mijn ouders willen mijn vriend niet!

Jou ouders hebben blijkbaar een vooroordeel over Elektriciens, vraag aan je moeder of je jou vriendje een keer kan uitnodigen om te komen eten. Dan blijken haar vooroordelen mogelijkerwijs niet te kloppen en is alles koek & ei.

(Ik ga er even vanuit dat jouw vriend verder een prima vent is en dat hij deugd?)

Ik denk dat het tijd wordt voor jou om eens een hartig woordje met je ouders te spreken! Laat zien dat je achter je besluit staat en geef aan dat jij wel in staat bent om een relatie aan te gaan op basis van liefde en niet op basis van status.

Als jouw ouders jou laten vallen omdat je een vriend hebt die niet aan hun verwachtingen voldoet, nou, hetzij zo! Leg ze duidelijk uit, dat zij misschien niet uit liefde getrouwd zijn, maar dat jij daar wel voor kiest, ook al betekent het dat je verstoten wordt.

Zij kunnen kiezen; Of accepteren dat hun dochter kiest voor iemand uit liefde, of ze zijn haar voorgoed kwijt!

Kies voor jezelf!

Het is leuk om te horen dat je ouders het beste met je voor hebben, en hopen dat je een notariszoon uit Aerdenhout gaat trouwen, met zo'n drukke baan dat hij nooit thuis is. Jij hebt blijkbaar een ander idee van gelukkig zijn, en dat is je goed recht.

Relaties zijn altijd lastig, en het meeste leer je door schade en schande en na verloop van tijd. En zelfs dan maakt bij een eventuele volgende verliefdheid de liefde toch weer blind.

Misschien wil je teveel te gelijk en te snel? En willen je ouders je daar voor behoeden? Dan ga ik een eind met ze mee! Of willen ze 'm überhaupt niet, en mag hij niet komen koffiedrinken? Want dan is het wellicht een gemiste kans, er zijn best lieve en aardige elektriciens.

Houdt ook in je achterhoofd dat "het huis uit moeten" een dreiging is, die ze makkelijker máken, dan hard maken. Je schopt je eigen dochter niet zomaar het huis uit, echt niet. Doe je dat wel, dan deugt of de ouder niet, of de dochter niet.

Het is moeilijk met zo weinig info een gedegen advies te geven, maar mijn overall-tip: geef het tijd, je bent pas 22, je hoeft niet morgen getrouwd te zijn met 3 kids en een hypotheek, en die vriend loopt ook niet weg als je niet volgende week met 'm trouwt.

Liefde overwint alles.

Kies voor je vriend en kijk of je bij hem kunt wonen of zelf op kamers kunt gaan wonen.

Heb je een studiebeurs voor thuiswonende, dan gaat dat veranderen voor uitwonende.

Ga , als het zover is na een goed gesprek zonder ruzie de deur uit.

Ouders draaien wel bij als het om het welzijn van hun kind gaat.

Je bent geen meisje, bent een volwassen vrouw van 22!
Dat betekent, dat je zelf je beslissingen moet nemen en je eigen keuzes moet maken.
Als praten met je ouders niet meer mogelijk is, dan is de keuze: blijf ik thuis wonen, met als gevolg: vriend laten vallen, meegaan in de vooroordelen (en veroordelen) van ouders, of sla ik de vleugels uit en kies ik er zelf voor zelfstandig te gaan leven. Dat is niet makkelijk, maar het hoort wel bij het volwassen zijn.
Heel veel succes!

