Moet dagbesteding, als het mogelijk is, altijd 'nuttig' zijn, of vindt u van niet?

Iemand die werkt, MAAKT zich ook nuttig ; die draagt namelijk - naast het financiële voordeel voor hem zelf - bij aan de maatschappij EN aan de kosten die we allemaal gezamenlijk dragen zoals , bijvoorbeeld, uitkeringen.

De hele dag op je gat zitten en niks te doen hebben is voor niemand goed; iedereen heeft een zekere structuur in zijn dag nodig. En ongetwijfeld zullen er mensen zijn die daar bij gedijen, maar over het algemeen gedijen mensen beter als ze "iets" om handen hebben, en daarbij sociale contacten hebben, een ritme in hun dag etcerera .

Mensen alleen maar de hele dag bezig houden echter, kost klauwen vol geld, en je moet je afvragen of je echt beter wordt van de hele dag paashazen plakken en asbakken kleien. Als er met die dagbesteding dus iets terugverdiend kan worden, hetzij in geld, hetzij in arbeid, hetzij in immateriele bijdragen aan de maatschappij, dan is dat natuurlijk toe te juichen.

Want puntje bij paaltje wil NIEMAND terug naar het systeem waarbij iedereen die niet werkt, de keus heeft tussen doodgaan of bedelen langs de kant van de weg. En dat is ook helemaal niet nodig, want je moet wel HEEL zwaar gehandicapt zijn om helemaal NIETS nuttigs meer te kunnen.

Dus dagbestediing is uiteindelijk ALTIJD nuttig, al is het maar voor de persoon in kwestie, en een dagbesteding die ook aan maatschappelijk of financieel nut bijdraagt, is dat nog eens dubbel. Dus wie dat kan, heeft zeker die taak. We hebben allemaal verplichtingen als we deel uitmaken van de maatschappij, dus waarom zou dat voor gehandicapten niet gelden ?

Ik ben het deels met je eens. Als je gezond bent, zonder handicap of beperking, dan kom je makkelijker aan werk dat je leuk, interessant, of uitdagend vindt. Als je arbeidsongeschikt raakt, valt die baan weg, dus moet je je ergens anders op richten. In eerste instantie zal dat zijn: Leren omgaan met je beperking/handicap, in tweede instantie zal dat zijn: Wat kan ik nog? In derde instantie komt dan: Hoe deel ik mijn dag in? Als je dat nuttig wilt doen, zal dat inderdaad uitkomen op" Ik wil werken", maar het werk dat je graag zou doen, kan niet meer. Moet je dan genoegen nemen met een baan/dagbesteding die je niet bevalt? Waar je ongelukkig van wordt, of mag je kiezen voor een daginvulling waar je gelukkig mee bent/van wordt? Ik heb gekozen voor het laatste. Ik heb 3 jaar met veel tegenzin hard gewerkt op de sociale werkplaats (betaald), ik zet me honderd procent in bij alles wat ik doe. Maar op een gegeven moment was ik op, echt op, ik kon niet meer, was niet meer de persoon die ik was, wat niet meer de vrolijke ik. Ik kon daar mijn creativiteit niet kwijt, ik voelde me daar niet thuis. Van de ene op de andere dag heb ik mijn ontslag genomen en ben gaan doen wat ik graag doe, beeldhouwen en nu ook schilderen. Ik kan er mijn energie in kwijt, mijn gevoelens en mijn gedachten. Ik ben zo gelukkig geworden door deze keus, zelfs gelukkiger dan voor ik arbeidsongeschikt was.
Dagbesteding is belangrijk voor de mensen die dat nodig hebben, zij behouden een ritme, behouden de vaardigheden die zij hebben, komen in contact met andere mensen, maar vooral: voelen zich nuttig en gewaardeerd.
Wat mij betreft hoeft dagopvang niet nuttig te zijn voor de maatschappij, als het maar nuttig is voor de mensen die er gebruik van maken, dat komt hun humeur en gezondheid ten goede, wat ook positief is voor de samenleving.