Kan angst een goede raadgever zijn?

Voorzichtigheid kan wel een goede raadgever zijn, maar angst veel minder, volgens mij.

Angst kan verlammen : je beweegt liever helemaal niet van je plek, dan het risico aangaan, dat het 'slecht' uit gaat pakken. Of angst maakt, dat je wegvlucht, misschien al vóór er werkelijk gevaar dreigt.
Zo zou je uit angst dat het toch weer niet goed gaat uitpakken, allerlei kansen voorbij laten gaan : relaties, leuke banen, het onderzoeken en leren kennen van mensen, landen, nieuwe hobbies : je plaatst jezelf als het ware in een kooitje.
Of in een glazen kistje, zoals een Sneeuwwitje, met het grote risico, dat die sneeuwwitte schimmel met die prins erop, een andere prinses wakkerkust....

Voorzichtigheid, even de kat uit de boom kijken, geen woorden maar daden, en kijken of die Prachtige Woorden die zo Fijn Klinken ook een kern van waarheid in zich hebben, is natuurlijk, vooral als je al eens je vingers gebrand hebt, een voorkomen van overbodige nieuwe pijn. Een beetje reserve inbouwen kan heel verstandig zijn, als je heel impulsief bent, en als een dolle stier je overal instort, omdat je te gretig alles wil meemaken. Nadenken achteraf, zittend op de blaren, en bedenken, dat dit weer eens niet zo handig was, verliest zijn charme, na een aantal keren.

Maar je moet nu eenmaal af en toe spontaan in het diepe duiken, om je te realiseren, dat je echt goed kunt zwemmen.
En van een rots afspringen om te merken, dat je vleugels je dragen, en je vrij rond kan vliegen.