Mijn dochter (6) is een dromer.

Ga langs een psycholoog, die kan je vast wel helpen.
+Nog een tip, koop voor haar een agenda en hou hem smaen bij.
En nog een, maak afspraken.
Bijv. Altijd je fietsleutel in het bakje of je jas aan de kapstok.
Of doe iets met beloningen.
bijv. Als je 10 dagen achter elkaar haar jas op de goede plek hangt krijgt ze een punt.
En bij 5 punten gaan jullie naar de MacDonalds ofzoiets.

Het lijkt mij het beste,dat U profesionele hulp zoekt. Dat is een probleem(pje) dat ouders niet alleen op kunnen lossen. Waarschijnlijk groeit ze er wel overheen als ze wat ouder is .Succes!!

Mijn moeder zei altijd tegen me : de verstrooide professor/
Ik was er nooit bij , ik vergat van alles, was altijd van alles kwijt, hoorde de vraag niet stellen, vergat namen , adressen, mijn schoolboeken enz enz
Ik leefde in mijn eigen wereldje.
Daar voelde ik me thuis en veilig.
Ik zat vaak zo maar voor me uit te staren, te dromen.
Jouw vraag komt me dan ook zo bekend voor.
Ik zie het wel meer bij heel rustige lieve kinderen.
Ze zijn vaak moeilijk bereikbaar, vaak afwezig en vaak heel gevoelig.
Dat was ik ook , overal om me heen pikte ik wel wat aan emotie op, waardoor ik nog stiller werd.
Ga er zeker mee naar een dokter, kan die echt niets vinden, dan heb je gewoon een hoog gevoelig kind.
Niets mis mee hoor, zit alleen een gebruiksaanwijzing aan vast.
Je kan me altijd om raad vragen.

heyhey.

ik ben inmiddels 20 en heb nog steeds hetzelfde probleem. mijn lange termijn geheugen is prima, maar mijn korte temijn geheugen is niet zo best, net zoals mijn afwezigheid zo nu en dan. ik heb bij mezelf gemerkt dat controle en orderning het beste werkt. agenda,s,vaste tijden,enzovoorts. wanneer iemand in een dagelijks ritme komt vergeet dat persoon het minder snel omdat het een automatisme word. als ze vaak wegdroomt zou ik misschien denken aan een lichte vorm van autisme, maar ik zou eerst proberen zoveel mogelijk controle uit te oefenen en zien of er verbetering optreed. mocht er wel sprake zijn van een lichte vorm van autisme hoef je je absoluut geen zorgen te maken,naarmate je ouder word leer je er ook makkelijker mee omgaan.

heel veel succes ermee.

met vriendelijke groet,
Minamo.

Je dochter lijkt me echt een heel lief kind en jij een lieve moeder. Ik kan me voorstellen dat je af een toe wanhopig wordt van haar dromerigheid. Je wilt dat zij, nu ze bijna zeven is, zelf eens op haar spullen gaat letten en het is ook niet leuk om iedere keer de laatste te zijn op het schoolplein. Bovendien bestaat het gevaar (hoeft natuurlijk niet) dat andere kinderen haar sloom gaan vinden omdat ze steeds op haar moeten wachten.
Als ik jou was zou ik zeker eens met een (school)arts gaan praten.
Er bestaat namelijk ook nog zoiets als het tegenovergestelde van ADHD namelijk ADD. (zie http://www.levente.nl/)
Het lijkt mij een geruststelling als je weet wat er aan de hand is. Maar vergeet alsjeblieft niet te genieten van haar, zij kan er waarschijnlijk niets aan doen dat zij zo dromerig is.

Liefs voor jullie beiden.