Je schrijft ;'ik ben een meisje van 22' en voor mij (en vele anderen denk ik toch) ben je dan geen meisje meer maar een jonge vrouw. Het wordt dan toch tijd dat je jouw eigen leven gaat bepalen en niet langer de brave dochter bent die je waarschijnlijk altijd geweest bent. Je hebt dus het volste recht te bepalen hoe jij je leven in wilt richten en je hoeft dus de eisen van je moeder niet zomaar op te volgen. Je moet dus goed afwegen of deze vriend de moeite waard is om voor te vechten en jouw ouders evtl. in het harnas te jagen. Wil je echt met hem verder en hij met jou, is het echt liefde? Ik zou zeggen; "Kies voor jezelf en jouw leven!" Probeer eens met je ouders te praten en ze alvast op de hoogte te brengen dat jij je niet laat voorschrijven met wat voor iemand je samen wilt leven. Een electiciën is een respectabel,waardevol beroep en er is niets op aan te merken. Hij zal altijd werk genoeg kunnen vinden want ze zijn nu eenmaal altijd nodig.
Ze moeten blij zijn dat hij een beroep geleerd heeft en jij hem niet hoeft te onderhouden. Dan kon ik me hun tegenwerking nog wel voorstellen. Wat willen ze liever; dat je op je 40ste nog bij hen inwoont omdat die advocaat, arts, rechter ed.zich nog niet hebben aangemeld of dat je gelukkig bent met een eigen gezin en een inkomen waar je ook goed rond van kunt komen?
Geluk is toch de hoofdzaak voor je kind ?
Althans, zo zie ik het.

Wat en onzin ; een goede vakman (en zeker op dat gebied) komt over een x aantal jaar met een heel wat beter belegde boterham (en een heel wat kleinere kans op werkloosheid en betere papieren om eventueel voor zichzelf te beginnen) uit de bus dan een gemiddelde have/vwo-er die straks een of ander lullig kantoorbaantje heeft. De overschatting voor de witte boord (en uiteraard daarmee samenhangend de ónderwaardering voor de 'blauwe kiel' ) is eigenlijk niet meer van deze tijd, waarin de roep om vakmensen steeds groter wordt, en mensen steeds minder zelf kunnen en willen doen.
Over intelligentie zegt het al helemaal niks, als hij toevallig een beter technisch dan academisch inzicht heeft. Tenzij je hem natuurlijk bij elke discussie van de tafel blaast, maar dan zou het vermoedelijk voor jou ook helemaal niet aantrekkelijk zijn,

Bovendien is verpleegkunde nu ook niet meteen het hoogste van het hoogste, (student impliceert tegenwoordig allang geen HBO-studie meer) en lijken jullie prima van het zelfde niveau te zijn en allebei een beroep te hebben gekozen met toekomst. Helemaal niks mis mee.

Kies voor je eigen geluk, en niet voor de frustratie van je ouders. Je bent 22 en dus zeker niet meer volledig afhankelijk van hun oordeel. Die keuze zul je zelf moeten maken, inclusief de consequenties. Als je vriend een werkeloze onopgeleide bankzitter was zou ik ze nog kunnen begrijpen en het je ook niet aanraden, maar een jongen die met zijn eigen handjes eerlijk de kost verdient, daar mag je alleen maar heel erg trots op zijn.

ik snap even niet welke nadruk je wil leggen op 'vriendje' en waarom.

de mening van je moeder is persoonlijk. als ze er niet over wil of kan praten kan jij haar niets uitleggen. wat dat betreft is het dus een gesloten deur. misschien is het mogelijk om een brief te schrijven?

laat haar weten dat je het heel erg vind dat ze jou voor een keuze stelt. vertel dat je veel om je moeder en familie geeft, maar ook veel om je vriend. kinderen maken op een gegeven moment hun eigen keuze, dat is heel normaal en zeg dat je hoe dan ook een keuze zal moeten gaan maken op een gegeven moment.
je kan dingen stiekem gaan doen om de veiligheid te waarborgen die ouders horen te geven maar dat dit niet je manier van doen is. laat weten dat de mening van je moeder voor jou deuren hoe dan ook, of die naar je vriend, of die naar de familie. zeg dat je niet meer kan dan accepteren wat het standpunt van je moeder is, maar je hoopt dat je moeder ook een keer jou keuze kan gaan accepteren. niet omdat hier maatregelen aan zitten, maar gewoon puur omdat het jou persoonlijke keuze is en je deze kenbaar zal maken op het moment dat je eruit bent.
zal je kiezen voor je vriend zal het in een stroomversnelling komen (verkering en thuis wonen is geen optie, het huis uit is dus het gevolg wat je moeder veroorzaakt) laat tot slot nog weten dat je het heel jammer vind dat je moeder zich niet wil verdiepen in je vriend, en een opleiding niets hoeft te zeggen over hoe een persoon in elkaar zit. nu moet je overhaaste beslissingen gaan nemen.

