Hoeveel zin heeft het over het algemeen om huiselijk geweld, en dan met name kindermishandeling, te melden?

Momenteel is er zeer veel aandacht voor zowel politiek als bij justitie.
Melden heeft zeer zeker zin.

Als hij zegt er niks mee te doen op zijn leeftijd, dan is dat misschien ook het beste. Hij verteld het in vertrouwen en zegt dat het niet meer voorkomt. Zin heeft het naar mijn idee alleen als er nog steeds huiselijk geweld aan te pas komt of als de jongen er zelf wat mee wil doen. Succes en wijsheid.

Het is het beste als het kind zelf naar Jeugdzorg toegaat.
U kan ook melden dat er wat aan de hand is maar als het kind ontkent dat ze mishandeld is of als ze geen hulp wil kan er niks worden gedaan.
Misschien duurt het bij jeugdzorg vrij lang voor er daadwerkelijk iets geregeld is maar beter later dan nooit!

Toegevoegd na 3 minuten:
Het in de doofpot stoppen is het slechtste wat je kan doen.
Zo kan je het niet verwerken en krijg je er later last van!
Zo iemand moet zowiezo met hulpverlening gaan praten, al is het alleen al dat hij/zij zichzelf later niet tegenkomt. Daar bedoel ik mee dat hij/zij een trauma kan hebben opgelopen en deze moet verwerkt worden maar ook besproken. Het moet niet opgekropt worden. Zo wordt het niet verwerkt.

Toch nog melden. Vaak wordt handelen met geweld doorgegeven aan de volgende generatie. Omdat ze dat alleen als voorbeeld hebben. (Slechte jeugd gehad...)
Deze jongen zal zeker met een psychosociaal therapeut moeten gaan praten om dit te kunnen afsluiten.

Meldt het alsnog bij het AMK (dat kan tot het 18de jaar) zodat het ergens geregistreerd staat.
Was de huisarts niet op de hoogte?

Ja uit ervaring weet ik dat het he;aas weinig zin heeft.

Jaren geleden zijn er twee aparte meldingen gedaan van enorme mishandelingen binnen een gezin, kindje van 2 die onder de blauwe plekken zat, kinderen op de basis school die mishandeld werden, meisje middelbare school die misbruikt en mishandeld werd.

Er zijn wel helemaal 2 gesprekken geweest en het zat nu eenmaal in de cultuur deze manier van opvoeden. Dus helaas er is niets tot weinig te doen wanneer ze niet zodanig mishandeld worden dat er ziekenhuis opname noodzakelijk is.

als ik jou was zou ik melding doen.
moeders zelf zal het niet vol trots vertellen dus zal niemand ervan op de hoogte zijn.

een kleine erbij is veel stress (gebroken nachten, veel zorg, etc) dus wat ondersteuning zou een goed plan kunnen zijn. mocht het niet nodig blijken dan kan men dit altijd nog bepalen.

voor de oudere kinderen lijkt het me ook prettig. hun zijn het vertrouwen kwijt in de hulpverlening, en of de mishandeling nu zijn gestopt wil niet zeggen dat ze hier schade aan hebben over gehouden (dit zal dus zeker wel het geval zijn)

het is dus geen kwestie van vergeten en vergeven. dat het nu goed gaat geeft geen garantie dat het ook goed zal blijven gaan. de moeder heeft bewezen dat ze zelf de stap niet zal nemen (anders had ze zelf wel aan de bel getrokken, of meegewerkt destijds) dus een oogje in het zeil is m.i. zeker niet verkeerd.

als niemand hiervan op de hoogte is zal niemand hier ook op letten. het gaat hier om kinderen, dus preventief handelen gezien de eerdere ervaring vind ik zeker geen schande. de kids hebben de tol al betaald en nog (ervaring die ze hebben) dus als dit wantrouwen de tol is die de moeder moet betalen dan moet ze zichzelf hiervoor bedanken.

trek dus aan de bel met de vraag of ze op willen letten, voorkomen kan je niet. instanties lopen vaker finaal langs elkaar heen.

het loopt al vaak genoeg mis lezen we in de krant, en dan vragen we ons allemaal af:
'heeft er nu niemand eerder iets gemerkt"
'is er nu niemand geweest die aan de bel heeft getrokken'
'was er nu niemand die zich om die kinderen heeft bekommert'?

beter voor niets, dan dat achteraf blijkt dat het wel nodig was.

Je hebt gelijk..kan ik je echt volmondig niet zeggen..

Wij hebben onlangs zelf aangifte willen doen..proberen te doen.. van een geval van geestelijke kindermishandeling en..

We werden van het kastje naar de muur gestuurd om tenslotte maar te berusten in de starheid van de bureaucratie omdat we nergens een voet aan de grond kregen..

Iedereen was bang voor de ander..en de ene smoes om het niet in behandeling te nemen was nog stommer dan de andere..

Ook wij kwamen tot de slotsom dat melding van huiselijk geweld..feitelijk zinloos is..helaas..

Arme arme slachtoffers..vaak kinderen..

Groet,

Ton

Mn hart breekt als ik hoor of lees over mishandeling of van kinderen dieren of oude mensjes.

Ik zou die maatschappelijk werkster eens opzoeken en haar confontreren met haar falen. Ik vind dat zulke mensen aangepakt moeten worden. Van mij zou ze niet makkelijk af komen kan ik je vertellen als ik van nabijheid zoiets zou horen.

Want zij is mededader!!!!!!
Dofa