Stel, je buren hebben dit probleem, en daardoor heb jij overlast: stank, je bent bang voor brandgevaar, misschien loopt er ongedierte.
Dan kan dat gemeld worden bij de GGD, de verhuurder, de gemeente, zelfs de politie.
In de meeste gemeentes is het zo dat dan een gespecialiseerd persoon van de GGD langsgaat, vaak een sociaal psychiatrisch verpleegkundige.
Die probeert met die buren te overleggen: wat vinden zij zelf? Denken ze dat ze hulp nodig hebben? Zo ja, dan kan er een hulptraject opgestart worden.
Maar er zijn mensen die zullen zeggen: je komt er niet in, ik wil geen hulp, ik heb geen probleem.
In het uiterste geval kan de GGD dan door de politie de deur laten openbreken, en met een 'vervuilingsteam' de hele woning leeghalen en schoonmaken. Dat is wel de laatste optie, want ook voor de bewoners is dat zeer traumatiserend. Maar als de hulpverleners geen andere weg zien en de overlast echt gevaar oplevert voor de bewoners en/of de buren, dan kan en mag dit wel degelijk gebeuren.
Meestal komt het niet zover omdat de hulpverleners veel ervaring hebben in het begeleiden van verzamelaars die hulp gaan krijgen. (Een verzamelaar kan er ook zelf voor kiezen het huis in één keer te laten opruimen en poetsen, dus niet bij iedereen waar dit gebeurt, is sprake van juridische dwang.)
De onbewoonbaar verklaarde huizen van vroeger waren volgens mij meestal huizen die bijvoorbeeld op instorten stonden, dat had niet zoveel te maken met verzameldwang.
Mooi tweeluik over 'bemoeizorg' in Rotterdam: http://omroep.vara.nl/De-bemoeizorgers.9277.0.html
Daar kun je goed zien hoe eigenlijk alles wordt gedaan om te voorkómen dat een ontruiming of huisuitzetting nodig wordt.
Toegevoegd na 7 minuten:
Hier nog een link naar een stuk over woningvervuilers, waaruit duidelijk blijkt dat het niet alleen dwangmatige verzamelaars zijn: http://www.ggdrotterdamrijnmond.nl/fileadmin/user_upload/_temp_/jongeleen_mgv_2012_jan_p_36_45_woningvervuiling.pdf