Hoe komt het dat zoveel mensen ontevreden zijn over hun leven?

Omdat als je een euro hebt verdient dhr. Bos je het liefst anderhalf maal dat aan belastingen in rekening wil brengen. Ruilen van leven heeft geen zin want iedereen wordt er mee geconfronteerd.

Uiteindelijk gaat alles vervelen. Een bekende is: het gras bij de buren is altijd groener. Omdat ze dan hun eigen leven 'zat' zijn, zouden ze wel willen om een ander te zijn. Daarbij vergetende dat ook die mensen zo hun problemen/dagelijkse beslommeringen hebben.

als ik zo in mijn omgeving kijk, dan zie ik oudere mensen die niet meer kunnen wat ze altijd wel hebben gekund.
voor deze mensen is het steeds weer een stapje terug.
ook zie ik mensen met kinderen, die van hot naar her rennen, en het eigenlijk te druk hebben voor het mooie, ook al nemen ze het toch voor lief.

Als je in je zelf niet gelukkig bent, ben je ontevreden. Je leeft op de leuke dingen, maar als deze weer voorbij zijn vind je het leven weer niks, omdat je er zelf geen inhoud aan kunt geven.

Als je echt gelukkig bent met je partner, eventueel kinderen, of met je vriendenkring, de mensen waar je mee leeft, heb je niet zoveel nodig. Dan is het leven goed en ben je blij en dankbaar voor de kleinste dingen.

Volgens Boeddha is ons leven vol lijden, wat beter kan worden vertaald als ergernis en frustratie.
Waarom...omdat we ons hechten aan wat we hebben en aan ons verlangen naar wat we niet hebben en het gemis van wat we niet meer hebben.

Als je opgezadeld zit met ontevredenheid heb je een probleem. Want niets heeft waarde, niets is blijvend. Wie je bent en wat je hebt is niet goed en wat je doet al evenmin. Voortdurend zit je in de beweging en ben je bezig om veranderingen aan te brengen die door nieuwe zogenaamde verbeteringen weer worden veranderd. Het enige dat je ziet zijn nieuwe mogelijkheden die je als ideeën overspoelen en waar je direct gehoor aan geeft, omdat ontevredenheid je leven beheerst

Om hoeveel mensen gaat dat dan? Het is jammer als dat echt zo is. Je leeft maar een keer en is het juist zo verstandig en belangrijk om er zoveel moois uit te halen vind ik persoonlijk. Ik denk dat het juist de kunst is als je ontevreden bent er voor moet zorgen dat je weer tevreden bent. Daar ben je zelf verantwoordelijk voor. Het zit niet in materaal of geld. Het komt vanuit je mens zijn en je denken. Waar kan je allemaal van genieten. Als er zoveel mensen ontevreden zijn lijkt het dat ze niet naar de positieve dingen kunnen kijken.
En niet kunnen ombuigen en je niet kunt richten op wat je eigenlijk allemaal hebt.

Voor sommige mensen is het glas halfvol voor andere halfleeg.
Hangt denk ik een beetje van je karakter, van wat je hebt meegemaakt en meegekregen in het leven en hoe je daar vervolgens mee omgaat.
Ik denk elke dag: count your blessings, weer een mooie dag waarop ik gezond ben wakker geworden, ik voldoende te eten hebt in een heerlijk warm huis leef en allen die ik liefheb gaat het goed.
Natuurlijk zijn er een aantal dingen waarover ik verdrietig ben of gefrustreerd, maar ik probeer ze niet de overhand te laten krijgen.
Maar niet iedereen kan het op die manier bekijken, en soms moet je neerleggen bij het feit je sommige dingen niet kunt veranderen, het accepteren en er toch het beste van maken.

Dat ze niet willen ruilen met een ander, komt, omdat ze het leven van een ander helemaal niet kennen of kunnen inschatten, dus dat blijft de 'ver van hun bed-show', plus dat je nou eenmaal weet, dat ruilen niet kán.