wat voor stappen je moet nemen kunnen wij niet zeggen. hoe goed en lang ken je elkaar, hoe goed is je relatie, is er andere woonruimte te regelen als je het huis uit gaat. denk je dat het de relatie met je moeder ten goede komt als je breekt met je vriend, is je moeder vaker zo dat haar idee en opvattingen de enige ware zijn (naar haar idee) en veroorzaakt dit niet meer problemen.... etc.

je zal dus dingen op een rij moeten gaan zetten, en wens je hier heel veel sterkte bij. voor je moeder wens ik begrip voor jou en je vriend. jammer die oogkleppen, heel vervelend!

Nog even los van 'dit vriendje'. Hoe reageerden ze op vorige relaties?

En is 22 niet een beetje oud om nog thuis, onder de plak, van je ouders & met name je moeder te wonen?

Is er geen mogelijkheid om 'intern' te gaan wonen? In een verpleegstersflat of studentenwoning?

Ik zou eerlijk gezegd mij meer druk maken of je vriend zich niet druk maakt over je 'niet slimme' ouders. Is het bij hem thuis wel gezellig? Zoja, dan daar veel en vaak komen. En de op en aanmerkingen van je ouders negeren.

Als het feit dat hij electricien is de echte reden is dat zij hem niet zien zitten als partner voor hun dochter, dan zou je kunnen proberen je ouders duidelijk te maken dat ELK werk dat je goed doet, goed werk is. (criminele activiteiten buiten beschouwing gelaten, uiteraard). Feitelijk zijn er geen minderwaardige banen. Wat zou een maatschappij zijn zonder goede schoonmakers, electriciens en verpleegsters? We kunnen toch niet allemaal professor worden? Dat zou niet best zijn. Probeer je ouders in te laten zien dat ze erg kortzichtig zijn. Electricien is trouwens een beroep waar je altijd en overal mee aan de slag kan.
En als je ouders bij hun standpunt blijven, kies dan voor jezelf! Hoogstwaarschijnlijk veranderen ze wel van mening als ze zien dat je relatie goed is. Want wat willen (goede) ouders nu eigenlijk voor hun kinderen? Dat ze rijk worden? Dat ze een hoge studie afronden? Of dat ze gelukkig zijn?

Iedereen heeft goede en slechte eigenschappen. En dat hij nu toevallig als elektricien werkt wil niet zeggen dat hij niet intelligent zou zijn. Misschien is hij wel super zorgzaam en lief. Dat weet jij, maar je ouders kennelijk niet. En is het niet handig dat hij bij jou of je ouders alle technische klusjes kan doen? Er zijn zat mensen die onder hun niveau werken en later misschien wel een beter betaalde baan vinden.

Doe wat je gevoel je ingeeft. Zoek een middenweg. Makkelijker gezegd dan gedaan maar jij maakt de keus uiteindelijk. Jij bent degene die met hem moet leven.

Sterkte ermee!!

