Wat moet je doen als je kind niet voor zichzelf kan op komen ?

Wat Lora schrijft lijkt me zeer verstandig ,en praat er zo veel als moeglijk over met je kind. Hoe hij voor zich zelf op zou willen komen. Door vragen te stellen ,leert je kind er wel over na te denken . Wat naar omdat te ervaren. Sterkte.

Ga spelletjes spelen met je kind en speel situaties, waarin ze moet opkomen voor zichzelf... Speel het zo dat ze het serieus neemt en dat ze het in het dagelijkse leven gaat doen...

Begin met winkelen op de markt, en smeer haar zaken aan die ze niet wil en zet haar vervolgens af (het moet wel leuk blijven en grappig zijn, dus overdrijven is goed), zulke spelletjes...

Ik zou om te beginnen het kind er op niet bestraffende wijze naar vragen. Mogelijk ziet het dit zelf niet eens als een probleem maar juist als een zachte oplossing voor niet te stuiten al te grote egootjes bij anderen. Je hebt dan gewoon een heel lief kind."Alles van waarde is weerloos".
Ziet het kind het wel als een probleem dan zou ik het vragen wat het dan zou kunnen doen in die situaties waarin het over zich heen laat lopen en vervolgens of er dan redenen zijn om dat niet te doen. Angst bijvoorbeeld. Als het kind er echt radeloos mee is en geen oplossing ziet dan zou ik wel wat tips geven, een paar keer inoefenen en gerust stellen dat ik er ook altijd nog ben.

Toegevoegd na 19 uur:
Na je toevoeging: veel ouders reageren negatief als je hen ongevraagd adviseert. Ten tijde van die boosheid zijn ze meestal niet aanspreekbaar. Wacht dan een tijdje en zie je je zus weer zeg dan dat je bezorgdheid je reden is. Uit je stukje maak ik op dat dat echt zo is.
Het kind neemt jou kennelijk in vertrouwen. Dat wil nog niet zeggen dat de band met de eigen moeder niet goed zit. Als je ruimte te beperkt is om wat te doen kan het kind veel hebben aan een signaal van jou uit dat er iemand is die weet dat het gepest wordt. Een gemeend complimentje geven dat het zo wijs is dat het zich niet laat uitdagen is ook rustgevend.
En waarom zou je niet als tante er een gesprek over kunnen hebben met het kind zelf? Of niet aan de pestkoppen vragen of ze er mee op willen houden? Veel scholen heben tegenwoordig ook wel zoiets als een pedagogisch opgezet anti-pest beleid. Daar ligt ook en mogelijkheid.
Aan elk scenario zitten voors en tegens en kunnen onvoorspelbare dingen het gevolg zijn.

misschien is een assertiviteitscursus iets. maar wat ook kan is een sociale vaardigheidscursus, kan zijn omdat hij zich niet goed kan uiten in een onvertrouwde omgeving(meestal overal behalve thuis) en daarom ook op de achtergrond blijft.

Mijn dochter bleek daar ook moeite mee te hebben toen zij op school kwam. Op school geven ze daar speciale bijles in. Dat werkte erg goed. In plaats van te gaan huilen komt ze nu echt voor zich zelf op. Wanneer ze op school deze trainingen niet geven zou ik advies vragen bij het consultatiebureau of huisarts om eventueel een doorverwijzing.

Toegevoegd na 13 uur:
Wanneer ik je bijvoeging zo lees dan zou het verstandig zijn wanneer de leerkrachten op school er van af weten.
Dit zijn kleine pesterijen die kunnen gaan uitgroeien.
Grijp in en praat er toch echt met je zus over dat je je zorgen maakt om een kind dat gepest wordt op school.
Een school moet een veilige leuke omgeving zijn voor een kind. Leerkrachten zijn verplicht een klas te leren dat pesten onacceptabel is. Zij zijn in dit geval verantwoordelijk. Ik vind dat zij moeten ingrijpen.

