Wat gebeurt er met mensen als alle elektrische apparatuur voor langere tijd onbruikbaar wordt?

als ik zie wat er tijdens mijn drie weken vakantie op de camping gebeurt, zal het nauwelijks gevolgen hebben.
Het meest opvallende zal zijn dat mensen weer met elkaar gaan praten, en met name met mensen in hun directe omgeving.

Natuurlijk zal er in het begin onder de jongeren wel een beetje paniek zijn, omdat zij er wel een betje gehecht aan zijn. Maar voor dat er internet was ging het ook goed? Dus het zal wel lukken om te overleven. Alleen vele bedrijven zullen wel falliet gaan.

Dan komen we weer terug in de 18e eeuw, voor de tijd dat er elektriciteit bestaat. Fabrieken kunnen sluiten, de machines doen niks zonder stroom. De post kan niet meer bezorgt worden, de sorteermachines werken op elektriciteit. Kranten kunnen niet meer gedrukt worden, radio kan niet meer gemaakt worden, TV kijken kan niet meer. Gewoon bellen kan dan ook niet meer. Communicatie is dus een stuk moeilijker geworden. Verkeer raakt helemaal ontregelt, stoplichten gaan uit en elektrische auto's, treinen en trams rijden helemaal niet meer.

Eerst zullen mensen geen idee hebben wat ze moeten doen, daarna zoeken ze een hobby of een sport en gaan verder met het leven. Zonder werk voor de meesten, kantoren zijn nutteloos zonder electriciteit en fabrieken kunnen ook niks.

Dat zou heel wat gevolgen hebben.

Voor de mens persoonlijk: je zou moeten strijken met een oud ijzer dat je op de kachel opwarmt, ja was schrobben in een tobbe bijvoorbeeld.
Gedaan met telefoneren en TV kijken.
Je zou vroeg naar bed gaan en vroeg opstaan. Je humeur zou verbeteren, je zou betere sociale contacten hebben met de buren. Je zou met de fiets rijden en je fysiek zou verbeteren.
Je zou de krant moeten lezen ipv TV nieuws.

In de maatschappij: zou er nog wel 1 bedrijf werken? Buiten de boer niemand, denk ik. Er zou een enorme crisis uitbreken.
Ik kan hier nog veel veel bij bedenken.

hebben we niet zon programma op tv gehad, gisteren avond voor het eerst gezien
de was stapelde zich op en tenslotte gingen ze toch de wasmachine gebruiken
ik ben nog van de tijd uit 1952 en vond het leven ondanks het harde werken toch wel prettiger
de melkboer kwam aan de deur
ook de bakker en groentenboer en later ook een rijdende winkel
er werden brieven geschreven
men zocht elkaar in de winteravonden op om gezellig bij te praten
in de zomer zat je voor het huis ipv de tv en maakte praatjes met de mensen die voorbij liepen
men kende elkaar
nu ken je je buren nauwelijks

zelf zou ik niet in paniek raken, maar hoe het met de jeugd is weet ik niet die kennen niets anders dus de tijd moet het leren

Dan gingen we weer terug naar de tijd van voor de Tweede Wereldoorlog. Met een paard en kar werden de goederen opgehaald die hier gebracht werden door de spoorwegen die met de trein reden die met kolenlocs werden voortgetrokken. Naar die zogenaamde oude tijd, met zandwegen, zonder autos, dus alles met de fiets en transportkarren. De bakker stookte de oven met mutsert.

Dan gaan er heel veel mensen in ziekenhuizen dood.Onmiddellijk en op langere termijn.
Levensnoodzakelijke informatie laat overal op zich wachten, geneesmiddelenleveringen lopen hopeloze vertraging op, voedselleveringen komen te laat,auto's botsen op elkaar,verwarmings-en kooktoestellen vallen uit.Daarna krijg je een heel andere wereld:je leeft terug in het dorp van toen, behalve dan dat je mobieler bent, je hebt je auto nog.
.