Dit alles klinkt heel bekend. Ik ben 17, studeer net, en vergeet vaak de belangrijkste basisdingen. Bijv.: Heb al ongeveer een jaar een nieuw tijdstip van mijn pianoles en ik moet iedere week in een brief kijken hoe laat het ook al weer was.
Voor hetzelfde geld ren ik 8 keer de trap op en af omdat ik steeds voorwerpen vergeet mee te nemen of nutteloze spullen terug moet leggen (heb dan ook goede conditie :p voordeeltje)

Ben de middelbare school soepel door geschuurd met de hulp van meer georganiseerde mensen. In dit nieuwe leven zal ik een paar keer heel erg hard moet vallen, waarmee ik hoop iets sneller te leren praktisch denken dan tot nu toe. Want dat er verbetering zit in mijn chaos dat is zeker.
Ik denk dat het eruit groeit tijdens het volwassen worden. Blijf je dochter in ieder geval steunen, hou haar in de realiteit. Want ik ben ook een paar keer aan mijn lot overgelaten (met de beste bedoelingen) maar dat ging fout. Ik leefde nauwelijks, zat de hele dag achter de computer, en moest er heel erg aan wennen om weer te denken aan noodzakelijke bezigheden. Het klinkt alsof je dochter in ieder geval goed reageert op orders (net als ik). Zolang dat maar dagelijks goed gaat kun je haar het meest helpen met professionele hulp, zoals in de andere antwoorden ook staat :)

Toegevoegd na 5 minuten:
En er bestaat een algemene valkuil voor dit soort zaken: veel kinderen die lijken af te wijken van wat beschouwd wordt als normaal gedrag krijgen te snel een sticker. Vooral ADHD en autisme worden vaak toegeschreven aan kinderen die in principe in hun latere leven in een meer gewoon patroon groeien. Met het grootste deel van de dromers en de bijvoorbeeld meer onrustige kinderen komt het goed: iedereen wordt in principe volwassen.

Hoi,

"Ze vergeet veel en ik moet haar alles zeggen." Ik denk dat daar juist de fout zit. Ik denk dat ze daar zo aan gewend is dat ze daar ook helemaal op leunt. Maar laat haar maar een paar keer goed haar neus stoten... En weet, ik zeg dit uit eigen ervaring. Ik ben zelf een dromer, maar mijn oudste dochter (ook heel lief, maar ook rustig en langzaam) nog veel meer! Maar ik ben geen 'regelmoeder' en jij wel volgends mij. Daar is op zich niets mis mee hoor!

Ik denk dat het heel goed van je was om haar ZELF haar jas te laten zoeken (heeft ze hem ook gevonden trouwens?) , zelf om haar fietssleutel te laten denken, want als ze hem dan weer vergeet wordt ze a.h.w. 'wakker' en denkt ze de volgende keer er misschien zelf wel om.

Mijn dochter was ook enorm langzaam, en drong alles niet zo snel tot haar door. Maar ze is inmiddels een heel zelfstandige dame geworden. En waarom? Omdat ik zelf niet zo'n regelaar ben/was en ze dus dingen zelf MOEST ondernemen, met vallen en opstaan. Tuurlijk waren wij altijd wel op de achtergrond om haar te helpen evt.

Ook heel belangrijk is het denk ik haar als het ware te belonen als ze ZELF erom denkt haar gordel af te doen en zelf de sleutel pakt e.d., en dat extra te benoemen om haar veel zelfvertrouwen te geven!

Maar als je nog steeds twijfelt zou je ook een extra gesprek kunnen aanvragen natuurlijk met de desbetreffende juf, bv, of jouw dochter nu de enige is, of dat er meer kinderen zo zijn...dat heb ik wel eens gevraagd hoor;-)!

Heel veel succes!

Deed mij ook denken aan ADD.
ADD is niet het tegenovergestelde van ADHD.
ADD is een variant van ADHD. Duidelijkste verschil is het ontbreken van de H van hyperactiviteit.

- Snel afgeleid zijn door irrelevante dingen en geluiden;
- Moeite hebben met plannen en organiseren;
- Problemen hebben met taken afmaken en deadlines halen;
- Falen in het concentreren op details en hierdoor slordige fouten maken;
- Zelden instructies nauwkeurig en compleet opvolgen;
- Verliezen of vergeten van dingen als sleutels, portemonnee, reisdocumenten en spullen die nodig zijn om een taak uit te voeren.

