Horen je collega's te weten als je getrouwd bent?

Dat ligt helemaal aan de situatie. Als er geen aanleiding bestaat om die informatie te geven hoef je het niet te zeggen.

Nee. Het is geen automatisme dat jouw collega's van jouw kunnen verwachten dat je hun verteld wat jouw thuis situatie is, of deze hetero, homo of alcoholiste is. Dat is prive. Omgekeerd kan jij ook niet verwachten dat jouw collega's daarvan op de hoogte zijn.

Het gata er op het werk alleen over of je je werk naar behoren uitvoert, ongeacht je thuis situatie.

als je graag een goede en persoonlijke band met je collega's wil opbouwen, dan lijkt het me normaal dat je ook over je priveleven verteld over en weer. anders blijft het contact oppervlakkig.

Je besteedt per week best veel tijd op je werk, dus een beetje een goede band met de collega's is wel erg fijn.

Maakt het je niks uit dat je niks over collega's weet, dan hoef je zelf ook niks te vertellen natuurlijk.

Als je daarover twijfelt, dan wil je het waarschijnlijk liever niet, maar als je daar blijft werken zal het wel een keer ter sprake komen maar je kunt er zo weinig/ veel over vertellen als je zelf wilt.

Ha, die Haydy;

Collega's zijn mensen met wie je toevallig opgescheept bent, en zij met jou. Hoeveel details je over jezelf en je privéleven aan hun kwijt wilt hangt helemaal af van jouw persoonlijke oordeel. Ook al gooit de rest hun hele hebben en houwen op de werkplek wel op tafel dan hoef jij dat niet ook meteen te doen als je je daar niet goed bij voelt. Het vertrouwen om privézaken met mensen te delen moet groeien en zal nooit bij iedereen even groot zijn.

Het hangt af van je relatie met hen. Als de relatie onderling gezellig en tamelijk vertrouwd is, en de club niet te groot, lijkt het me goed dit soort dingen van elkaar te weten.
Zeker als de anderen er ook open over zijn, zou ik mijn eigen huwelijkse staat ook mededelen. En helemaal als het iemand van het eigen geslacht betreft.
Doe je het niet, is de kans groot dat men veronderstelt dat je het zelf taboe vindt om erover te praten.
Het graag in een kroeg zitten zou ik niet al te hard en hoog van de toren blazen.
Eens had ik zo'n collega en elke keer wanneer hij weer eens niet kwam opdagen (waardoor een collega zijn lessen moest overnemen, om de zaak niet vast te laten lopen) nam iedereen automatisch aan dat X weer eens aan het syndroom van Heineken leed..