Ben je zelf verantwoordelijk voor je geluk ?

Je bent altijd zelf verantwoordelijk voor je geluk. Anderen kunnen dingen doen om je gelukkig te maken, maar weer: dat moet jij ook accepteren. Doe je dat niet, dan heeft die 'bijdrage' dus geen invloed.

Dit doet me denken aan zo'n 'wijze' spreuk die ik heel mooi vind:
Het leven is een feest,
maar je moet wel zelf de slingers ophangen.

Ik ben van mening dat je voor een groot deel zelf verantwoordelijk bent voor de mate van plezier in je leven. Zoals hierboven al staat zul je zelf de slingers op moeten hangen. Je kunt je leven inrichten zoals jij dat wil en je kunt ook dingen veranderen als je iets niet leuk vind. Ik denk dat er veel mensen zijn die dit in sommige situaties niet inzien en dan bij de pakken neer gaan zitten, dat is jammer.

Maar.. geluk is wel iets anders dan een feest.
Om van dale er maar even bij te halen:
Geluk het; o 1 gunstige loop van omstandigheden; voorspoed: hij heeft altijd ~ boft altijd; van ~ mogen spreken veel geluk hebben
2 aangenaam gevoel van iem die zich verheugt

De eerste betekenis van geluk is iets waar niemand echt iets aan kan doen. Net als het winnende lot toevallig kopen, of nog nét de trein halen omdat hij toevallig 5 min vertraging had.

De tweede betekenis van geluk is het gevoel van geluk. En dit heeft naar mijn mening meer te maken met de tekst die ik als eerste typte. Dit geluk kun je ook grotendeels zelf veroorzaken. Zoals de slingers die je zelf ophangt.

Tenzij je niet van slingers houdt natuurlijk ;)

Ik vind dat ik voor een deel verantwoordelijk bent voor mijn eigen geluk maar ook voor dat van de ander.
Mezelf mede verantwoordelijk maken voor andermans geluk is mij een kwetsbare keus en dat geeft binding en vetrouwen met de ander.
Ik wil er mijn best voor doen anderen daar bij te helpen als dat in mijn vermogen ligt.
Ik kan natuurlijk niet de hele wereld gelukkig maken maar als ik in mijn eigen kringetje daar toe kan bijdragen, zou ik dat in ieder geval proberen.

Vond deze tekst op internet.

Wat is geluk?

Er was eens een arme oude man, wiens enige bezit een schitterende schimmel was. Al jaren hadden de mensen uit zijn dorp hem gezegd het paard te verkopen omdat het een hoop geld zou opbrengen, en hij verder geen cent had om uit te geven. Maar de oude weigerde om dat te doen. "Het paard is een deel van mijn familie, en je familie verkoop je niet", was steeds zijn antwoord.

Op een nacht verdween het paard uit zijn stal en de mensen zeiden: "Zie je nou wel, ouwe, dan had je maar niet zo dom moeten zijn en het beest moeten verkopen. Nou heb je helemaal niks meer. Een groter ongeluk had je niet kunnen overkomen." Maar de oude man zei: "Wie weet of het een geluk is, of een ongeluk. Het enige dat ik weet is dat mijn paard weg is. Maar of het een ongeluk is?"

Enkele weken later kwam het paard op een nacht met twaalf andere, wilde paarden terug naar de stal. Blijkbaar was het losgebroken om zijn soortgenoten te zoeken, en had het uiteindelijk de weg naar zijn baas teruggevonden. De mensen uit het dorp zeiden: "Ouwe, je had volkomen gelijk. Het was helemaal geen ongeluk, maar juist een geluk dat het beest er vandoor ging, want nu ben je een rijk man." Maar de oude antwoordde: "Wie weet of het een geluk of een ongeluk is. Het enige dat ik weet is dat het dier met twaalf andere paarden is teruggekomen."

In de volgende weken probeerde de zoon van de oude man de wilde paarden te temmen, en viel daarbij van een woeste hengst. Zijn beide benen werden verbrijzeld. De mensen uit het dorp zeiden: "Ouwe, je had gelijk, zo'n geluk was het inderdaad niet dat je paard met die anderen is teruggekomen. Nu is je zoon invalide. Een groter ongeluk kon je haast niet overkomen!" De oude man zuchtte, en zei: "Wanneer houden jullie nou eindelijk eens op met te doen alsof je vandaag al weet hoe het morgen zal zijn? Het enige dat ik weet is dat mij vandaag een ongeluk is overkomen."

Een paar maanden later brak er oorlog uit in het land. Alle gezonde jonge mannen van het dorp moesten in het leger dienen en werden naar het front gestuurd. Geen één keerde levend in het dorp terug.
En wat zeiden de mensen als ze de oude man met zijn invalide zoon tegenkwamen...?

Voor een groot gedeelte denk ik van wel, het leven is toch wat je er zelf van maakt. Als er factoren in je omgeving zijn die jou geluk verstoren, kun je altijd proberen hier iets aan te doen. Ik hoor wel eens mensen klagen en dan denk (of zeg) ik, mens doe er dan wat aan! Het leven kan gewoon super leuk zijn als je zelf initiatieven neemt om het een beetje gezellig te maken. Anderen zijn ook verantwoordelijk voor jouw geluk, een half jaar geleden is het zoontje van een kennis doodgereden door een automobilist die veel te hard reed. Het kan je dus ook keihard ontnomen worden, je kunt je voorstellen dat de ouders van dit jongetje momenteel weinig zonnige kanten meer zien, zonder dat ze hier zelf invloed op hadden.

Ik denk dat je er deels zelf verantwoordelijk voor bent, maar dat anderen er zeker in bijdragen.

Stel je namelijk eens voor dat jijzelf er alles aan doet om je geluk te creëren; je hebt de baan van je dromen, de liefde van je leven, een prachtig huis en je gaat een aantal keer per jaar op je droomvakantie. Kortom, je hebt het leven waar je van droomt en er zouden je geen wensen meer resten.

Op dat moment besluit je gehele familie dat ze jou zonder enige reden niet meer willen zien of spreken, je partner verlaat je en je vrienden laten je in de steek.
Ben je dan nog gelukkig?

Mensen zijn kudde-dieren, en hebben anderen nodig om te overleven, behoeftes te vervullen en bovenal gelukkig te zijn...

het lot bepaald je geluk,

maar jij kan er wel wat aan toevoegen. stel: jij krijgt veel geluk, en je gaat aan de drugs, je steelt op je werk en loopt de kantjes er van af, vermoord je (schoon)moeder, je rijd 150 km p/u waar je maar 100 km p/u mag en er hangen duidelijk flitskasten, daarmee kun je je evt geluk beinvloeden. maar ook op de positieve manier: je wint de staatsloterij en je gebruikt een deel om je geld te vermenigvuldigen, jij en je partner zijn er uit dat jullie wel toe zijn aan een kind... en het lukt dan ook nog eens zonder problemen, je hebt je diploma en je studeerd ijverig verder, of mischien haal jij je geluk wel ergens anders vandaan. maar jij moet wat van je leven maken, een ander kan dat niet voor jou. maak leuke beslissingen, blijf vrijgezel (of niet), en ga je dromem achterna. je lot bepaald wel of het jou gegund is. :)