waarom hebben mensen zo vaak vooroordelen over anderen

Omdat er 6 500 000 000 mensen zijn op de aarde. De Nederlander wordt gemiddeld 79, dat is 2 491 344 000 seconden. Dat betekend dat je ongeveer 2,5 seconden hebt om ieder persoon te leren kennen. Dat is dus bijna onmogelijk. Daarom rekenen we soms in groepen, zodat het wat makkelijker voor ons zelf wordt. De consequencie is dat we soms de nuance vergeet, immers ieder persoon is uniek.

Omdat het heel moeilijk is om open en zonder bijgedachten naar iemand anders te kijken. We zitten vol met ervaringen uit het verleden, en die vertroebelen onze open blik. En vaak vinden we de "foutjes" van een ander veel erger dan onze eigen tekortkomingen. Áls we die al zien. Je kent toch wel het spreekwoord van de splinter en de balk? Het zou voor iedereen een heel goede oefening zijn om andere mensen tegemoet te treden op een compleet neutrale manier, zonder er verdere (voor)oordelen of (bij)gedachten aan te koppelen. En met iedereen bedoel ik mezelf natuurlijk ook!

Naar anderen kijken zonder er iets bij te denken lijkt me eigenlijk onmogelijk. Bedenk wel dat je ook positieve gedachten kunt hebben.

Omdat ze minderwaardigheidcomplex ze hebben... Hierin speelt jaloezie ook een groot rol in. En ze zijn separatistisch...

heel simpel, omdat zij zich niet kunnen identificeren met deze mensen, en zo zich beter voelen. kan bewust en onbewust.

mensen hebben vaak vooroordelen over anderen, de zogenaamde hokjesgeest om de mensheid te ordenen. Wij mensen willen graag duidelijk overzicht en duidelijkheid voor onszelf, en door anderen op de een of andere manier te categoriseren menen we dat te krijgen. Het gevolg is alleen wel dat je van andere personen zo vreselijk veel kan missen. Want die vieze vettige zwerver kan wel een grote intellectueel zijn. Die kakker met zijn polo en chokertje kan wel iedere week aan vrijwilligerswerk met gehandicapte kinderen doen. Ik bedoel maar............ Kijk verder dan je neus lang is, hoe moeilijk dat ook is, en probeer buiten je eigen kader te denken.

Mensen met vooroordelen LIJKEN niet objectief te kunnen denken over andere. En lijken ook niet ruim te kunnen denken . Ik noem het kortzichtigheid.

Besef dat alle oordelen vooroordelen zijn... Onwetendheid werkt vooroordelen in de hand... NaOordeel bestaat niet en het noemt zich weten...

Omdat iemand die je net hebt ontmoet onthoud met behulp van spiegelneuronen in je hersenen. Je zoekt overeenkomsten met informatie die je al hebt waardoor het makkelijker is een beeld te vormen van die persoon. Het is daarom gemakkelijk om iemand in een hokje te stoppen. Pas als je mensen beter leert kennen krijg je een duidelijk beeld van hun karakter en hun persoonlijkheid.

In mijn antwoord sluit ik me aan bij dat van Braobe. Het denken van mensen werkt associatief. Misschien vind je spiegelneuronen een leuker woord, ik noem het associatie. Het is je kapstok, je basiskennis waaraan je nieuwe informatie ophangt, zodat je er beter bij kunt in je werkgeheugen. Maar goed, als je dat doet, hoe je er nog geen waardeoordeel aan vast te plakken. Ik denk dat we dat doen omdat we de hele dag door alles beoordelen. Het besef van goed en kwaad zit er bij ons ingebakken. Dat komt omdat we van de boom der kennis van goed en kwaad hebben gegeten (zie bron). En waarom is het zo vaak een negatief oordeel? Ik denk dat dat komt omdat we allemaal te maken hebben met een minderwaardigheidscomplex. De een duwt zichzelf naar beneden ('ik doe alles fout'), de ander duwt zichzelf omhoog ('ik doe niks fout'). Die negatieve eigenwaarde bepaalt hoe we anderen zien: negatief dus. Dat houden we in stand omdat we onszelf en de ander blijven beoordelen op grond van onze eigen maatstaven. We verwisselen onze maatstaven niet met die van de Schepper. Als je die zou aannemen, kom je erachter dat Hij je kan bevestigen zoals geen mens dat kan. Je ziet jezelf en de ander dan zoals de Schepper je ziet. Maar dat moeten we willen en zolang we dat niet willen, blijven negatieve vooroordelen bestaan.