Dit type wordt ADD genoemd. Hier ontbreekt dus de H van hyperactiviteit. Inmiddels zijn onderzoekers het erover eens dat ten minste 40 procent van alle mensen met ADHD (dit zijn met name vrouwen) alleen de concentratieproblemen hebben. Deze personen leiden een leven vol frustraties, niet alleen omdat zij blijken te falen in vrijwel alles wat zij ondernemen, maar ook omdat zij vaak worden bestempeld als lui, dom en ongeïnteresseerd. Feit is dat mensen met ADD zichzelf er niet toe kunnen brengen om iets te willen. Dat kost hen ongelooflijk veel meer energie dan anderen. ADD'ers zonder hyperactiviteit en impulsiviteit worden helaas nog nauwelijks gediagnostiseerd, omdat zij niet opvallen door lastig gedrag.

De 2e en 3e alinea kopieerde ik van de hieronder genoemde site.
Zelf zou nog willen toevoegen:

Geef veel structuur, i.p.v. alle ruimte. Niet omdat zij lui is of vergeetachtig, maar gewoon omdat dat haar goed doet.
Wees in alles duidelijk, ook waar dat wat overdreven lijkt voor jezelf.
En dan dóét een kind ergens langer over. NOU EN?

Tot de dag van van vandaag snap ik nog steeds niet waarom ik niet naar buiten mocht staren onder de les, en waarom anderen zich ergens druk om maken.

Laat je alsjeblieft niet verleiden door je kind vol te stoppen met Ritalin of welke andere troep dan ook. (Oké, voor sommigen is 't ongetwijfeld goed middel, maar lang niet altijd nodig) Je kind is traag en dromerig. Maar waarschijnlijk ook intelligent en vindingrijk.

De een houdt van pindakaas, de ander van appelstroop, so what? Maar alles wat je over ADD zou lezen, geeft waarschijnlijk wel begrip en dat is voor alle partijen wel prettig.

Blijf heerlijk genieten van je kind prachtig uniek is.


P.S.
ik beweer niet dat ze ADD heeft, alleen dat het me er erg aan deed denken.

Allereerst, dat je dochter een dromer is op deze leeftijd is helemaal niet raar. Ik zie het overal om mij heen op het schoolplein. Vorige week is mijn dochter naar de schoolarts geweest, en die geeft ook aan dat het bij deze fase van haar leven hoort.

Mocht je het geheugen cq concentratie van je dochter willen trainen, kan je eenvoudig beginnen. Maak een kalender met hoe de dagindeling is. Als dat niet voldoende is, kan je de dag uitdrukken in taken (of pictogrammen op een kalender). Aan het eind van de dag kan je de dag samen met haar doornemen. Wanneer deed ze wat enz. Overigens is dat laatste altijd handig eerst meteen te doen als ze uit school komt. Zo weet je hoe haar dag is geweest, en is een goede voorbereiding voor het avondpraatje.

Maak je nou niet gelijk zorgen dat je kindje autische trekken heeft.

Misschien zou het goed zijn dat ze haar creativiteit ergens kwijt kan. Bijvoorbeeld muziek of andere kunstvormen. Ik ben geen psycholoog maar ze lijkt me een heel creatief persoon. Het zou misschien fijn voor haar zijn als zij haar creativiteit kwijt kan.

Daarnaast zou ik dit sowieso met de huisarts bespreken. Die kan je dochter dooverwijzen naar de jeugdpsycholoog.

Mijn zoon is 7, zit in groep 4 en ik ben ook altijd overal als laatste weg, als hij uit school komt moet ik ook alles checken, heb je je jas, fietsleutel, broodtrommel etc etc. Juf zegt ook altijd, de hele klas is al begonnen en dan moet hij nog alles pakken. Wat bij hem helpt is routine erin: thuis eerst jas ophangen, dan schoenen uit, dan in de keuken iets drinken ena dan spelen. Het is nu zelfs zo erg dat als we even thuis iets moeten pakken, dat zijn jas al hangt en schoenen al uit zijn, ook al heb ik het nog zo gezegd dat het niet hoeft.

