Hoe vertel je je kind ze geen vader heeft?

Gewoon de waarheid vertellen lijkt me het verstandigst. Maar probeer daarbij de vader(s) niet af te schilderen als negatief, zeg veeleer dat ze het moeilijk hadden met zichzelf, dat is uiteindelijk toch ook de waarheid lijkt me.

Zeggen dat de vader overleden is en hem later weer levend maken"wekt niet echt vertrouwen in jou bij je kind.
Je kunt niet anders doen dan de waarheid op haar niveau vertellen als ze er naar vraagt.

Je verteld niet welke leeftijd je kind heeft.
Vertel een kind van jongs af aan hoe het zit.
( Dan wordt het een normaal deel in zijn/haar leven. )
Vertel b.v. dat hij/zij een vader heeft die niet de verantwoording wilde nemen voor jou en je kind.
Mischien heb je een foto van hem dan kan je die erbij laten zien.

Als baby kan je heel af en toe zeggen: op babytoon:"jouw papa durfde niet met mama samen te leven en daarom zijn we nu samen en ook heel gelukkig".
En naarmate het kind ouder wordt pas je de woorden in het begrip van het kind aan.
Breng je verhaal altijd zo dat je kind zich niet afgewezen voelt en door jou zeer gewenst en geliefd is.

Zou je een kind een ander verhaal vertellen dan is het liegen en heeft het geen vertrouwen meer in jou.
En dat is pas hard jaren een verhaal ophangen wat niet waar is, het dan vertellen dat je al die tijd gelogen hebt beschadig je je kind.
Eerlijk zijn schept vertrouwen en smeed een band tussen ouder en kind.

Wat is het in het belang van het kind om de rompslomp van de "goede vriend" uit te leggen, mits het kind 6 jaar is en er weet van heeft dat de "goede vriend" dit heeft gedaan. Hij is geen "vader". Dat is iets wat bedacht is om voor je kind als nog een vader te creëren. ( wat uiteraard goed bedoeld is, maar blijkt dat het niet werkt, helaas).

Deze relatie kan je beter achter je laten hij is niet stabiel voor jou en je kind en brengt onrust in jouw gezin.
Hij is niet gezond van geest en zal altijd aan zijn moeder hangen en wie weet wat er gebeurt als zijn moeder er ooit niet meer is, hoe raakt hij dan geestelijk in de war?? En wat zijn de gevolgen voor jou en je kind? Accepteer dat hij niet de ware is voor jou en je kind en laat hem los.
Ik wens jou alle sterkte en de juiste liefhebbende man voor jou en je kind.

Moeilijk hoor, maar de waarheid is altijd het beste. Ik weet niet hoe oud je kindje is, maar stel ze vraagt een keer naar haar vader. Vertel haar dan dat ze eigenlijk 2 papa's heeft, noem de namen van de papa's en leg uit dat papa 1 al lang niet meer bij jullie woont en papa2 er nu ook niet is.
Kinderen zijn als ze jong zijn vaak tevreden met een simpele uitleg, verder vragen komt vaak als ze ouder worden, ze nemen wat jij zegt gewoon als waarheid aan en gaan weer over tot de orde van de dag.
Als ze jong zijn hebben ze ook nog weinig 'vergelijkings materiaal', hij zal jouw uitleg in eerste instantie niet vreemd vinden. Als hij ouder wordt gaat hij zien hoe het bij anderen is en komen er weer nieuwe vragen.

Poeh! Lastig verhaal. Maar ook ik ben van mening dat eerlijkheid het langst duurt. Als je naar al die programma's kijkt waar kinderen naar ouders op zoek gaan, dan zie je dat veel kinderen behoorlijk vastlopen op de oneerlijkheid van ouders. Of ik een kind meteen zou belasten met alle informatie is de vraag. Maar wat al eerder werd gezegd: vanaf jongs af aan het kind vertrouwt maken met de gedachte dat zijn vader(s) niet in staat waren om de zorg voor hun kind op zich te nemen lijkt me heel goed. Vragen zal het kind pas op oudere leeftijd gaan stellen en dan is het inderdaad verstandig de vader(s) niet heel negatief af te schilderen maar (aangepast aan de leeftijd van het kind) zo zuiver mogelijk uit te leggen hoe de vork in de steel zit. Hoe lastig ook: zo'n relatie wil je met je kind, een relatie gebaseerd op eerlijkheid. Hoe je zo'n boodschap brengt zal voor het kleine kind het verschil maken tussen: een schouderophalend oké of een te zware last op de schoudertjes. Dus houdt het vooral in het begin luchtig, rustig en eerlijk. De diepgang en diezelfde eerlijkheid komen later. En dan komt je eerste reactie van pas. En wie weet, misschien heb je tegen die tijd allang een nieuwe, hele leuke, lieve, betrouwbare en stabiele partner. Want volgens mijn bescheiden mening zou je daar jezelf een groot plezier mee doen. Hoe lief ook misschien, je laatste partner is niet echt stabiel te noemen en dat is wat jij én je kind wel nodig hebben. Gun dat jezelf ook! Succes!

Dat zijn heel moeilijke dingen om aan een kind te vertellen maar toch zal je het vroeg of laat moeten doen. Ik zou gewoon de waarheid vertellen. Dat je gekozen hebt om in je eentje moeder te zijn en je kind op te voeden. Als je kind alsnog later naar zijn biologische vader op zoek wil gaan dan zou ik dat gewoon toe laten...wel gewoon vertellen wat de gevolgen kunnen zijn...
Wat de vriend betreft met de moeder die hem beïnvloedt die zou ik loslaten... het is moeilijk maar zo te horen heb je niks aan hem. ik vidn da tje in deze situatie best egoistisch mag zijn en dat jij en je kind voor jou voor moet gaan. Wil ej toch een relatie of een vaderfiguur voor je kind zoek dan een andere man die dat ook graag wilt zijn. En tot die tijd... wees gewoon gelukkig met je kind en sluit het verleden af. Ga gewoon verder en blijf niet hangen in bijv. oh hij heeft een fiets gekocht en hij is zo lief geweest.. Want het word zegt het al geweest! Hij laat als ik het zo hoor nu duidelijk merken dat die meer met zichzelf bezig is... En ik snap wel dat je kind aan ehm gewens is geraakt maar ja toch zal je dit ook moeten vertellen gewoon dat hij niet meer terugkomt...