Ik denk, dat die ontevredenheid gebaseerd is op de dingen, die ze graag zouden willen veranderen in hun eigen wereld, maar waar ze de kans of de middelen niet voor hebben.

Als een mens niets meer heeft om naar te verlangen, naar toe te werken, of van te dromen, maw. wensloos gelukkig is met zijn leven, is er een heel wezenlijk deel van wat het leven zo de moeite waard maakt, wég.
Dromen, wensen, fantaseren geeft kleur aan je leven, en houdt het kind in je levend. Als dat wegvalt, is het leven grauw en saai, en voorspelbaar.

Zodra een mens zich dat realiseert, zal die 'ontevredenheid' niet langer zo genoemd worden door hemzelf.

Ons leven in een jachtig voorbestaan, is gerelateerd aan welvaart. We leven in een consumptie maatschappij van nooit genoeg. Het accepteren van je eigen persoonlijkheid in liefde verbonden, het tellen van je zegeningen, en genieten van genoeg. (keep it small, small is beautifull) maakt je gelukkig. Ik ben ernstig ziek en wordt niet meer beter, en toch ben ik optimistisch en gelukkig met mijzelf. Juist nu ik niets meer kan en niets meer te verwachten heb, bloei ik in liefde voor mijn medemens alswel voor mijzelf. Ik zie nu de waarde van het kleine en hoe mooi de eenvoud kan zijn. Kortom ik ben bewust geworden van heel veel mooie dingen in mijn nog korte leven. Denk niet aan gisteren en niet aan morgen maar alleen aan vandaag, want vandaag doet er toe. Wees blij met wie je bent en blijf bewust en volg je hart want dan alleen wordt je een tevreden mens. Volg dit; ik accepteer mezelf zoals ik ben.
mijn lichaam en geest, mijn karaktereigenschappen, onvolkomenheden en mogelijkheden.
ik laat mijn negatieve eigenschappen toe, want ik hoef niet volmaakt te zijn.
ik kan het leven aan.
ik mag fouten maken.
ik creëer ruimte in mijn in mijn ziel
Het is jouw mooi en wonderlijk leven, gewoon zijn, jij zijn als tevreden mens, met zin in het leven sprankelend geven dan ja dan ben je tevreden. Addy

Ik denk dat die mensen niet hun leven leven.
maar hun leven laten leven.

Omdat mensen hun leven heel anders hadden willen leven dan ze nu doen, daarom... Nee ruilen natuurlijk niet, de ellende die ik heb ben ik gewend, liever een bekende ellende dan een onbekende ellende... Dus niet ruilen, nooit niet... (Gelukkig kan dat ook niet, dus dat is dan wel weer gelukmakend...)

Omdat dat beter gewaardeerd wordt door de omgeving dan dat je zegt dat je heel tevreden bent met je leven.

Het is volgens mij een culturele kwestie. Hier hoort het gewoon niet zo, het is nooit goed genoeg en als je het wel goed genoeg vindt dan vinden ze je ambitieloos of saai.

'Wil jij dan niet meer?', vragen ze dan verontwaardigd.
Ik kan me niet voorstellen dat dat bij alle culturen op de wereld zo is.

En als je moet zeggen dat je ontevreden bent met je leven, je lijf, je wat dan ook ga je er vanzelf een beetje in geloven.

Ze willen niet ruilen omdat ze weten dat de ontevredenheid van binnen zit (bij de beleving), die heeft weinig met de omstandigheden te maken. Ze verwachten dus bij een ander leven niet meer tevredenheid.

Enerzijds denk ik dat veel mensen het idee hebben dat ze niet genoeg kansen hebben gekregen

Anderzijds denk ik ook dat ze het idee hebben dat ze niet genoeg kansen hebben benut.

Heel vaak hebben mensen ook gewoon de verkeerde keuzes gemaakt.

En daar zijn ze dan weer niet tevreden over.

Maar ruilen met een ander, dat betekent onzekerheid en verandering.

En daar houden mensen weer helemaal niet van.