Ik krijg de indruk dat of jij of je partner (man of vrouw, ik weet het nog niet), niet WIL dat je kind voor zichzelf opkomt.

Daarmee wil ik zeggen dat een van jullie tweeën het kind liever in toom wil houden dan dat hij voor zichzelf opkomt TEGEN JULLIE.
Misschien hebben jullie iets tegen vechten. Dit is vaak voor een kind toch een enige oplossing (in de ogen van het kind). Misschien kunnen jullie ook niet goed voor jullie zelf opkomen en heeft het kind niet echt een voorbeeld hoe.

Dus als jullie het kind zichzelf kunnen laten zijn. En dat hij mag zeggen wat hij niet leuk vind. Dan mag hij voor zichzelf opkomen tegen jullie. En zal hij dat ook gaan doen tegen anderen.

Het enige wat ik jullie hiermee wil vragen, is kijk eens naar jullie zelf. Kunnen jullie een voorbeeld zijn. Geven jullie het kind de oprechte ruimte zodat hij voor zichzelf mag opkomen tegen jullie. Of zijn jullie misschien te strak en hebben jullie strak de touwtjes in handen?

De huisarts voor een assertiviteitsprobleem? ehh???
Okay ik begrijp dat het een trend is om alles tot een ziekte te gaan benoemen en je lot bij de dokter te leggen.

Maar nee, ik zou eerst zelf dingen bestuderen en een lijstje maken van dingen die zij/hij zou kunnen doen om meer zelfvertrouwen te krijgen.

Ik zou zeker niet zeggen tegen het kind: Je komt niet voor jezelf op! Dit heeft nog meer effect op een kind dat onzeker is.

Zo zou je judo, jui-jistsu, aikido of een ander verdedings sport kunnen voorstellen. Waar het kind leert omgaan met fysiek contact. Tegelijkertijd boost dit het zelf imago.

Succes!

Hoi,
ik heb een aantal maanden geleden een soortgelijke vraag gesteld, dit ging om mijn oudste zoon. Misschien heb je nog iets aan de reacties.

http://www.goeievraag.nl/vraag/kind-leren-harder.24594

Een moeilijk probleem, vooral omdat het je neefje betreft. De grap is dat als je neefje van zich af zou bijten het probleem meestal snel over is. Zolang moeder, juf of een ander het probleem oplossen, blijven de kinderen zijn zwakte voelen en blijven hem op die manier domineren. Je neefje is inmiddels zeven jaar en mag dus best al wat weerbaarder zijn/worden.
Deze problemen kom ik ook vaak ik mijn werk tegen. Het werkt in de praktijk goed om hem te coachen. Zodra hij geduwd wordt of er iets van hem afgepakt wordt, moet hij leren daarop te reageren door samen met de ander (boosdoener) met dit probleem geconfronteerd te worden. In geval van duwen moet je neefje duidelijk aangeven dat hij dat niet wil. Bij afpakken van spullen moet hij zelf zijn speelgoed terug halen en zeggen dat dat van hem is of dat hij daar mee aan het spelen was.
Uiteraard moet dit door een volwassene begeleid worden.
Mijn ervaring is dat het probleem op deze manier met een paar weken opgelost is. De boosdoeners ervaren snel dat het geen zin heeft en je neefje leert voor zijn rechten op te komen.
Eigenlijk moeten moeder en juf hier een plan van aanpak voor maken.

Misschien kun je je zus voorzichtig op dit spoor zetten. Je kunt proberen om haar in een gesprek zelf met dit probleem te laten komen. Als het goed is, ziet zij het ook wel. Wees wel voorzichtig want het gaat om het kind van je zus en voor de meeste moeders geldt: "Als je maar niet aan mijn kind komt!"

Vraag hem eens wat zijn lievelingsdier is. Als hij bijvoorbeeld een konijn zegt, dan kan je een keer daarna een kort verhaaltje vertellen over een konijn die door het bos loopt en over een koord struikelt die gespannen is door de mier, het lieveheersbeestje en de kakkerlak. Ze lachen zich rot om het gevallen konijn. Het konijn is verdrietig.

