Gesteld dat GV een sociaalmaatschappelijk experiment is voor de Universiteit zoals in de film ICARUS, zou U het aanvaarden?

Het zou een prachtig experiment zijn! En ik zou er geen probleem mee hebben.

Ik merk dat ik de eerste dag op 'puntenjacht' was. Dat tikkertje/tellertje deed me wel wat. Maar inmiddels vind ik dat niet meer interessant. Gewoon de vragen volgen, antwoorden waar ik dat relevant of leuk vind, af en toe een eigen vraag indienen. Leuke bezigheid.

Die film waar je naar verwijst ken ik niet, maar ik ken wel beelden van en teksten over het oorsrponkelijke experiment. Dat soort verregaande experimenten is inmiddels verboden, onderandere omdat één van de deelnemers (die dus stroomstoten toediende tot voorbij het dodelijke niveau) uiteindelijk zoveel wroeging had, dat hij zelfmoord heeft gepleegd.

De beelden die zijn vastgelegd van het oorspronkelijke experiment, zijn gruwelijk. Je ziet hoe de proefpersonen enorm met zichzelf worstelen en uiteindelijk gewoon doen wat er van ze wordt gevraagd. Als toeschouwer kan je je niet ontrekken aan de vraag 'Zou ik dat ook doen?' en aan het waarschijnlijke antwoord 'Waarschijnlijk wel', in ieder geval tot op zekere hoogte.
Het experiment stamt uit de jaren zestig. Sindsdien is er heel wat veranderd in zelfstandigheid en verantwoordelijkheid van het individu. Of niet? Een recenter experiment laat zien dat mensen die in een halflege bus zitten, zonder een spoor van aarzeling opstaan als een figuur met autoriteit (een man in een onbekend uniform) dat van ze vraagt en hun plaats inneemt. Sterker nog, ze gaan niet eens ergens anders zitten. Ze blijven gewoon staan. En 'ze' is dan meer dan 80%! Ik heb geen reden aan te nemen dat ik anders zou reageren.

En dat is een pijnlijke bekentenis eigenlijk. Gewoon zo'n kuddedier zijn als de volgende persoon en gewoon in staat iemand te doden als een (in mijn ogen) authoriteit me dat vraagt te doen...
Anderzijds, misschien juist door mijn bewustwording hierover kan ik die valkuil leren zien en vermijden.