Hoe komen surinamers aan soms zo wonderlijke achternamen, zoals Braafheid, Havertong, Bekoorlijk?

Bij de afschaffing van de slavernij in Suriname (1863) werden de voormalige slaven volwaardige burgers. Dat betekende dat ze ook een achternaam moesten hebben. Die mochten ze niet zelf kiezen, ze kregen er een toegewezen.
Omdat een vrijgelatene geen bestaande familienaam mocht krijgen, hebben sommige ambtenaren (of voormalige slavenhouders?) zich uitgeleefd in het verzinnen van bizarre achternamen.

Toegevoegd na 3 uur:
In één keer moesten de ongeveer 40.000 voormalige slaven, die voorheen alleen bekend waren bij hun voornaam, een achternaam krijgen om te worden ingeschreven in de burgerlijke stand. Dat was een hele klus, dus. Bij die toewijzing van achternamen zijn een paar grote lijnen te ontdekken:
- De naam werd bijvoorbeeld afgeleid van bestaande namen van koloniale families. Soms ging het daarbij om een verwantschapsrelatie, bijvoorbeeld de kinderen die een planter bij een slavin had verwekt, soms was het een verwijzing naar degene tot wiens bezit de naamdragers tot dan toe hadden behoord. Om eventuele juridische consequenties te voorkomen mochten er geen bestaande familienamen worden gebruikt; vandaar het omkeren of door elkaar halen van bestaande namen.
- Een andere groep namen heeft betrekking op geografische namen; vaak de namen van de plantages waar deze mensen in slavernij leefden. Half Europa is terug te vinden in een grote groep achternamen.
- De volgende groep betreft achternamen die betrekking hebben op bestaande Nederlandse woorden of een combinatie daarvan.
- Andere achternamen hebben betrekking op het uiterlijk van personen of het beroep dat ze hadden.
- Soms drukken de namen het gevoel van de voormalige eigenaren (in positieve of negatieve zin) uit.

Sommige plantage-eigenaren hadden een systeem aangebracht in hun naamgeving. Zo zie je dat op de plantage Dordrecht (bezit van Brakke, Evertsz en Sijpesteyn) de achternamen van de 208 voormalige slaven allemaal met een B, een E of en S beginnen. Op La Prosperité kregen alle 211 slaven een achternaam die begint met de letter P.

Vaak genoemd naar de naam van de plantage waar op gewerkt werd in de slavernij tijd . Niet altijd zelf gekozen dus . Ook namen die heel typisch Nederlands zijn , vaak kozen ze gewoon de naam Vd eigenaar (of kregen) van de plantage . Of boerderij .

Het zijn over het algemeen slavennamen en vaak afgeleid van de naam van de plantage. De plantages zijn denk ik grotendeels in de godvruchtige 18e eeuw gesticht en hebben stichtelijke namen, net zoals de boerderijen die in Nederland in die tijd zijn gebouwd. Soms zijn er ook omschrijvingen van de naam van de plantagehouder. De nakomelingen van Keijser bij slavinnen werden bijvoorbeeld Serkei genoemd, het was namelijk niet toegestaan kinderen van slavinnen de familienaam van de vader te geven. In de bron een pdf met een verhandeling over de naamgeving van slaven.