Ik moet het huis uit en ik heb geen werk wat nu?

Vraag zo snel mogelijk een WWB uitkering aan bij Sociale Zaken. Je hebt 4 weken wachttijd, waarin je zoveel mogelijk bewijs moet verzamelen, dat je solliciteert.

Zoek uit waar in jouw buurt een dak- en thuislozenopvang is en wat hun voorwaarden zijn. Vraag ook of je het adres van de opvang mag gebruiken voor de WWB.

Indien je bij kennissen mag slapen, vraag dan of je hun adres mag gebruiken postadres voor de WWB.

Laat je ouders bewijs zien dat je alles doet om een baan te krijgen (bewijs sollicitaties), vertel dat je een WWB-uitkering aanvraagt, beloof (en kom deze belofte na) dat je je aan hun regels houdt en ze respecteert zolang je onder hun dak woont en vraag of ze nog even geduld kunnen hebben tot je werkelijk geld krijgt uit een baan of WWB-uitkering.

Sterkte!

Je moet in elk geval naar de gemeente gaan, en het geheel uitleggen. Je zou recht kunnen hebben op bijstand, en ook met de huisvesting kan je misschien op de urgentielijst geplaatst worden. Tot zolang zou ik proberen bij een vriend/vriendin/zus/broer te logeren, zodat je zo snel mogelijk kunt vertrekken : het lijkt me erg naar voor zowel je ouders ( die je dus blijkbaar een ultimatum gesteld hebben waar ze ongetwijfeld een reden voor zullen hebben), als ook voor jou, om nog langer dan noodzakelijk onder één dak te moeten leven, samen aan één tafel te moeten eten enz....

Als je je baan 'kwijtbent' zoals je zegt, zou je eigenlijk wél in aanmerking moeten komen voor ww : als je 6 maanden aaneengesloten gewerkt heb, kan je ww aanvragen.(al is die uitkeringsperiode dan natuurlijk maar heel kort) Of ben je zelf opgestapt? Dan is dat natuurlijk niet erg handig van je, maar dat heb je zelf ook wel door, denk ik.

Het zomerseizoen staat voor de deur, en in de horeca zijn zat banen te vinden. Alleen al op Schiphol bijv. hebben ze zo'n 50 vacatures voor en achter de douane om broodjes voor buffetten klaar te maken, of bij de Starbucks koffie te zetten. Het hoeft tenslotte niet je droombaan te zijn : als je eerst maar even een beginnetje hebt. Het solliciteren vauit een baan naar een andere baan is ook altijd een beter uitgangspunt dan vanuit een ww/bijstandsituatie.
Ook op de stations hebben ze werk bij Smullers of Julia - duik erin!!!

Schouders eronder, diep ademhalen, en ertegenaan!!!

Je hebt het heel lang verwend en goed gehad : ik was op m'n 17e op kamers met een avondbaantje 5 avonden in de week - naast m'n studie, dus het lukt heus wel allemaal. Leuk is het misschien niet voor je, maar kop op!!
Zie het als je grote kans om je leven helemaal opnieuw en zelfstandig op poten te zetten, zonder dat je 'dankjewel' hoeft te zeggen tegen wie dan ook.

Op jouw leeftijd moet je toch op eigen benen kunnen staan. Je zult je eisen wat werk misschien wat lager moeten zetten en echt alles aannemen wat er is.

Vervolgens een woonruimte zoeken ook dat is mogelijk er staan huizen genoeg leeg waar je voor "weinig" kunt wonen.

Heb je geen vrienden, of andere familie? Op straat moeten slapen gaat wel heel ver. Als het om wat voor reden dan ook bij één van mijn vrienden zo ver zou komen dat zij op straat zou moeten slapen, zou ik direct mijn logeerkamer aanbieden.

Huisvesting is lastig in deze tijd. Als je nog niet staat ingeschreven voor een sociale huurwoning, zou ik dat snel doen, en ook actief gaan zoeken. Kijk intussen naar kamers, kosthuizen, anti-kraak, studentenwoningen, en mensen die op zoek zijn naar huisgenoten. Laat aan iedereen in je omgeving weten dat je een kamer/kosthuis/woning zoekt, en vraag hen dat ook weer aan zoveel mogelijk mensen te vertellen. Datzelfde doe je voor het feit dat je op zoek bent naar werk: zoveel mogelijk mensen dit laten weten, en ervoor zorgen dat zij ook weer aan zoveel mogelijk mensen gaan vertellen dat jij op zoek bent.

Mocht je een woning vinden en nog geen werk hebben, dan heb je mogelijk recht op een bijstandsuitkering. Informeer hiervoor bij de gemeentelijke sociale dienst. Hoogstwaarschijnlijk heb je daar nu géén recht op, omdat tegenwoordig naar het gezinsinkomen gekeken wordt, en Bijstand alleen aan de orde is als het totale gezinsinkomen onder het sociaal minimum zit. Maar mocht je niet meer tot hun huishouden behoren, dan heb je in principe recht op een uitkering voor zolang je geen werk kunt vinden. Als je tenminste voldoet aan de overige voorwaarden.

Blijf zoeken naar werk verder, en pak alles aan. Schrijf je in bij uitzendbureaus, zoek hulp bij het werkplein, zoek vacatures via internet en in kranten, en pak alles aan wat je kunt vinden. Ook dingen als krantenwijken, seizoenswerk, alle tijdelijke klussen, etcetera. Eén of twee dagen een tijdelijke klus is beter dan helemaal geen werk, en door werk aan te pakken leer je nieuwe mensen kennen, en daarmee vergroot je ook weer de kans dat je ergens langer mag blijven of dat ze je later nog eens benaderen als er een vacature is.

Informeer je verder over dingen als zorgtoeslag en huurtoeslag, en allerlei dingen waar je mee te maken kunt krijgen als je een eigen woonruimte vindt.

En praat met je ouders! Ook al ben je 24, ik kan me slecht voorstellen dat ze het écht zo ver zullen laten komen dat je op straat zult moeten slapen. Er is blijkbaar een reden waarom zij vinden dat je beter het huis uit kunt, en het is vast belangrijk dat jij weet waarom. Mogelijk kun je er nog iets aan veranderen dan, en probeer anders in elk geval de contacten onderling in stand te houden.