Als iemand mij vraagt: moet jij niet naar huis en ik zeg ja denkt hij dat ik wegga maar ik bedoel ik ik hoef niet naar huis. Waarom dit verschil?

Als je een ontkennende vraag bevestigend beantwoordt, denken mensen dat je bedoelt: 'Ja, ik moet naar huis' (in dit geval).
Dat is altijd verwarrend aan vragen op een ontkennende manier stellen, want men verwacht dat je 'nee' zegt als je bedoelt 'nee, ik ga nog niet naar huis'.
Hetzelfde probleem met 'vind jij ook niet dat dit-en-dat verboden zou moeten worden?'- als je dan 'ja' zegt, vind je het dan niet, of wel?
Als je zeker wilt weten dat men je begrijpt, kun je beter met een hele zin antwoorden: 'Ja, ik ga zo naar huis'/ 'Nee, ik ga nog niet naar huis'.

Eigenlijk is dit een hint met een houten hamer : als iemand op zo'n manier een vraag aan je stelt : moet je niet naar huis? wil jij geen thee?, dan bedoelt hij eigenlijk : je zit me in de weg, kan je je verdwijnpunt eindelijk zoeken?, of : ik heb absoluut geen zin om thee voor je te zetten.
Tenminste : zo vat ik zo'n vraag op.

Dus ik zou dan, voorzichtig, informeren, of iemand liever wil dat ik naar huis ga, omdat hij nog andere plannen heeft, waarvan hij nog niets gezegd heeft, waardoor ik het niet wist.
Of ik zou (bij het thee-voorbeeld) zeggen, dat ik gráág een kopje thee zou willen, als het niet teveel moeite is, of als ik vermoed dat het wél teveel moeite is, zou ik zeggen, dat ik erg graag een glas water zou willen, en dat ik het zelf wel even ga halen, als dat okay is....

Het is een dubbele bodem vraag.

Mensen die jou niet goed kennen, breng je in verlegenheid.
Mensen die jou góéd kennen, pakken je er regelrecht op terug.

Ik zou zeggen : maak het allemaal niet zo gecompliceerd, en stel zulke vragen gewoon niet.
Wees eerlijk : 'het komt me niet zo goed uit om die en die reden, en ik bel je overmorgen voor een nieuwe afspraak.
Dan heb ik tenminste wél alle tijd om van je aanwezigheid te genieten...'

Communicatie is al moeilijk genoeg, zonder 'niet' in allerlei zinnen in te breien....