De opstelling van jouw ouders vind ik, op z'n zachtst gezegd, niet erg verstandig.
Mijn dochter had regelmatig vriendjes die wij als ouders niet zo zagen zitten, maar wij hebben ze altijd ontvangen en geaccepteerd. Anders heb je kans dat je je dochter kwijtraakt en dat wilden we zeker niet!
Nu woont ze samen met een prima vent.
Met een elektricien is overigens niets mis hoor! Als hij verslaafd zou zijn of crimineel, dan kan ik me hun bezwaar goed voorstellen.
Jij schrijft: "ik heb een vriendje".Daaruit maak ik op dat jullie nog niet zo heel lang samen zijn. In dat geval zou ik voorlopig maar buiten de deur afspreken en kijken of het echt wat wordt.
Je moeder vindt hem maar niets maar wat vindt je vader ervan? Ga dan eerst met hem in gesprek. Laat eerst je vader met hem kennismaken. Dan kan hij je moeder "bewerken".
Helpt dat niet?
Koppige ouders zijn erg "lastig".
Er wordt gedreigd dat je dan het huis uit moet: In zo'n
vaart zal het niet lopen. Dan raken zij een dochter kwijt en dat wil geen enkele ouder!
En in het uiterste geval, kies voor jezelf en dan de deur maar uit. Het is jouw leven en jouw liefde.

Je ouders willen graag dat als hun kachel kapot is er een loodgieter komt, als de meterkast niet functioneert er een elektricien komt en als de auto een beurt nodig heeft er een monteur voor ze klaar staat...

Maar ze vinden deze vaklui te min voor hun dochter?

Dan denk ik: De wereld draait WEL door zonder allerlei managers en andere bureaucraten, echter hij draait NIET door (zoals we gewend zijn) zonder vaklui, boeren en verzorgenden (verpleging, artsen ed) en overigens ook niet goed zonder schoonmakers (vuilophalers bv)

Ik weet wel wie ik meer waard vind voor de maatschappij.

Tevens verdient een goede vakman meer dan menige bureau ambtenaar.

Ik prijs me dan ook gelukkig dat onder mijn kennissen ook loodgieters , installateurs en andere vaklui zich bevinden.

Als antwoord:
Stel ze eens de beginvragen uit mijn reactie...

Dit is een hele moeilijke situatie. Je ouders houden jou (en anderen) misschien nog heel klein, zodat zij de absolute heersers zijn in huis. Misschien zelfs tot dictator-achtig.
Hun hele beeld voor het leven hebben zij al helemaal in het hoofd zitten. Inclusief hoe jij daarin zult passen. Hierin zal jij als een product van hun worden gezien, en zullen jou daden op hun afgespiegeld worden. Doe jij het goed, dan doen zij het ook goed en zijn ZIJ goed ouders en opvoeders. Alles ten aanzien van anderen.

Dat jij klein gehouden wordt, zie je terug in je vraag waarin jij jezelf als meisje ziet.

Tussen zulke ouders zal het heel moeilijk voor je worden om 'jezelf' te ontwikkelen voor JOU leven. Je ouders zouden altijd hun vinger in de pap willen hebben.

In mijn optiek zal in de slechtste situatie een (tijdelijke) breuk met je ouders onvermijdelijk zijn. Jij hebt lucht nodig en de 'vrijheid' om jezelf te ontdekken en het leven te vinden die bij je past. Je ouders zullen moeten leren dat jij losgelaten moeten worden en je niet hun dient om hun een goede naam en status te geven.
Ik ken zelf iemand die pas na zijn 50-ste de band heeft losgemaakt. Met echte dictator-personen is het heel moeilijk.

Jouw ouders beoordelen mensen klaarblijkelijk door af te gaan op (hun idee van) de intelligentie van deze persoon. Dat is helaas ook wel een beetje de algemene tendens in deze maatschappij, maar zij gaan er wel ver in door. Ze vergeten daarbij dat, als je al wilt oordelen, er nog veel meer kwaliteiten zijn waarin een mens uitblinkt. Handig zijn bijvoorbeeld, of toewijding aan de mensen om hem/haar heen. Niet een (vermeende) aan- of afwezigheid van intelligentie. Maar jouw ouders zijn blijkbaar niet slim genoeg om dat zelf te bedenken...