Wij zijn bezig met schoolmaatschappelijk werk om verder met hem te gaan kijken, maar dat gaat niet binnen een dag. Er kunnen veel dingen bijhoren: ADD beelddenker etc, en het kan ook gewoon bij hem horen. Mijn instelling is wat het ook is, hij zal er mee verder moeten, we kunnen daar niet bij stil blijven staan, maar als we ergens achter komen is het misschien makkelijker om methodes aan te leren die makkelijker voor hem zijn.

Mijn advies: ga een echt gesprek aan met juf, maak daar een afspraak voor en niet even tussen neus en lippen door. Betrek eventueel de vorige leerkracht daarbij en als zij zich ook zorgen maken probeer dan verder te komen met schoolmaatschappelijk werk, de ib-er of wie dan ook. Als je op school niet verder komt, kun je het ook via je huisarts proberen. Je kind is niet voor niets toegelaten tot groep 3 neem ik aan, het kan ook gewoon bij haar horen.

Je dochter is nog geen eens zeven jaar en heeft dus nog een heel leven voor zich om te leren. Dus als dit het enige is dat met haar aan de hand is, zou ik me nog niet al te veel zorgen maken.
Ik heb er eerlijk gezegd moeite mee dat er nu allerhande etiketten op je dochter geplakt worden, terwijl de enige zorg die de juf uitspreekt is dat ze'langzaam' is.
Mijn eerste advies is: Leg de juf je zorg uit en vraag om een iets uitgebreider gesprek met de leerkracht. Vraag niet alleen naar het tempo van je kind, maar vraag ook hoe het over de hele linie gaat. Als de juf zich ook zorgen maakt, omdat je dochter door haar leertempo een leerachterstand oploopt, kun je je dochter altijd laten testen. Misschien ontwikkelt je dochter zich verder goed, dan is je grote zorg haar dromerigheid. Niet alle kinderen zijn hetzelfde en de meeste dingen waar je je zorgen om maakt lossen zich vaak vanzelf op.

Ook voor mij is dit een herkenbaar verhaal. Ik heb ook een zoon die op die leeftijd met twee verschillende schoenen aan kwam als hij zijn schoenen moest pakken, alles vergat en langzaam was. Voor de rest was er niets mis. Het was een denker en een dromer. Het duurde wat langer voor zijn praktische intelligentie op gang kwam. Zijn leertempo was laag, zijn intelligentie was goed.

Dit type kind komt vaker voor. Ze hebben geen ADD, zijn niet autistisch maar er gaat zo veel in hun hoofd om dat sommige praktische zaken niet geheel uit de verf komen. Toch moeten ze leren hun eigen zaken te regelen. Geef ze dus wel bepaalde verantwoordelijkheden (bijv. tas inpakken) en laat ze daar gerust 'fouten' bij maken. Als je kind een keer vergeten is om fruit in te pakken of haar gymschoenen, is dit niet het allerergste maar wel een leermoment voor je kind. Doe dit in samenspraak met de leerkracht. Maak die verantwoordelijkheden steeds groter, maar maak haar wel duidelijk wat je verwacht en dat ze dit echt allemaal zelf moet regelen.

Blijf je je zorgen over je kind maken en wordt dit gedeeld door school, dan kun je altijd nog naar je huisarts en je kind laten testen, maar om dit te laten doen omdat ze en dromerig karakter heeft is onzin.

Vergeet niet om van je leve dochter te genieten en haar te accepteren om wie ze is.

