Natuur- en scheikunde

Ik dacht zelf, omdat het een tweewaardig zuur is:
H2PO4-(aq) + 2 H2O(l) (2 pijltjes omdat het een evenwicht is) HPO4 2-(aq) + 2 H3O+ (aq)

Maar dat klopt niet als je naar de H´tjes kijkt voor en na de pijl. Dit is GEEN huiswerkvraag. Dit is echt iets wat ik mezelf afvraag om de stof goed te begrijpen.

Bedoel, de schil van de zon is maar 6000 graden en moet een afstand van 150 miljoen km afleggen door vacuum?

De kritische temperatuur van een stof is de temperatuur waarbij deze zich in één fase bevindt. Bij een hogere temperatuur zal de fase van de stof niet veranderen als de druk of het volume wordt veranderd.

De kritische temperatuur van waterdamp bedraagt bijv. 390° C ; boven die temperatuur kan het gas door compressie niet vloeibaar gemaakt worden.

Maar waardoor kun je door volume verkleining de moleculen niet dichter op elkaar duwen? Is dat een kwestie van de grenzen van het menselijk vermogen benaderen of is dat een fundamenteler kwestie? Indien dat laatste ,hoe kan dat?

Of werkt het zo dat als je het volume van water van zeg 400 graden verkleint het wel zal afkoelen maar nooit onder de 100 graden zal komen en dus niet condenseert. Wat ik dan niet begrijp is waarom de krachten erop niet groter kunnen worden zodat het toch condenseert?

Vuur is een beetje een plasma waarbij de deeltjes (gedeeltelijk?) geioniseerd zijn. Nu zullen geladen deeltjes afgebogen worden door een magnetisch veld.
Zo zie je bijv. bij het aardmagnetisch veld dat geladen deeltjes worden tegengehouden en worden afgebogen. Maar kan een magnetisch veld zo sterk zijn dat het vuur tegen houdt?

Neem bijv. een cesium atoom, met atoommassa 132,9054.
Nu heeft cesium een cycli van 9.192.631.770 van de straling die hoort bij de overgang tussen twee energietoestanden.

Een deel van die cycli ontstaat door de hyperfijnstructuur door wisselwerking tussen de elektronen en het magnetische dipoolmoment en elektrische quadrupoolmoment van de atoomkern.

Door de kleine energieverschillen hebben overgangen tussen hyperfijnniveaus een relatief lage frequentie in het elektromagnetische spectrum (vaak in het radiogolf- of microgolfbereik) waar 'gewone' overgangen vaak in het zichtbare licht liggen.

Nu lijkt me die straling een vorm van energie en die komt ergens vandaan. Nu vraag ik me af of die straling ervoor zorgt dat het atoom 'kleiner' wordt?

Zou het zo kunnen zijn dat een atoom maar een beperkte levensduur heeft, het verval van atomen (in zoverre dat iets anders is) buiten beschouwing gelaten?