Toegevoegd na 4 minuten:
Dus leg ze uit welke mooie kwaliteiten jouw vriend heeft die voor jou zo waardevol zijn en vraag ze om niet iedereen af te meten aan hun IQ. En trouwens, je moet als electricien heel slim zijn om bepaalde problemen op te lossen.

Rare ouders......
Een nette jongen met een goede opleiding en altijd werk.
Net als wanneer je verpleegkunde hebt gedaan.
Als pleegouders ook met eigen 9volwassen) kinderen was ik niet altijd gelukkig met de keuzes van mijn (pleeg)kinderen.
MAAR DAT HOEFT OOK NIET.
Jij ben 22 jaar, kortom volwassen.
Ik vind het kinderachtig van je ouders dat ze je chanteren.
dat zegt meer over hen dan over jou (w keuze)
Je ouders moeten een heropvoeding.
kies voor je eigen geluk en laat je niet manipuleren.
Als je niet trouw bent aan jezelf krijg je interne conflicten die moeilijk op te lossen zijn.
Kun je niet samen met hem op kamers/huis huren?
het is beter wat minder geld om handen te hebben dan je
ouders te pleasen, hun gedrag zal dan al verder ontaarden.
dat zeg ik als VADER.
Hopelijk kun je hier wat mee.
Als je trouw bent aan je keuze kan het wel eens zijn dat je ouders het toch slikken, welke keuze hebben zij?
Een goede electricien is een zeer betrouwbare en nauwkeurige persoon, anders kan je dat van niet beoefenen.
Hij zal wellicht ook als partner deze eigenschappen kunnen hebben.
De tussenweg is een gezamelijk eten en laten je ouders hem dan maar eens wat vragen stellen over het leven.
Het zou me niets verbazen als deze jongen veel slimmer is dan zij denken.
Ik wens jou en je vriend alle geluk en je ouders de moed om over vooroordelen heen te stappen.
Wordt het toch nog heel gezellig, hopelijk.

Hoi,

Wat een moeilijk situatie! Je hebt misschien het gevoel tussen twee vuren te zitten: aan de ene kant je ouders en aan de andere kant je vriend.

Wat jammer (en ongehoord) dat je stiefmoeder je op deze wijze wil chanteren. Blijkbaar voldoe jij niet aan het toekomstbeeld dat je ouders hebben van jou en dat is een enorme teleurstelling. Ze hadden graag dat jij met iemand thuis was gekomen waar ZIJ mee kunnen pronken. Het is mij uit het verhaal wel duidelijk dat zij niet denken aan JOUW geluk, maar aan hun eigen reputatie en toekomstverwachtingen. En als ik je goed begrijp zijn zij niet van plan (of in staat) dit gedrag te veranderen.

In dat geval zit er maar 1 ding op. Geef hen de keuze: OF zij accepteren jou zoals je bent (met alles erop en eraan, inclusief je keuzes) OF jullie nemen afscheid. Want het kan niet de bedoeling zijn dat jij je ouders gelukkig moet maken en er zelf aan onderdoor gaat. Natuurlijk mogen je ouders een mening geven, maar emotioneel chanteren en grove woorden en gedragingen horen daar NIET bij. Dat moet op een respectvolle, volwassen manier gebeuren. Blijkbaar zijn zij daartoe niet in staat.

Als het niet anders kan: maak je los van je ouders als zij schadelijk zijn voor jouw ontwikkeling en geluk.

Sterkte!

Probeer je ouders toch over te halen met geduld en liefde. Zeg beslist dat je toch de stem van je hart, van jou liefde tot je vriend zal laten gelden. Sterkte er mee en succes.

zeg tegen je moeder dat elektriciens echt we lnodig zij nin de maatschappij hoor

Een verpleegkundige en een elektricien. Dat lijkt me een goede combinatie.

