In mijn antwoord sluit ik me aan bij dat van Braobe. Het denken van mensen werkt associatief. Misschien vind je spiegelneuronen een leuker woord, ik noem het associatie. Het is je kapstok, je basiskennis waaraan je nieuwe informatie ophangt, zodat je er beter bij kunt in je werkgeheugen.
Maar goed, als je dat doet, hoe je er nog geen waardeoordeel aan vast te plakken. Ik denk dat we dat doen omdat we de hele dag door alles beoordelen. Het besef van goed en kwaad zit er bij ons ingebakken. Dat komt omdat we van de boom der kennis van goed en kwaad hebben gegeten (zie bron).
En waarom is het zo vaak een negatief oordeel? Ik denk dat dat komt omdat we allemaal te maken hebben met een minderwaardigheidscomplex. De een duwt zichzelf naar beneden ('ik doe alles fout'), de ander duwt zichzelf omhoog ('ik doe niks fout'). Die negatieve eigenwaarde bepaalt hoe we anderen zien: negatief dus.
Dat houden we in stand omdat we onszelf en de ander blijven beoordelen op grond van onze eigen maatstaven. We verwisselen onze maatstaven niet met die van de Schepper. Als je die zou aannemen, kom je erachter dat Hij je kan bevestigen zoals geen mens dat kan. Je ziet jezelf en de ander dan zoals de Schepper je ziet. Maar dat moeten we willen en zolang we dat niet willen, blijven negatieve vooroordelen bestaan.