Vroeger, toen ik klein was, speelden kinderen vrijwel uitsluitend buiten. Op stoepen, pleinen, onder poorten, of op grasveldjes en in parken. (aangelegde speeltuintjes heb ik vroeger nooit gezien) overal werd het straatbeeld opgefleurd door knikkerende, hinkelende, touwtje springende, tollende, ballende jonge mensjes. Veel gejoel en gezelligheid. Ook wel geschreeuw en ruzie, maar dat hoorde erbij. Kinderen oefenen immers voor ' later' .
Toen mijn kinderen klein waren, maakte ik me veel zorgen over dat buiten spelen. De lege plekken voor en om de huizen , stonden evenals de pleinen, vol geparkeerde auto's en als ze verderop naar speelplek moesten zoeken, betekende dit deelname aan het gevaarlijk verkeer.
(Ondanks alle inspanningen die ik me getroostte om alles zo veilig mogelijk te regelen, is mijn vrees hieromtrent helaas ook nog bewaarheid voor een van die kinderen. Ik weet dus waar ik over praat)
Nu zijn er dus (gelukkig dat in elk geval..) hier en daar speelplekken in wijken waar veel kinderen wonen.
Maar om daar te kunnen spelen, zul je mee moeten. En het liefst met een verbanddoos onder je arm. En natuurlijk een tas vol drinken en iets te knabbelen.
Ik onderbrak mijn spel op de stoep vroeger heel dikwijls om thuis een pleister, een appel, een beker melk of een knuffel te halen. Er was altijd een vertrouwd iemand op roepafstand, als een enge meneer wilde trakteren op lolly' s.. En ook op speelplaatsjes 400 meter van huis krijgen kinderen dorst, trek, schaafwondjes, builen, terwijl ook daar vreemde meneren met lolly's of erger kunnen verschijnen..
Nu mijn kleinkinderen klein zijn, zie je mij en mijn man zeer regelmatig met een rugzak voorzieningen, op schoolpleinen en in speeltuintjes.
We treffen er regelmatig andere kinderen.Ook met opa, oma of beide. Vaders en moeders werken. Onderschat dat probleem ook niet. Vroeger konden mensen prima toe met 1 salaris. Tegenwoordig lukt het met 2 salarissen vaak al nauwelijks om noodzakelijke dingen te kunnen betalen. Ik ben zo gelukkig geweest vroeger van mijn eigen kinderen te kunnen ( ik kon mjn carrière probleemloos onderbreken) genieten en doe het nu weer van mijn kleinkinderen. Mijn kinderen zijn 's avonds te moe om nog iets leuks met ze te ondernemen en ik begrijp maar al te goed dat de verleiding van een K-3 dvd-tje of een spelcomputertje op zo'n moment levensgroot is.
Toegevoegd na 6 minuten:
Vergeet de zoveelste hindernis, namelijk hondendrollen op straat, voor de kinderen niet!