Je zou er misantroop van worden...

Als mensen alleen maar tevreden is, geen dromen meer heeft, alle wensen zijn in vervulling, dan heb je ook geen doelen die je wil bereiken. Ik denk dat het logisch dat mensen ontevreden zijn, als ze maar zorgen dat ze gaan veranderen en verbeteren in hen leven als ze daar zo ontevreden over zijn en daarom de punten waarover ze zo ontevreden zijn, en die niet veranderd of verbeterd kunnen worden door henzelf, zouden ze dat gene moeten accepteren dat nou eenmaal zo is.

Dat zit in ons bloed.

Als sinds de het begin van de mensheid was men ontevreden over hun bestaan.
Ze wilden steeds meer en meer.
500, 200, 100 jaar geleden en zelfs nu hebben we die drang ook.
Het is gewoon pure drang.

Inderdaad hebben we (bijna) geen controle op onze levens.
Dat willen we verleggen en zoeken voor steeds meer controle.
(Dat was het begin van de mens en dat zal ook het einde van de mens betekenen, denk ik)

Omdat ze uiteindelijk ontevreden over hunzelf zijn.
Om die negatieve gevoelens te negeren, zoeken ze hun prikkels in externe zaken, om zo een tijdelijke bevrediging te vinden voor hun onlusten.

Hoe komt het dat zoveel mensen
ontevreden zijn over hun leven?

Naar meningen
scheppen de meeste mensen
verwachtingen van het leven;

wanneer die verwachtingen
niet worden beantwoord,
dan stelt men zichzelf dáárdoor teleur;

en wanneer men zichzelf teleur stelt,
dan schept men dáárdoor
z'n eigen ontevredenheid...

Omdat ze anderen zien met een mooiere of betere partner (tenminste zo lijkt dat vaak op afstand - 't gras lijkt vaak groener aan de andere kant van 't hek), of met een mooie bolide, of met een fantastisch mooi huis aan de kust of in de bergen... Vooral met de TV en internet, zien we _dagelijks_ situaties die veel mooier lijken (en soms ook wel zijn) dan de eigen situatie. In je genen is vastgelegd dat je de beste moet zijn (dit om meer kans te hebben op nageslacht) - dus kan men al gauw ontevreden zijn als men vaak geconfronteerd wordt met 'mooie situaties' op TV/internet. Vroeger had je dat minder - toen ging je gewoon met je maten (of niet-maten) met z'n veertigen die kolenmijn in. En geen Google Earth om 's te kijken hoe 't zwembad van de baas van de mijn er uit ziet. Maar dat terzijde...

Het dan toch weer niet willen ruilen: dat was dan in eerste instantie ook al zo, hoor... 't Is niet zo dat je denkt 'als ik die persoon zou zijn, zou ik tevredener zijn' en dat je direct daarna denkt 'als ik die persoon zou zijn, zou ik ontevredener zijn'. Je moet bij 't denken echt een keuze maken in dezen, hoor! Allebei tegelijk kan niet ;).

Verder kan 't sociaal gezien trouwens wel wenselijk zijn om te achteraf te zeggen dat je toch niet wilt ruilen (terwijl je dat gisteren bijvoorbeeld wel hebt beweerd) - 't bewustzijn van 't feit dat je uitstraalt dat je ontevreden bent, kan nl. in tussentijd zwaarder geworden zijn - en men weet dat als je je ontevreden opstelt, dat dat niet zo wordt gewaardeerd - dan heb je weer minder kans op een partner en/of andere positieve aandacht/zaken van de bewuste gesprekspartner.

Als je begrijpt wat ik bedoel... ;)

Omdat ze niet de rozen, maar alleen de doornen aan de rozen zien.

In abstracte zin komt ontevredenheid voort uit het gevoel dat ‘het' zoveel beter kan. ‘Het' zijn dan zaken waar je als burger geen directe invloed op kunt uitoefenen, maar waarvan je het idee hebt geen waar voor je geld te krijgen.

ja en van ruilen komt huilen