Wat zou jij doen als een goeie vriend of vriendin door zijn vader/moeder word vernederd in jou bijzijn?

Familie kwestie niet er tussenin gaan staan.
Ik zou wel aan je vriend/vriendin vragen of zoiets vaker gebeurd en desnoods kijken wat jij kunt doen zodat deze persoon voor zichzelf op gaat komen als hij/zij het niet fijn vind.

ABSOLUUT een familie kwestie!

niet in mengen. Je krijgt dit van 2 kanten terug:

- De schoonouders die jou een onbeleefd en eigenwijs/vervelend persoon vinden
- Je partner, die zijn ouders gaat verdedigen.

Het is een verlies-verlies situatie.

Niets van zeggen, dan 'beledig' je die ouders omdat je je bemoeit met hun prive-zaken. Daarnaast is je vriend of vriendin er waarschijnlijk ook niet van gedient, omdat hij/zij er later commentaar op krijgt.

Dit is een familiekwestie en komt de vriendschap niet ten goede als je hier wat van zegt...

Niets, niets mee doen...

Heel pijnlijk en heel heel dom...

Sta die vriend of vriendin bij en geef hem/haar je steun... Je weet nu hoe hij/zij het te verduren krijgt, dus vang hem/haar op...

Je vriend/vriendin zal je dankbaar zijn...

Als het een goeie vriend of vriendin is, zou ik dat allang een keer gehoord hebben - daar ben je toch vrienden voor, om lekker bij elkaar uit te klagen over alles wat je in het dagelijks leven irriteert of ergert.....Dus ik zou hooguit denken: nou, 't is inderdaad niet misselijk.....

Zolang mijn vriend/in me er niet in betrekt, hou ik m'n kiezen op elkaar.
Als dat wél gebeurt, zou ik héél voorzichtig en zo taktvol mogelijk: 'het valt toch best mee, denk eens hieraan'- geluiden maken, met een ter zake doend voorbeeld, waar ze echt niet omheen kunnen in hun plat-wals-techniek. Iets wat zó geweldig gedaan werd door mijn vriend/in, dat ze, bij wijze van, het schaamrood om de kaken zouden krijgen, als ze dát nog zouden proberen te weerleggen.

En nog eens extra-dankbaar zijn, dat mijn eigen ouders zoiets nooit zouden doen, en zéker niet in het bijzijn van iemand, die niet tot het gezin behoort.

Tjah, weet je wat het is? Jijzelf (als die persoon) mag er wel van alles van zeggen, maar laat een ander het niet doen want dan kan je het nog niet hebben ook!

Daarentegen ligt het er ook aan in hoeverre jij weet (van hem of haar) dat dit vaker gebeurt en hoe ongelukkig hij/zij zich daarbij voelt. Dan kan het voor hem/haar ook een goed gevoel geven om eens een keer verdedigd te worden tegenover deze mensen in hun bijzijn.

Het ligt dus denk ik ook aan wat jij er (meer) van weet of niet en in hoeverre jou vriend(in) er zelf moeite mee heeft dat dit gebeurt.

Heeft die persoon er last van?Of heb jij er zelf last van?Praat je erover met die goede vriend?Zodra de goede vriend er last van heeft zou ik die persoon steunen en hem duidelijk maken dat het jou ook pijn doet.Het kan zijn dat hij /zij zich er dan van bewust wordt dat er vernederd wordt en hoop ik dat de vriend in kwestie voor zich zelf gaat opkomen.Je mag jezelf nooit laten vernederen!!Het lijkt mij een lastige situatie voor jou.

Je vriend word vernederd door zijn ouders? wat is hieraan voorafgegaan,en in welke contect is dat gedaan?Omdat ik dit niet weet kan ik niet beoordelen of hij werkelijk vernederd word of dat hij een reprimande krijgt omdat hij ten opzichte van zijn ouders iets heeft gedaan of gelaten waarvoor ze menen hem te moeten aanspreken op een manier die aankomt, dus in het bijzijn van zijn vriend(in)omdat hij anders toch niet luistert. De meeste mensen hebben in deze tijd trouwens genoeg geestelijke vrijheid om ook tegen hun ouders te zeggen dat ze niet vernederd willen worden, dat je vriend dit nagelaten heeft kan ook duiden op een schuldgevoel omdat hij weet dat ze een punt hebben met het aanspreken van hun zoon.
het is dus een familie aangelegenheid waar je je buiten dient te houden ,omdat je ten eerste niet weet wat eraan voorafging ,en ten tweede je vriend mondig genoeg zal zijn om dit zelf met zijn ouders te bespreken.

Het ligt heel gevoelig. Ik ken zelf iemand die door haar moeder wordt gekleineerd in grote gezelschappen. Maar het probleem is dat de moeder het zelf niet door heeft, en zeker ook niet zo bedoelt. De persoon in kwestie heeft het weleens voorzichtig bij haar moeder aangekaart, maar deze zegt dat ze overdrijft.
Wij allemaal kennen ook de moeder, waarvan we weten dat ze moeilijke tijden achter de rug heeft, en zullen haar niet zo gauw aanspreken, hoewel de vriendin daar misschien ook wel mee geholpen zou zijn.
Het is ook moeilijk om een vriendelijk, maar toch corrigerende opmerking te maken die noch de moeder, noch de dochter, noch hun verhouding kwetst.
Ik wens je er veel sterkte bij, en hoop dat je zult zien dat er aan iets dergelijks ook vaak twee kanten zitten, en soms ook een lange voorgeschiedenis.