Zien jongeren het leven somberder in dan zeg 15, 20 jaar geleden?

Dit is subjectief. Ik herinner me mijn jeugd juist als een tijd waarin ik er zeker van was dat alles naar de kl*te zou gaan, de bom zou vallen en het milieu was al reddeloos verloren in de jaren 80. In mijn studietijd waren we allemaal jaloers op lui die nog 'eeuwige student' mochten zijn en ik heb zelfs gedemonstreerd tegen de invoering van de OV-jaarkaart.

Veel jongeren hebben tegenwoordig nog steeds diezelfde mooie dromen die jij had, en doen er ook wat mee. Veel jongeren kijken ook niet verder dan hun neus lang is en mekkeren lekker mee met de andere schapen. Dat is altijd al zo geweest.

ja maar dat zijn meer kinderen van 7t/m 15 daarna interesseert het de meeste tieners niet wat met de wereld gebeurt

Maatschappelijk onderzoek naar hoe jongeren in het leven staan ken ik niet, maar ik ken wel vanuit de psychologie de studies naar stemmingsproblemen onder jongeren. Daaruit blijkt inderdaad dat er een enorme toename is van het aantal depressieve jongeren, en dat globaal genomen mensen die na de oorlog zijn geboren, een veel grotere kans maken op depressieve stoornissen dan mensen van voor de oorlog, met een verdere stijging naar de latere jaren. Er is alleen discussie over of dat nu een werkelijke stijging is, of dat bijvoorbeeld de manier van meten ook een grote factor is. Daar zijn wel wat aanwijzingen voor, ook omdat de stijging die tot nu toe gevonden is, wel excessief zou zijn wanneer dit echt een absolute stijging zou zijn. Ik kan wel even voor je in de artikelen duiken, maar dat wordt dan vanavond pas.

Volgens zelfmoordcijfers onder jongeren denk ik van wel.
In vergelijking met vroeger plegen nu meer jongeren zelfmoord (suïcide). Bij 1 op de 6,5 sterfgevallen onder jongeren (10-25 jaar) was in 2008 de doodsoorzaak zelfdoding, terwijl dit in 1969 gold voor 1 op de 26 sterfgevallen.

Sterfte door zelfdoding is een indicatie voor een getalsmatig groter probleem: jongeren doen namelijk ook veel pogingen, zonder dat deze tot de dood leiden. Vooral psychologische factoren zijn een oorzaak: suïcidale jongeren hebben een ongunstiger zelfbeeld en zijn vaak hopeloos over hun toekomst.

Jongeren zitten altijd propvol idealen, die ze dolgraag willen verwezenlijken. Zij zullen wel even de wereld verbeteren.

Ook toen wijzelf nog jong waren...waren wij niet anders, toch?

Dat soort idealen, wellicht utopieën, is van alle tijden. Er is, wat dat betreft, geen verschil in generaties.

Echter wat erg meespeelt is de tijd, waarin jongeren leven.

Nu zitten wij allen, dus ook de jongeren, midden in een crisisperiode en het is dan niet verwonderlijk dat de idealen enigszins naar de achtergrond verschoven worden.

Immers..men moet eerst zelf een volle maag hebben..alvorens men de ander de lege maar kan vullen.

Jongeren zien momenteel het leven wèl wat minder rooskleurig in dan vroeger..maar dat zit, zoals gezegd, in de slechte tijd.

Maar dat geldt voor de ouderen en middelbare leeftijdsgroepen evenzeer.

En laten we eerlijk zijn..van jongeren/studenten is, net als bij de rest van de Nederlanders, al heel veel 'weelde' afgenomen.

En de andere Nederlanders klagen toch niet minder vaak en luid..

Je indruk is dus een subjectieve interpretatie..

Groet,

Ton