Hoe kun je een grens stellen om te geloven dat een alcoholiste na tig keer stopt met drinken?

Als ze het twee keer heeft beloofd, maar niet heeft waargemaakt kun je haar niet meer geloven. Daar stel je de grens en dat heeft niets te maken met wel of niet houden van iemand.

Ik ben misschien erg bot in dit soort dingen maar bij mij is het eerst zien en dan geloven.zeker bij verslavingen.Een alcoholist zal alleen stoppen als zij daar zelf de noodzaak van ziet niet als een ander daarom vraagt,zij zullen zeggen van wel en dat zal ook wel even lukken maar er komt een moment dat die persoon voor de keuze staat drank of niet en dan zal in een onbewaakt moment toch weer de keuze voor drank worden gemaakt.En dan begint het hele verhaal opnieuw.Alcoholist zijn dat voor het leven zij moeten iedere dag niet drinken,en dat is een keuze die motivatie en doorzettings kracht vereist.Een belofte aan een ander is niet voldoende.

wil ze er zelf ook vanaf? want een verslaving is alleen met haar eigen motivatie te stoppen!

Die grens is waar jij hem stelt, dus wanneer ben jij klaar met zo'n persoon.

Eén, en in bijzondere omstandigheden misschien twee keer. Daarna moet duidelijk zijn dat voor de alcoholist zijn/haar verslaving belangrijker is dan de relaties om hem heen, en vast van plan is alles wat hem of haar lief is kapot te zuipen. En dat is ook wat je in de praktijk ziet gebeuren als die omgeving de alcoholist geen ultimatum stelt en de deur wijst , maar keer op keer op keer blijft steunen in de verslaving. Pas als alles en iedereen kapot is, komt soms het berouw. Maar dan nog niet met de garantie dat het over is met dat gezuip.

De eerste alcoholist die na slechts 1 ultimatum of hooguit twee ook echt stopt moet ik nog tegenkomen ; zelfs na intensieve therapie is er nog maar een enkeling die niet meer gaat drinken.

Helaas zie je juist in situaties waarin iemand van iemand houdt (althans voor die persoon ging drinken) veel te veel kansen worden gegeven, veel te veel vertrouwen geschonden, veel te veel opgeofferd worden aan de drankzucht. Zelfs kinderen. Zo snel mogelijk professionele hulp inschakelen is de enige kans die je hebt op verbetering ; vanzelf zal het zelden of nooit gaan.

Die grens bepaal jij helemaal zelf. Het vervelende van een verslaving is dat de drang naar het genotsmiddel (in dit geval de drank) zo sterk is dat alles daarvoor moet wijken. Dus die persoon kan op dat moment, als hij op eht punt staat (weer) te gaan drinken, niet bedenken dat hij dit eigenlijk niet moet doen omdat hij dan iemands vertrouwen schaadt, zijn leven kapotmaakt, etc. De drank is hem, letterlijk, de baas. Een verslaafde is vaak heel goed in het manipuleren van zijn omgeving om zijn verslaving in stand te kunnen houden.

De persoon in kwestie moet echt zelf supergemotiveerd zijn om te stoppen met drinken. Want afkicken is een zware klus die je niet "even" zomaar doet. Bovendien heeft een verslaving vaak ook een psychische oorzaak (bijv. depressie, angsten, problemen). Ook die oorzaak zal aangepakt moeten worden om terugval zoveel mogelijk te voorkomen.

Dus je hoeft helemaal niet te "geloven" dat iemand stopt met drinken. Je hebt er het volste recht toe om van hem of haar te vragen om dit eerst te laten zien. Niet omdat je hem of haar niet zou "vertrouwen" (als persoon), maar omdat je weet dat de zucht naar drank heel sterk kan zijn en de verleidingen soms groot. Kortom je wijst de persoon niet af, maar het gedrag.

Bewaak je eigen grenzen! Een verslaafde moet ZELF van zijn verslaving afkomen, niemand kan dat voor hem doen. Het enige wat jij kunt doen is iemand steunen en soms ook afstand nemen om jezelf te beschermen.

Of je onvoorwaardelijk van iemand houdt (of kunt houden), is toch niet altijd helemaal onvoorwaardelijk..
Je vraagt hoe je weet waar de grens ligt, maar dat is geen vaststaand gegeven. Het belangrijkste is dat iedereen zelf zijn grenzen bepaalt. Al zal een alcoholist dat niet (meer) kunnen,omdat voor hem/haar de alcohol de grens "bepaalt".
Je moet je goed afvragen hoe ver jij zelf wilt gaan in het accepteren dat iemand steeds dezelfde fout wilt blijven maken en in hoeverre jij daar zelf onder lijdt. Daar ligt dan voor jou de grens. Je mag die grens zelf bijstellen (naar voren of naar achteren) wanneer jij dat wilt. ("Ik dacht dat ik het aan zou kunnen, maar ik kan het niet (meer) aan." is bijvoorbeeld de grens naar voren verleggen.)
Iemand die (nog steeds) verslaafd is, kun je niet geloven. Dat klinkt heel bot, maar de verslaving is de baas van de situatie en niet meer die persoon.
Dus: kijk naar jezelf en jouw leven en trek daar een grens. Dat is moeilijk, omdat je wel van die persoon houdt, maar je moet echt kiezen voor jouw leven!
Sterkte!

Toegevoegd na 3 minuten:
Soms ziet een alcoholist pas nadat hij/zij alles kwijt is, wat de alcohol met hem/haar heeft gedaan en kan hij/zij dan kiezen voor een leven zonder alcohol, maar dit moet niet voor jou de reden zijn om een keuze te maken, want het is niet gegarandeerd dat een alcoholist de alcohol kan laten staan...

Je kunt die grens het beste zelf bepalen. Het is erg moeilijk als iemand uit je directe omgeving waar je veel om geeft verslaafd is. Ergens denk je misschien dat het beter is om die persoon los te laten maar dat is natuurlijk gigantisch moeilijk.

Uit ervaring, en dan bedoel ik exact waar we het nu over hebben, kan ik je dit zeggen: als je aan jezelf merkt dat het echt aan je vreet, en je hebt alles geprobeerd wat binnen je mogelijkheden ligt, laat die persoon dan los. Hoe moeilijk ook. Anders neemt hij/zij je mee in de ondergang. Het is hard, maar op een gegeven moment gaat het simpelweg niet meer en moet je aan jezelf denken.

Ik wens je heel veel sterkte.