Dan zit je in die relatie behoorlijk ongemakkelijk en dat is feitelijk geen basis. Persoonlijk weet ik niet of ik dát zou willen.
Wanneer je kiest voor je ouders, ben je zomaar je vriend kwijt. Zonder pardon. Je moet dus voor 100% zeker weten dat je met je vriend verder wil. Twijfel je maar 1 seconde, dan weet je dat je relatie waarschijnlijk geen stand houd. Doe je het dan toch, zit je in die situatie dat je je ouders wat bewijst.
Wanneer je kiest voor je vriend ben je een basis kwijt, waar je ook niet op zit te wachten. Het is zeer rigoureus met je ouders te breken. Zeker wanneer het na een tijdje niet meer wil met je vriend.
Voor wat zijn ouders betreft: je hebt met hén geen verkering!" Ik bedoel hiermee dat ook zij eraan meewerken jou vertrouwen te geven, omdat zij jou wel zien zitten als vriendin van hun zoon.
Persoonlijk zou ik dan ook wachten een keuze te maken want, al heb je al een half jaar verkering, het is nog maar een vrij prille relatie. Wacht en vraag je een paar dingen heel kritisch af zoals:
- wil ik wel met hem samenwonen DE REST VAN MIJN LEVEN?
- erger ik me niet aan bepaalde gedragingen van hem?
- hou ik dus écht van hem?
En praktisch gericht:
- waar gaan we samenwonen?
- wil ik eventueel bij zijn ouders in huis wonen
Maar ook:
- wil ik met mijn ouders breken voor hem?
Wees dus niet stoer, maar wees écht kritisch naar je relatie en gun dat nog wat tijd. Push niet teveel naar je ouders, maar push ook niet teveel naar jezelf. Wacht nog even af en kijk hoe je over een half jaartje denkt over de situatie. Misschien zijn je ouders dan ook wat bijgedraaid in hun mening, en trekken zij hun toch wel strenge eisen in.
Veel wijsheid!

Deze situatie is er een waar je best wat hulp kunt gebruiken, als je mowt kiezen is er veel meer aan de hand en kun je je ouders voorstellen om hulp in te roepen. Als ze je niet kwijt willen en samen een oplossing zoeken kun je het voorleggen aan een specialist, je vindt er een op "gelijkofgeluk.nl"
Het internetadres zegt genoeg denk ik!
Succes

Zelf zou ik proberen mijn best te doen om mijn ouders hun ongelijk te bewijzen. Maar in jou verhaal blijkt dat je ouders veel om je geven. Dat zou ik niet zo snel opgeven.
Maak anders een lijstje met voordelen en nadelen van je ouders en je vriendje.
Zelf zou ik kiezen voor je ouders, (zelf ken ik dat gevoel "liefde" niet zo goed) en er zijn duizenden andere mannen waar je verliefd op kan worden.
Dit kan misschien niet de beste advies zijn, maar als je er over nadenkt kan het misschien wel kloppen.

Je zegt..hun besluit staat vast..Maar het gaat helemaal niet om hun besluit..het gaat om JOUW besluit..

Jouw besluit is het enige dat telt. Je bent een volwassen vrouw en je ouders zullen moeten beseffen dat jij voor jezelf de zaken en dingen bepaalt.

Ik neem aan dat je ouders ook graag willen dat je nog een tijdje bij hen blijft wonen..dus meid..stel je eisen.

Probeer het eerst maar in en met een rustig en redelijk gesprek..

Stel HEN daarin voor de keus..je vriend te accepteren en zo niet..ga dan uitzien naar een alternatieve mogelijkheid zoals b.v. bij je toekomstige schoonouders gaan inwonen.

Laat je niet in een hoek dringen..maar kom voor je eigen belangen op. Als je ouders aangeven er alles aan te gaan doen om jouw relatie te ondergraven..raad ik je aan hen zo snel mogelijk te verlaten en lekker op jezelf te gaan wonen.

Beter wat minder geld..maar gelukkig..dan de financiële weelde van thuis maar ongelukkig..

Als je niet tot een redelijk gesprek met hen kunt geraken..schrijf dan al wat je te zeggen hebt op en stuur hen dat per post.. TNT op.

Je kunt in een brief namelijk alles wat je kwijt wilt daadwerkelijk kwijt..zonder dat je in je relaas wordt onderbroken.

Als je van je vriend houdt..en dat neem ik toch aan..kies dan voor jouw levensgeluk..dus voor hem..

Veel kracht en succes..

Groet,

Ton