Een heel moeilijk, vervelende en verdrietige situatie. En zo dom. En zo moeilijk te beoordelen voor buitenstaanders.
Al weer 50 jaar geleden hadden wij hetzelfde probleem. Ik (man) werd niet geaccepteerd (v.n. moeder) en ondanks dat ze anders deden voorkomen, was het geloof de oorzaak. In die tijd een veel voorkomend probleem. Ik zal je alle details besparen van wat wij meegemaakt hebben, maar het was verre van leuk. Maar ik was een redelijk sterke persoonlijkheid en wij wilden elkaar hebben. Dat heeft veel strijd gekost en er werd zelfs verkondigd mijn vriendin in een klooster te plaatsen. Geen probleem, ik was gewoon naast het klooster gaan wonen. Tijdens onze verlovingstijd (stiekem) ben ik daar drie jaar niet in huis geweest en in die tijd hebben we zelfs overwogen om in Gretna Green te gaan trouwen. Uiteindelijk zijn ze door de knieen gegaan en inmiddels zijn we al weer 45 jaar getrouwd.
Belangrijk in zo'n situatie is of je elkaar werkelijk wilt en of je bereidt bent daarvoor te vechten, zelfs als dit tot een breuk met je moeder leidt. Jullie zijn jong en flexibel en je hebt de langste adem. De jeugd heeft de toekomst. Op basis van bovenstaand win je altijd. Wel blijven er littekens over, ook al mocht het later weer "goed" komen met je moeder.
Bij mijn vrouw thuis (11 kinderen) zijn later alle dochters gescheiden en ben ik nog de enige en dus beste schoonzoon. Het kan verkeren zei iemand.
Je leeft tussen twee vuren zeg je. Dat is niet helemaal juist. Als je onvoorwaardelijk kiest voor je vriend, dan wordt de keus, ondanks de verhouding met je moeder, een stuk makkelijker. Als je die keus nog niet kunt maken, ja, dan wordt het erg moeilijk en dan heb je de kans dat je vriend op een gegeven moment een keus maakt, met de mogelijkheid dat je ooit in het programma Spoorloos terecht komt.
Nogmaals: wil je hem of wil je hem niet en ben je bereidt daar voor te knokken. Ik heb gesproken.

Je bent 22 en hebt dus het recht om je eigen keuzes en je eigen "fouten" te maken. Waarschijnlijk is je moeder meer bezig met status dan liefde. Zij ziet je liever met een bankier wat er op lijkt dat ze wilt dat je een "goed"leven krijgt op materialistische gronden en niet op liefde en geluk. Kies voor jezelf en ga niet leven op een manier die een ander ( in dit geval) je moeder, gelukkig maakt. Zorg dat jezelf gelukkig wordt en al is dat met een vuilnisman, dan is dat jouw geluk en van niemand anders.
Geniet van de liefde, dat is waar het uiteindelijk echt om gaat. Mensen die dat niet begrijpen hebben dat waarschijnlijk nooit echt mogen ervaren als ze geld, materiële zaken en status belangrijker vindt.

In feite hebben jouw ouders geen inspraak in de persoon waar jij van houdt en je leven mee wil delen. Het is nu 2011!!!! Jij hebt zelf het recht je eigen keuzes te maken en dat moet je je ouders ook gewoon duidelijk maken. Dat het jou niet om de status te doen is maar het fijne karakter van die jongen. Natuurlijk is het niet fijn om te doen maar een tijdje afstand houden van je ouders kan wel een oplossing zijn, op den duur gaan ze je toch missen en als je laat blijken dat ze jou alleen nog terug kunnen krijgen met je vriend erbij zullen ze zich er toch bij neer moeten leggen. Mijn schoonzus was lesbisch en had een vriendin maar haar ouders accepteerden dit ook niet. uiteindelijk heeft die vriendin haar ouders verteld dat ze pas weer thuis kwam als haar vriendin ook geaccepteerd werd...het heeft gewerkt, ze zijn nu dolblij met mijn schoonzus en hun huwelijk 2 jaar geleden. Haar schoonouders hebben zelfs hun huwelijk geregeld en zijn nu dolblij met hun aankomende kleinkind!. Misschien dat ze in hun achterhoofd toch een ander schoonkind hadden gehad maar ze hebben vrede genomen met de situatie.

