Waar ruikt ontbinding van een lijk naar?

Het ruikt ongeveer naar een dode muis of rat

De geur van een lichaam in ontbinding is sterk afhankelijk van de plaats en de tijd waarop het lijk wordt gevonden en wordt niet door iedereen hetzelfde ervaren. Vaak wordt gedacht dat lijkenlucht lijkt op de stank van ratten of muizen in ontbinding, maar menselijke lijkenlucht heeft echter unieke kenmerken en is te onderscheiden van de doodsgeur van dieren. Minimaal vijf stoffen, zogenaamde esters, komen niet voor in de lijkenlucht van dode dieren. Bij het trainen van lijkenspeurhonden wordt hier rekening mee gehouden, zodat deze honden die bv in een bos moeten speuren niet iedere dode eekhoorn of muis uit de aarde wroeten.
De meest voorkomende menselijke doodsgeur is de doordringende walmende stank van zeer ranzige kaas, maar er zijn nog heel veel andere lijkengeuren. Voor de ene is het een muffe zware walm voor een ander lijkt de geur op een pakje boter dat dagen in de zon heeft gestaan. Het is als met de geur van parfum, iedereen ruikt er iets anders aan.
Een lijk kán dus een walgelijke stank verspreiden, maar dat hoeft niet. Het is namelijk van belang waar het lijk zich al die tijd heeft bevonden, in een woning of in de natuur, boven of onder de grond. Is het lijk na twee dagen of na drie weken ontdekt.
Er zijn gevallen bekend waarbij in een woning reeds wekenlang een dode persoon in bed lag, en waar niemand iets had geroken maar ook gevallen waarbij een lijk nog maar kort in huis lag en al een walgelijke stank verspreidde. De geur die een lijk verspreidt is ook sterk afhankelijk van het voedselpatroon. Was de overledene een vleeseter of voor 100% een vegetariër of veganist.
Wanneer een mens overlijdt, is dat voor de bacteriën het startsein om een golf aan gassen en geuren te verspreiden met voor iedere dode unieke kenmerken. Soms is de geur uitgesproken de geur van Idool, die bij hoge concentratie de onaangename geur van dunne ontlasting verspreidt, maar in lage concentraties een bloemenachtige geur die ook gebruik wordt in de parfumindustrie. Soms is er de geur van butanol. Een stof die ruikt naar bladeren en bosgrond. Die geuren zijn maar een klein onderdeel van een scala aan doodsgeuren.
Aangezien voor veel mensen lijkenlucht synoniem is aan walgelijke stank noemt men een geur die als zeer onaangenaam wordt ervaren daarom lijkenlucht waardoor het idee is ontstaan dat de geur van een lichaam in ontbinding altijd een stank verspreidt, die men nooit meer vergeet als men die eenmaal heeft geroken.