De keer erop duwen ze hem in het water en weer lachen ze, enzovoort.
Dan vraag je aan hem wat het konijn er aan kan doen.

Hij denkt erover na of zegt dat het konijn er niets aan kan doen.
In het eerste geval geef hem de tijd, misschien komt hij met een plan waar jij niet aan hebt gedacht, help hem dan mee om het plan uit te werken, wat hij zal bedenken past bij hem en is waarschijnlijk zo gek nog niet.

In het tweede geval kan je er voorzichtig op doelen dat de mier, lieveheersbeestje en de kakkerlak minder sterk zijn dan het konijn. Als het konijn maar boos genoeg is. Het konijn hoeft niet boos op alle drie te worden, maar op de gemeenste. Als hij op die leeftijd goed zijn tanden laat zien, krijgen ze meer respect voor hem. Dat werkte vroeger heel goed bij mij :-)

Als hij een sterk dier bedenkt (olifant of leeuw), wat me sterk lijkt, gezien je verhaal, dan is hij sterker dan hij nu nog laat zien en kan je dat versterken door met hem leeuw te gaan spelen. Eerst ben jij de leeuw en bijt je in zijn arm, dan is hij de leeuw en complimenteer je zijn snelheid en kracht.
Eerst gewoon alles meer spelender gaan doen en dan ineens zeggen dat je een leeuw bent.

In beide gevallen zou je zelfs de moeder kunnen betrekken.

Zo te horen is het een jongetje en dan lijkt me iets als judo uitermate geschikt. Dat kan al prima op die leeftijd. Voordelen zijn dat hij al op jongen leeftijd leert zich ergens in te specialiseren, en hij zal daar misschien veel betere vriendjes krijgen. Daarbij zorgt een vechtsport voor discipline en omgaan met agressiviteit. Ten slotte zal jij ontzettend veel zelfvertrouwen krijgen als hij leert dat het mogelijk is om van die pestkindjes af te komen, door de technieken die hij leert.

Het gepeste kind kan niet goed ontwikkelen, voor zichzelf opkomen in een situatie die bedreigend is. Leren doe je in een veilige omgeving.

Daarnaast zijn gevoelige kinderen zich vaak erg bewust van wat wel en niet goed gedrag is, van je afbijten doe je meestal met gedrag dat valt onder gedrag dat eigenlijk niet goed is, niet lief. Zie hun probleem.

Deze link geeft een andere blik op het aanpakken van dit soort problemen.
http://www.hellighart.nl/docenten/project22/plagen.html

Als we een mooiere wereld willen, wie moeten zich dan aanpassen........

Steun het gepeste kind, laat zien dat de anderen het fout doen niet hij/zij.

Op school kunnen ze het zelfvertrouwen opkrikken door de "beertjes-methode". Verder is judo een hele goede hobby om zelfvertrouwen te kweken.

Ga op zoek naar een cursus waarin het leert assertiever te worden. Vraag de huisarts daarnaar.

De ouder zou er eens met de leerkracht van het kind over moeten praten. Vaak kan een kind via school wel een weerbaarheidstraining volgen, maar je kunt je hier ook zelf voor aanmelden.

Een heleboel antwoorden hierboven hinten op een soort van weerbaarheidstraining, wat ik op zich ook ten zeerste onderschrijf.

Toch wil ik niet onvermeld laten dat het een beetje lijkt op het tegen slachtoffers van fysiek geweld zeggen: "U moet zich beter leren verdedigen".

Dit is enigszins het paard achter de wagen spannen.

Weerbaarheid is een goede zaak, maar er moet ook aandacht zijn voor de (her)opvoeding van schenders van het toelaatbaar geachte.

Toegevoegd na 2 minuten:
Een ex-politieagent zei onlangs op de radio (ik parafraseer) "De vraag moet eigenlijk niet zijn, hoe je om moet gaan met agressie, maar hoe wij omgaan met agressors"