Hoi Dana,

Ik zie hier allerlei reacties waarin autisme en ADD wordt genoemd. Zou kunnen natuurlijk, maar ik adviseer je contact op te nemen met de huisarts, je zorgen te uiten en te vragen om een doorverwijzing naar een psycholoog.
Ook kun je eventueel contact opnemen met een particulier onderzoeksbureau, waar je vaak sneller aan de beurt bent en die vaak ook gelijk de juiste hulp voor je hebben, nadat er een diagnose (die nog alle kanten op kan) is gesteld.
Misschien is een beetje hulp en begeleiding al voldoende om te zorgen dat jij handvaten hebt om haar op de juiste manier te sturen. En dat is ook waar hulpverlening om hoort te draaien.

Je moet eerst uitzoeken of het een kwaal is. Zo ja, dan moet je er iets aan doen. Zo nee, dan moet je er leren mee om te gaan.

Had ik zelf ook last van (en nog.. Het zou niet voor het eerst zijn dat ik fietsend heen ga en lopend terug..). En het kan een heleboel oorzaken hebben. Ga eens praten met een gezondheidspsycholoog. Het lokale centrum voor remedial teaching moet je daarmee verder kunnen helpen.
Het kan een vorm van ADD zijn zoals voorgesteld maar dat hoeft niet. Misschien verveelt ze zich wel enorm op school (een kwaal waar ik aan leed) of sluit ze zich al dan niet bewust af voor prikkels van buiten (gebeurd bij kinderen met een te sterke zintuigelijke afweer en wordt vaak verward met autisme en ADD). En is een legio aan oorzaken (ik zeg niet afwijkingen, dat vind ik een te sterk begrip) voor dat dromerige en verstrooide gedrag. En iedere oorzaak heeft zo zijn eigen oplossingen.
Ga ook een na op wat voor een manier ze langzaam is op school en of ze veel fouten maakt en wat voor een fouten (er zit een verschil tussen slordigheidsfouten en fouten door niet begrijpen). Misschien is ze juist erg snel met het maken van opgaven maar neemt ze tussen 2 opgaven of delen van opgaven veel tijd (erg moeilijk te zien maar een signaal kan zijn dat ze dan naar buiten kijkt). Of wacht ze lang met beginnen om daarna juist erg veel tijd in te halen. Of is ze enorm perfectionistisch waardoor ze veel tijd verliest. Of is de methode die aangeleerd wordt niet geschikt voor haar en zoekt ze al dan niet bewust naar andere manieren (zie je veel bij dyslexie). Dat valt niet altijd op bij een leerkracht die 30 kinderen moet bijhouden. Die ziet voornamelijk dat werk achter blijft. Er zijn iig veel manieren waarop het werktempo laag kan liggen.

Ze kan ook gewoon erg introvert zijn of het is een fase die vanzelf over gaat. Wees iig niet te vlug met het plakken van labels. Belangrijkste lijkt mij dat ze op school goed presteert. De rest komt dan vaak vanzelf.
Dr. Phil zei ooit eens van zichzelf dat ze hem als kind in een hoek konden zetten om te kijken hoe verf droogt en hij zichzelf nog steeds vermaakt zou hebben. En hij is nu niet bepaald slecht terecht gekomen denk ik :)

Ruth slaat de spijker ook goed op de kop: veel geduld.
En ga idd niet meteen je kind vol pompen met medicijnen. Het schijnt tegenwoordig nogal modern te zijn om naar ritalin te grijpen. Daarbij: Albert Einstein, Leonardo Da Vinci, Carl Barks, en Tolkien waren ook dromers....

Niet vervelend bedoelt.
maar je schrijft: als ik de auto uitzet, moet ik zeggen dat ze de gordel af moet doen…waarom zeg je niet gewoon kom we gaan naar...(de auto uit). zodat ze zelf ervaart dat ze eerst haar gordel moet af doen om de auto uit te kunnen komen?

Je kunt de stappen die ze moet nemen groter maken, zodat ze er zelf achter komt dat ze iets vergeten is. dit is ook beter voor haar zelfvertouwen dan dat iemand haar er telken op wijst dat ze iets vergeet.