Waarom willen mensen 'ten koste van alles' zo veel mogelijk van de anderen weten?

Tot op bepaalde hoogte... best wel open...
Lijkt het zo dat... Nee dat lijkt niet zo dat is zo...

Ik laat je helemaal met rust... En ik hoef niets over je te weten...

I´m having fun... met jou en met iedereen, en dat alleen en op zich is al heel intiem...

ook met jou Starbless...

Toegevoegd op 08-06-2009 17:04:51
Maar ik verwacht dat deze vraag gewist gaat worden...

Misschien erge nieuwschierigheid. Of ze vinden je erg, heeeeel erg interessant?????
Of misschien wel heel erg leuk, geheime liefde's??

Soms ervaar ik dat ook. Ik denk omdat ze angstig zijn voor het onbekende. Door veel over een persoon te weten te komen kan je een beeld schetsen over iemand en daarop anticiperen. Of misschien betrekken mensen het op zichzelf. Dat iemand zich afvraagt of hij/zij iets verkeerds doet omdat jij geen informatie geeft. Terwijl jij daar even geen behoefte aan hebt.

Het meest optimistische antwoord: je bent een intrigerende persoonlijkheid.

Andere mogelijkheden zijn, dat je mensen ontmoet die zelf niet veel te doen hebben (of weinig interessant zijn) of dat je toch in antwoorden niet duidelijk genoeg bent of mensen in je omgeving te eigenwijs zijn:
'nee!', maar waarom dan?

Eh, waar heb je het over, in concreto? Zijn er hier op GV mensen die je overstelpen met PB's om meer van je te weten te komen? Of bedoel je op feestjes in het normale leven?

Hoe het ook zij, als zoveel mensen zoveel van je willen weten, zou het kunnen zijn dat je zelf bepaalde signalen uitzendt. Bijvoorbeeld dat je heel bijzonder bent. Of dat je met zulke speciale dingen bezig bent. Of dat je zoveel weet over [vul onderwerp in waarin iedereen wel is geïnteresseerd].

Als dat zo is, zul je dus je eigen gedrag moeten aanpassen.

Hetzelfde geldt als je zo open, communicatief en vriendelijk bent, dat je mensen aanmoedigt als ze beginnen met het vragen naar jouw persoontje. Dan stelt iemand eerst een onschuldige vraag, en jouw signaal naar die persoon is: goede vraag, leuk dat je die interesse in mij toont, en ik vind het leuk je dit stukje van mezelf te laten zien.

Dan beloon je je gesprekspartner voor het naderbij komen. Als je dat doet, is het geen wonder dat die gesprekspartner, na zo'n beloning, door wil gaan met dichterbij komen.

Let wel, ik zeg niet dàt het zo is, ik zeg dat het zo zou kunnen zijn. Of hier een kern van waarheid in zit, moet je zelf beoordelen.

ik kan deze vraag niet als algemeenheid beantwoorden... alleen naar jou persoonlijk...
jij laat (op GV) iets zien... maakt mensen blijkbaar nieuwsgierig en dan gooi je de deur dicht... zo voelt het...

ik denk dat dit gewist gaat worden... het zij zo...

Een goed antwoord lokt vaak een vraag uit.
Een zakelijk atwoord zal dat nooit doen.
Een goed antwoord is vaak een boodschap.
Een uiting van bepaalde gevoelens.
Het kan een roep om hulp zijn.
Het kan het delen zijn van verdriet.
Het kan een uiting zijn van verbondenheid met de andere vraagstellers.
Het kan een uiting zijn van je gevoelens van dat moment.
Soms bewust ,vaak ook onbewust.
Schrijven is eigenlijk praten en praten is delen.
Praten is sneller dan denken.
Denken doen we als we een zakelijk antwoord willen geven. Er staat dan niets tussen de regeltjes.
Alle andere antwoorden zijn boodschappen.
Ze zijn wel in een soort code en als we de code niet weten, zijn het weer gewoon antwoorden
Die de code wel weten kunnen de boodschap lezen.
Daarna heb je nog de keuze om het zo te laten en braaf te antwoorden, of de boodschap te lezen.
Na het lezen van de boodschap, kan je een subtiel signaaltje terug zenden om vast te stellen of je de boodschap goed begrepen hebt.
Maar met dat subtile signaaltje ben je wel plotseling heel dicht bij die persoon gekomen, soms te dicht.
Dat weet je zo, einde boodschap.
Maar je eigen gevoel zegt iets anders.
Zeker als de ander er wel op in gaat en komt met nog meer antwoorden met nog meer boodschappen er in!!
Dan wordt alles heel verwarrend, welke kant moet je dan heen?
Je kan nog steeds stoppen en de volgende vraag beantwoorden voor de puntjes.
Je kan het even laten rusten, maar vaak na weken is het in alle hevigheid terug en begint het onbegrepen spel opnieuw.
Wederzijds begrip is de oplossing, met dankbaarheid als beloning.
Tussen de regeltjes van het antwoord is vaak de vraag verborgen voor wederzijds begrip.
En daar ga ik voor!

Hoe minder mensen van je zien en begrijpen, hoe meer ze willen weten. Meer weten staat echter niet gelijk aan meer begrijpen. En hoe meer je verteld, hoe meer vragen er vaak komen. Niet iedereen weet een grens te stellen aan zijn/haar eigen nieuwsgierigheid.

Je kunt het ook zien als een compliment, je bent blijkbaar interessant genoeg om meer van te willen weten ;)

Kennis is macht