Je bent 22 dus je ouders hebben niks te zeggen.

Kennen ze hem verder wel? Of is et elektricien zijn al genoeg om niks van hem te willen weten? Als je ouders zo oppervlakkig zijn dan zou ik voor je vriend kiezen.

hallo, best moeilijke sitautie zie ik al ik zou wel even rap voor de mand zijn wat ik het beste vind in deze optie een goed gesprek met je ouders beide aangaan en hun aangeven dat ze achter jou moeten staan achter jou leven! als ze dit niet willen moet je te kennen geven dat je zo niet verder wilt en het contact beeindigen definitief het is logisch dat ze je willen beschermen ma ze gaan nu wel heel erg erin vind ik en ik vind dat je voor je eigen geluk moet kiezen! het is dan heel jammer maar dan zou ik het contact met me ouders beeindigen kijk ik ben zelf een jongen een klein voorbeeldje ik val op jongens op vooral marokkaanse jongens stel ik heb met zon jongen en me ouders die accepteren ditniet ik vind dat ik dan de knoop doormoet haken en voor mezelf moet kiezen ma nogmaals het is jou leven en jou keuze mij ouders zijn niet altijd eens met mij keuzes maar laten me wel in de waarde! ik hoop zo dat alles goed komt ik hoop dat dit je niet verkeerd valt ik ben liever iemand met openkaart in me mening veel succes verder

Kies de weg van je hart.Mijn vriendin was thuis ook niet gewenst,het liep zo hoog op dat ze niet meer binnen mocht komen.Toch koos ik voor mijn vriendin die nu al 37 jaar mijn vrouw is!!Later is het met mijn ouders toch weer goed gekomen nadat ze mijn hulp nodig hadden bij een probleem.

Hee :)

Teneerste, ik ken je situatie een beetje.. Ik ben 19 en heb een vriend van 25. Mijn vriend is na bijna een jaar tijd nog steeds niet bij mij thuis geweest. Niet omdat hij niet wil maar omdat mijn ouders het nog niet willen. Ze vinden hem te oud en heb hem op internet leren kennen en daar willen ze al helemaal niks van weten. Nu heb ik het geluk dat ik wel naar hem toe mag en dat hij ook nog eens op kamers woont dus daar kan ik lekker slapen als ik wil. Ook bij zijn ouders ben ik meer dan welkom!

Nu is er pas bij mijn moeder borstkanker gevonden en heeft hij uitzichzelf een heel erg lief beterschapkaartje gestuurd! Mijn moeder vond dat zo ongelofelijk lief dat ze hem binnenkort een keer wil uitnodigen.

Wat ik hiermee wil zeggen is dat je vriend misschien iets leuks kan doen naar je ouders toe (verjaardag kaartje oid) zodat het ijs misschien gebroken wordt. Als je moeder ziet wat voor lieve jongen het is dan zal ze hem misschien wel een kans willen geven.

Wat je ook kan doen is je moeder vertellen waarom je HEM zo leuk vind. Waarom ben je op hem verliefd geworden en wat voor lieve dingen doet hij voor je?

Wat je trouwens niet vermeld is wat je vader er van vind. Misschien kan hij je moeder over halen om nog eens naar jou situatie te kijken.

Als laatste kan je ook naar de ouders van je vriend gaan. (Ik weet niet hoelang je al een relatie hebt?) Misschien kunnen zij jou ouders een keertje uitnodigen. Desnoods voor een paas ontbijt of een keer een diner of iets dergelijks.

Heel veel succes er mee!

liefs

Maak er een complot van! Je knipt een paar kabels door en heel toevallig loopt jou vriendje in de buurt...eens kijken of de mama dan nog bevooroordeeld is na dat hij de kabels gefikst heeft! xD En als dat niet helpt , blijf gewoon rustig en geef het wat tijd. jezelf opwinden heeft geen zin en iets forceren al helemaal niet. Veel geluk ermee!

