Wat zijn de verschillen op het gebied van carriere, ambitie en kansen tussen 20 jarigen en de generatie van hun ouders?

Kijk naar de studiekansen: veel minder mensen dan nu konden studeren. De ouders moesten veel meer kosten dragen dan nu. Maar in de jaren 60 waren de collegegelden 200 gulden per jaar! Ik ben pas gaan studeren toen ik zelf mijn studie kon betalen.
De leerplicht was veel korter dan nu. Ik mocht al op mijn 14e gaan werken ( en heb dat ook gedaan).
In de jaren 80 was er ook een crisis . Ik kreeg een parttimebaan voor 8uur/week en kort daarop werd het salaris 25% lager. Uiteindelijk ben ik zzp-er geworden en dat was ideaal. 70 uur werken in de week ( nou en?), amper sociale verzekeringen ( geen ZW/WIA etc), geen gelegenheid om een huis te kopen want banken leenden aan hen niets uit. Het was dus allemaal veel soberder dan nu.
Jongeren in de jaren 60 die van school kwamen( en dan waren ze pakweg 16, soms jonger, kregen heel gewone banen, van loopjongen tot maatje bij een baas, de manager was nog amper uitgevonden en werken met je handen was heel normaal; de technische school en de huishoudschool bestonden nog ( jammer dat die zijn afgeschaft), dus je kon een vak leren en meisjes ook ( van huisvrouw tot docent couture). Philips had in Eindhoven een fabrieksschool waar jongens een technische opleiding kregen die gelijk een uitstekende baan garandeerde. En oma kan nog veel meer vertellen....
Zoek op internet eens bij sociologie en dan jaren 60.

De bovengenoemde meneer was 20 in de jaren 60. Hij kan dus makkelijk een kleinkind hebben die nu 20 is. Ik ben nu 50 en vader van bijna volwassen dochter. Toen ik 20 was leefde ik in de jaren 80. Een hele andere tijd. Je had geen camera's op elke straathoek, geen verkeersdrempels op landwegen en voor sociale contacten had je geen computer of mobiele telefoon nodig.. Er was werk wat ik naast mijn studie school kon doen. Hiermee verdiende ik genoeg om een motorfiets te kunnen rijden het hele jaar om mijn sociale contacten te onderhouden, en een paar keer per jaar naar een muziekconcert of theater te gaan. Ieder weekend was er wel ergens een kroeg met live muziek. Niet dat ik daar elke weekend zat, maar de sfeer was niet geregisseerd door de media. Niet alleen geld verdienen maar ook maatschappelijk bewustzijn werd belangrijk gevonden. We werden minder bang gemaakt, hadden meer vrijheid om keuzes te maken in het leven en meer privacy. Je kon zelf bepalen wie wist wanneer je waar uithing. Dat was algemeen geaccepteerd. Dat gaf me een gevoel van vrijheid. Er waren meer (verschillende) winkels, die na 18.00 uur en op zondag gesloten waren. Eén avond in de week koopavond. Daar kon je prima rekening mee houden. Zondag was voor de meeste een vrije dag.
Mensen die het niet redde in de maatschappij waren slachtoffers en niet profiteurs en daders. Als je anders (denkende was) was je interessant en niet meteen bedreigend en eng. Wanneer je geen succesnummer was, was je nog niet meteen een lozer. Het leven was niet altijd maakbaar, maar je kon er wel je best voor doen er wat van te maken. Dat is toch een groot verschil met nu als 20 jarige. Zo heb ik het als 20 jarige beleefd. Ik voelde me vrij en genoot van mijn vrijheid. Niet van de financiële vrijheid, maar ook van de vrijheid die het geeft dat je niet in de gaten gehouden wordt, ook de vrijheid in meer keuzemogelijkheden van hoe je over de maatschappij kan denken en dit ontdekken. Maar blijf ontdekken en zelf denken wat je van dingen vindt. Ook van wat ik schrijf.
Ik wil je graag die vrijheid die ik ervaren heb ook geven.
Je hebt die vrijheid gedeeltelijk in eigen hand.

Coen uit Zutphen

Toegevoegd na 37 minuten:
Mijn ouders vonden het belangrijk dat ik qua carrière goed zou slagen in het leven.
De maatschappij was zodanig dat ik ruimte kreeg om zelf te leren denken over de maatschappij en dat carrière daar een onderdeel van is. Qua carrière denk ik het niet waargemaakt te hebben wat mijn ouders voor ogen hadden.
Ik als ouder wil graag dat m