Hoe kunnen we ons kind (3,5) leren 'Ik heb' in plaats van 'Ik heeft' zeggen?

Door af te wachten :-). Ze is drie, dat is een leeftijd waarop veel kinderen nog amper inzicht hebben in de grammatica. Soms helpt het om te corrigeren, maar niet altijd: voor het correct gebruik van grammatica is een bepaalde mate van inzicht nodig, dat is niet simpel iets wat je vaak hoort en dan als vanzelf goed gaat doen. Hoewel het juiste gebruik vaak ook WEL vanzelf zal gaan, werkt het nu eenmaal niet altijd zo. Ik kan me herinneren dat als kind het gebruik van bepaalde woorden pas echt begreep toen ik ging lezen, omdat ik tot dan toe nooit helemaal goed had verstaan wat mensen nu eigenlijk zeiden. Dat zijn momenten waarop een kind soms *ineens* begrijpt hoe het wél in elkaar zit.

Jouw dochter zal ook wel zo'n moment krijgen voor het correcte gebruik van het werkwoord "hebben". Dat komt vanzelf een keer, je hoeft je echt geen zorgen te maken dat ze tot in haar volwassenheid "ik heeft" zal blijven zeggen.

Dus wat je moet doen? Gewoon een diepe zucht nemen en doorgaan. Het heeft weinig zin om je zo op te winden over één aspect van haar taalontwikkeling. Elk kind heeft wel iets dat zich trager ontwikkelt dan de rest. Sommige kinderen leren pas heel laat tellen, begrijpen het verschil tussen jongens en meisjes niet en blijven "hij" zeggen als het over een meisje gaat, en weer anderen worden pas laat zindelijk. Als jouw dochter zich verder normaal ontwikkelt, is het niet iets om je zorgen over te maken. Je kunt het af en toe blijven corrigeren, maar zelfs als je dat wat minder duidelijk blijft doen en je legt het over een half jaar of een jaar nog een keer uit, dan is de kans heel groot dat ze het *ineens* snapt. Kinderen ontwikkelen zich elk op hun eigen tempo en hebben allemaal hun eigenaardigheden en grappige of irritante trekjes. Niet al te veel waarde hechten aan het feit dat je dochter niet elk moment van de tijd alles voor 100% goed doet, lijkt me heel wat meer rust geven voor jou als ouder. Geen mens is immers perfect; kinderen zijn soms net mensen hé?


(Een beetje terzijde, maar ik wil het toch even benoemen: ik vraag me af waarom een vader zich zó druk maakt om een grammaticafout van zijn dochter dat hij aangeeft er niet meer goed tegen te kunnen. Als je merkt dat dit een patroon is, dat je meer in het algemeen minder kunt hebben of dat je snel prikkelbaar reageert op je dochter, is het goed je af te vragen wat daar de oorzaak van is. Als je onder veel stress staat, is het wellicht verstandig dat eens te bespreken met je huisarts.)

Je kan je dochter goed taalgebruik leren door zelf het goede voorbeeld te geven en lekker veel met haar te kletsen en te zingen en haar voor te lezen. Als je dochter een verkeerd woord gebruikt of als haar zinsbouw niet klopt, dan kan jij het vervolgens rustig op de juiste manier zeggen. Als zij bijvoorbeeld zegt: "Ik heeft een jurk aan." Dan kan je bijv. reageren met: "Ja, ik zie dat jij een jurk aan hebt. Ik heb een broek aan." Geniet verder vooral van de verhalen van je dochter en maak je niet druk om de details. Laat haar vooral vrij praten en maak haar niet onzeker. Als jij ongeduldig wordt gaat ze misschien steeds minder tegen je praten. Dat kan toch niet de bedoeling zijn.