Durf je eigen beslissingen te nemen. Zo te zien beslist je (stief?) moeder voor je, en dat mag ze niet. Ze mag je hooguit raad geven, maar jij bent op jouw leeftijd verantwoordelijk voor je eigen keuzes.

Mijn schoonmoeder probeert hetzelfde te doen in onze relatie. Het is een vorm van egoisme, jaloezie of angst. Als het jaloezie of egoisme is, dan doe je er weinig tegen. Als het angst is, kun je wellicht achterhalen waar die angst vandaan komt.

Succes en sterkte!

ga is naar je ooms en tantes toe en vraag of ze met je ouders willen praten

Wees sterk en kies voorjezelf ook al is dit super moeilijk de vraag is dan willen jouw ouders hun dochter kwijt ???

Wat dacht je van een keus maken.
Ik zou het wel weten.

Maar toch vind ik dit wel een onredelijke eis van je ouders. Ik zou zeggen kies voor je ouders studie is belangrijker dan 1 of andere vlam

Ik ben 2 jaar geleden ook uit huis gegaan, en ben toen gaan samenwonen met mijn vriendin waar ik nog maar een half jaartje mee had, maar het was even niet anders. Mijn ouders accepteerden mijn geaardheid niet. Ik heb toen voor mezelf gekozen; de beste keus die ik ooit gemaakt heb. Eerlijk gezegd. Op afstand kan ik nu ietsje beter met mijn ouders overweg. Misschien geeft het jou en je ouders ook wat ruimte. Voor jezelf en ook voor hen. Meteen samenwonen is trouwens niet altijd de meest ideale oplossing maar goed ;)

Trouwens, hebben jouw ouders nooit een elektricien nodig? Vinden ze dat de wereld wel zonder kan? Zou wat zijn.. !

Eigenlijk zou je al lang het huis moeten uit zijn. Je kan psychisch ernstig beschadigd geraken als je te lang blijft thuis wonen. In dit geval is het duidelijk dat je ouders je hún wil willen opdringen in plaats van te zien wat jíj wil. Dit is écht geen gezonde situatie. Als je niet snel het huis uitgaat kan het zijn dat je er zelfs je vriend door verliest en dat je levenslang psychisch beschadigd wordt. Het is nu even niet het moment om na te denken over hoe je het gaat aanpakken zonder de steun van je ouders. Die heb je sowieso niet. Probeer zo snel mogelijk met je vriend te gaan samenwonen. Je moet in ieder geval weg uit die verstikkende omgeving, en wel meteen.

Allereerst vind je een jonge vrouw..dus geen meisje meer..

Ik zou je adviseren je ouders voor de keus te stellen..

Hèm, je vriend dus, de keuze van jou als volwassen vrouw, accepteren ofwel vertrek je samen met hem.

Zo scherp als ik het hier stel moet je het natuurlijk niet 'brengen'..maar het moet er uiteindelijk wèl op neerkomen.

Ik begrijp uit jou dat je je ouders graag 'te vriend' wilt houden..maar in deze kwestie zul je echt een keuze dienen te maken.

Maak je in deze kwestie géén keuze..dan bepalen je ouders zo lang als ze leven..jouw levensweg en nemen zij jouw beslissingen..

Trouwens als hij elektricien is, is dat toch zeker niet een minderwaardig vak?

En qua opleiding zitten jullie redelijk op hetzelfde niveau..zou ik toch zeggen..

Je zegt hierboven: 'Mijn ouders willen mijn vriend niet'..Je ouders hoeven echter je vriend niet te willen. JIJ moet hem willen, dáár gaat het om..

Ga dus niet tussen twee vuren zitten..maar maak een keuze..voor hem..

Je ouders volgen je na een tijdje vanzelf wel..Ze moeten er eerst even aan wennen dat jij je eigen beslissingen neemt..en dat je echt op eigen benen staat..

Groet,

Ton