Is oprechtheid uit het straatbeeld verdwenen?

kijk, jij ziet het!

Als je je voordoet als iemand anders, hoort dat gedrag nog steeds bij die persoon zelf.

Ik denk dat wat jij bedoeld komt omdat steeds meer mensen bang zijn om zich kwetsbaar op te stellen. Voor je het weet wordt je aangepakt door iemand, of misbruikt als je teveel jezelf bent. Als je een schild/masker hebt dan kan je vrij bewegen zonder je teveel druk te maken over je omgeving.

Toch denk ik dat de meeste mensen nog niet het vertrouwen in de gehele mensheid zijn verloren, maar dat je soms even iets verder moet gaan om iemand echt te leren kennen en een oprecht persoon te kunnen zien.

Ook denk ik wel dat er genoeg mensen nog zijn die in hun gehele doen en laten oprecht zichzelf zijn.

In zekere mate heb je gelijk. Oprechtheid wordt gewantrouwd, hoe eigenaardig ook.We leven in een complexe maatschappij, waar de naïviteit beschouwd wordt als dom. En oprechtheid geaassocieerd met naïviteit.

Als vrijheden worden beperkt, gaan uit zelfbescherming het masker op. Maar achter dat masker zijn mensen weldegelijk zichzelf.
Alleen kunnen zij die het voor het zeggen hebben nu pretenderen dat iedereen correct denkt en zich correct gedraagt.

Niets is echter minder waar.

Nee de oprechtheid is niet verdwenen. Vroeger wist iedereen zoals dat heette 'zijn plaats' in de samenleving, wat naast de grote nadelen daarvan ook een hoop wellevendheid opleverde.
De vrijheid die we in de jaren 60 hebben verkregen, hebben deze ingebakken wellevendheid verminderd. Wat op zichzelf niet fijn is, maar wel dat iedereen meer vrijheid voelt als destijds.
Zo nu en dan eisen velen van ons nog meer vrijheid op, en als ze die dan niet krijgen worden ze wel zeer onwellevend. Waardoor een hoop mensen, die daar niet op zitten te wachten, dan maar een masker opzetten. Het is dus een tijdsbeeld.
Elke tijd kenmerkt zich niet door de problemen die zijn opgelost, maar door de problemen die als 'nieuw' worden ervaren. Sommige van die ervaren problemen zijn duidelijk een vooruitgang:)

Voorbeeld daarvan: we maken ons druk (terecht!!) om huiselijk geweld. Dat zie ik als vooruitgang, dat we ons daar nu druk om maken. 100 jaar geleden interesseerde het helemaal niemand wat er achter een voordeur gebeurde, dat viel onder de privacy van de dader.
Zo zijn er nog wel tientallen voorbeelden te bedenken, waar ervaren problemen goed beschouwd als een vooruitgang zijn aan te merken.

Ik denk dat veel mensen proberen iemand anders te zijn. De reden daarvoor is dat tegenwoordig alles gelijk moet zijn. Voor je het weet hoor je er niet meer bij. Je wordt pas gewaardeerd als je doet zoals van je wordt verwacht. Het advies is dan dus: doe niet anders, denk niet na, doe gewoon zoals de rest.

Het grote probleem is dat mensen hunkeren naar waardering en ze doena alles om dat te krijgen. Beter gewaardeerd worden om wie je niet bent dan om uitgekotst te worden om wie je wel bent, zo wordt gedacht.

Maar waarom hebben we die waardering nodig? Er wordt gezegd dat mensen een rol spelen om gewaardeerd te worden. Maar is het niet eerder zo dat je gewaardeerd wilt worden omdat je een rol speelt? Want als je jezelf bent/kunt zijn, dan weet je dat je waardevol bent en heb je die waardering van anderen niet meer nodig.