Ik vind het ontzettend naar om te horen dat je in deze situatie zit. Ik vind het nog erger voor je, dat je de steun van je ouders niet krijgt.
Je bent verliefd op een jongen van 19 jaar. Jij bent zelf 17, jullie zijn dus oud genoeg om je eigen beslissingen te maken. Ik begrijp niet helemaal waar je ouders zich mee bemoeien. Maar goed, je ouders willen alleen maar het beste voor jou.
Ik denk persoonlijk, als je nog maar 17 bent en je hebt pas een relatie voor 2 jaar, dat trouwen wat te vroeg is, maar ik kan daar ook niet over oordelen.
Deze jongen heeft een goede baan als vrachtwagen chauffeur. Ik zie hier niets slechts aan en ik vind het zeer spijtig dat je ouders het een minderwaardig beroep vinden. Ze kunnen beter blij zijn dat je een vriend hebt die een beroep heeft, je hebt ook jongens die teren op de zak van hun vriendin. Ik zie hier alleen maar positieve dingen.
Ik weet niet waarom je ouders zo doen. Maar als deze jongen jou gelukkig maakt, moet je er gewoon voor gaan. Je zou toch mogen verwachten dat jou geluk voorop staat bij je ouders, niet wat hun willen. Als jij gelukkig wordt van deze jongen, wat is hun probleem dan?
Je ouders zeggen ook dat je maar een andere jongen moet zoeken. Gaat die dan wel beter zijn? Is zijn beroep dat wel goed genoeg? Mag je wel met hem trouwens als je dat wilt? Nee.
Je bent nu 17 en over een tijdje word je 18, dan ben je wettelijk gezien volwassen en kun jij gewoon gaan trouwen als jij dat wilt. Laat je niet ontmoedigen door je ouders.
Wat je wel zou moeten doen, is eerlijk zijn over je relatie met deze jongen. Ze willen niet dat je trouwt, misschien vinden ze het te vroeg voor je. Ik heb werkelijk geen idee, maar het is jou leven. Ik zou je ouders eerlijk vertellen dat je deze jongen nog steeds ziet, dat je van hem houd. En als je je ouders niet kwijt wilt, kun je een huwelijk altijd nog even uitstellen. Als deze jongen helemaal de ware voor je is, dan is hij dat ook nog steeds als je 2 jaartjes verder bent bijv.
Ik vind het zo lastig om hier een goed advies over te geven, want mijn familie heeft mijn geluk wel altijd gesteund. Zij vonden al mijn vriendjes ook niet altijd leuk, maar ze vonden het wel belangrijk dat ik gelukkig was en accepteerde mijn keuzes erin..
Ik hoop dat je hier iets aan hebt gehad.
Heel erg veel sterkte ermee.