Worden we steeds onhandiger en hulpelozer door alle hulpmiddelen die we ter beschikking hebben?

We worden inderdaad steeds onhandiger omdat we in een wegwerpmaatschappij leven. Bijna alles kan je kant en klaar kopen, en de welvaart brengt veel gemakzucht.

Als je alleen al op deze website de hoeveelheid vragen bekijkt (die natuurlijk voor het grootste deel al verwijderd zijn omdat ze dubbel gesteld zijn) over 'ik kan niets bedenken om te doen' en 'mijn iphone of bb doet het niet, wat nu?' of 'ik moet wiskunde doen en wie weet hoe je deze som oplost' dan kan je daaruit wel zien dat het o zo gemakkelijk is om een probleem bij een ander neer te leggen. Hulpmiddelen maken de mens lui, en als je niet de moeite wil nemen om zelf aardappelen te schillen omdat je ze toch geschild en in stukjes gesneden kunt kopen, dan zal je ook nooit die vaardigheid krijgen.

Ik denk niet dat de mens minder handig is (want handig is een talent) maar ik denk wel dat er minder vaardigheden ontwikkeld worden door de hoeveelheid hulpmiddelen.

De meeste moeders nemen ook niet meer de tijd om met hun kind (eren) te oefenen. De tijd ontbreekt zo vaak om kinderen deze tijd te kunnen geven want er moet zoveel mogelijk gedaan worden in zo weinig tijd.
Er zijn momenteel nog genoeg vrouwen die het ooit van hun moeders hebben geleerd en zij kunnen het hun kinderen weer leren, maar ik denk dat er nu al vrouwen rondlopen wiens moeder het ook niet heeft geleerd en zij weten dus niet hoe je de basisvaardigheden beheerst en kunnen het daarom ook niet hun kind leren.

Zo worden het langzaam aan steeds minder kinderen die het ooit hebben geleerd. Kinderen zijn nu ook veel mondiger en bepalen veelal zelf of en wat ze willen weten/leren. Iets als zelf een appel schillen, dat is iets dat moeite kost en de meeste kinderen zijn liever lui dan moe. Tegenwoordig kijkt een puber je aan alsof het in Keulen dondert als je zou zeggen; "Zo, nu ga ik je eens leren hoe je aardappels schil'". Niet allemaal natuurlijk, want er zijn altijd kids die leergierig zijn, maar het merendeel heeft 'belangrijkere dingen ' te doen.

Ik heb er in elk eval voor gezorgd dat mijn zoon wel weet hoe hij een knoop aan naait, groente snijdt, fruit schilt/schoonmaakt en zijn vader heeft hem geleerd zelf zijn fiets te verzorgen, band te plakken etc.
Ik vond het belangrijk dat hij zich kan redden als hij ooit zelfstandig is en niet enorm goed bij kas zit om alles kant en klaar te kopen en te laten doen. Ik heb het als deel van zijn opvoeding gezien en henb de hoop dat er nog meer moeders dit zo zien. het zou toch jammer zijn als al het handwerk zou verdwijnen en we volledig afhankelijk zouden zijn van machines of de paar ambachtslieden die hier dan grof geld voor vragen omdat er nog maar zo weinigen zijn die het ambacht beheersen!

Ik denk dat je gelijk hebt. Waar vind je nog een goede ambachtsman? En het arbeidsloon is ook te hoog in verhouding tot het product.

Op de lagere school leerde ik hoe ik met de hand een stuk in een laken moest zetten en hoe ik een gat in een wollen kledingstuk moest dichtmazen. Niet dat ik het in mijn leven daarna ooit gedaan heb hoor :-) maar het was toch kennis die nu niet meer overgedragen wordt. En ook hoe ik kousen moest stoppen leerde ik. Daar moet je nu eens om komen. Voor schoeisel gingen we naar de klompenmaker, want alhoewel geen boeren, waren we te arm voor leren schoenen. Wie kan er nu nog klompen maken? Schoenmakers schijnen ook al uit te sterven.

Ik denk dat we steeds onhandiger worden omdat we in een wegwerpmaatschappij leven. Vorige week gevraagd of mijn monitor, die steeds uitging, nog gemaakt kon worden. Ja, zei de verkoper, maar dat kost u meer dan een nieuw scherm, dus wat doe je dan? Pas geleden moest mij man nieuwe sandalen hebben. Bij de Schoenenreus 30 euro. Nieuwe hakken en zolen voor zijn oude sandalen 38 euro bij de schoenmaker ernaast. Je koopt dus nieuwe.

Pas geleden ergens gelezen dat er nu kinderen zijn die niet weten dat melk van de koe komt. Ze denken dat het in een fabriek wordt gemaakt.

Treurig, treurig, treurig.

Ach, ik vind dit toch wel relatief.

Natuurlijk is het jammer dat we in een wegwerpcultuur leven.
Maar gelukkig zijn er nog genoeg ouders die vinden dat een knoop kunnen aannaaien gewoon bij de opvoeding hoort.
En er zijn ook nog genoeg ouders ( of grootouders) die met hun kinderen een vogelhuisje timmeren, of koekjes bakken en ze de basisknutselvaardigheden bijbrengen.
En ik ken ook genoeg mensen die hun eigen wc verbouwen en zelf het betegelen doen bijvoorbeeld.

We worden niet steeds onhandiger omdat we steeds meer hulpmiddelen hebben.
We worden steeds onhandiger (tenminste een deel van de bevolking) omdat we veel gemakzuchtiger geworden zijn.
We zijn te rijk en het is te goedkoop.
Het maakt voor de meeste mensen niks uit, qua geld, of ze een hele rode kool kopen of een zakje voorgesneden spul.
En we vinden het vaak normaal om een broek weg te doen als de rits kapot is.
Anderzijds heeft de fourniturenkraam op de markt het nog steeds hartstikke druk, ook met de verkoop van ritssluitingen.
Mijn kinderen en schoonkinderen laten mij meestal hun verstelwerk doen, maar als het alleen gaat om een knoop aanzetten dan doe ik dat al jaren niet meer: dat doen ze maar lekker zelf.

nee we worden als mensheid niet onhandiger door hulpmiddelen.anders zou het begin van de onhandigheid ingezet hebben met het oprapen van een steen of tak en die als hulpmiddel te gebruiken door de oermens.de mens is alleen maar handiger en slimmer geworden en hij blijft hulpmiddelen uitvinden.dat is pas handig.
misschien kunnen veel kinderen geen aardappel schillen,maar als dat zo zou zijn,so wath.kijk eens hoe handig ze met een computer,toetsenbord en telefoon en al die andere apparaten zijn.die zijn pas handig.

Ik denk dat je pas hulpeloos wordt als het hulpmiddel er ineens niet meer is. Geeft te denken...

Een goed voorbeeld van je vraag: ik las laatst dat deze generatie de Hans & Grietjegeneratie is. We kunnen zonder TomTom de weg niet meer vinden.