Waarom werden Duitsers in de oorlog moffen genoemd?

Volkeren zijn inventief in het verzinnen van scheldnamen, zo leert een kleine rondgang langs buitenlandse kennissen. De Britten noemen de Duitsers ‘Jerry’, de Amerikanen en Australiërs noemen hen ‘Krauts’, de Fransen ‘Boche’. Even dacht ik dat Duitsers minder schelderig waren. Maar het Goethe Instituut weet desgevraagd dat in het Duits de Britten ‘Tommy’ heten, Amerikanen ‘Yankees’ of ‘Ami’s’, Nederlanders ‘Käseköpfe’, Italianen ‘Spaghettis’, en Russen ‘Ivans’. Het schelden is dus Europees in evenwicht.
Veel lezers voeren dit soort terminologie terug op de Tweede Wereldoorlog. Maar veel scheldnamen zijn al ouder. ‘De bijnaam mof wordt al in de zestiende eeuw gebruikt’, weet Peter Hofstra (Utrecht). ‘Het komt van Muff, nog steeds een Duits woord voor een chagrijnig persoon.’
Volgens Bas Gobets is het verwant met het Middelnederlandse woord ‘moffelen’, ‘een grote mond opzetten’. Dat is waarschijnlijk een letterlijke vertaling van het woord ‘Germaan’. ‘De oorsprong daarvan ligt vermoedelijk in het Oud-Ierse gairm of het Welsh garm dat schreeuwen of roepen betekent. 'Germaan” betekent dus schreeuwer.’
‘Vooral in de Gouden Eeuw werd er veel gescholden’, schrijft Hofstra. ‘Duitse gastarbeiders voorzagen toen in onze vraag naar goedkope arbeid. Uit die tijd is een aantal “moffenkluchten” overgebleven, waarin de Duitsers als onbeschaafde wezens werden neergezet. De term 'mof' kreeg in het westen van Nederland al snel een bredere betekenis. Iedereen die 'voorbij Zwolle' woont, werd 'mof' genoemd. De Tweede Wereldoorlog heeft de betekenis van het woord 'mof' weer aangescherpt

Toegevoegd na 1 minuut:
http://www.intermediair.nl/artikel/knagende-vragen/1396/moffen.html