Wie kent er een gedicht over dieren/de liefde voor dieren

Question

geschreven door een bekende dichter bij voorkeur

bamibal · Accepted Answer

Gras... en voorbij het grazen 
lig ik bij mijn vier poten 
mijn ogen te verbazen, 
omdat ik nu weer evengrote 
monden vol eet zonder te lopen, 
terwijl ik straks nog liep te eten, 
ik ben het zeker weer vergeten 
wat voor een dier ik ben - de sloten 
kaatsen mijn beeld wanneer ik drink, 
dan kijk ik naar mijn kop, en denk: 
hoe komt die koe ondersteboven? 
Het hek waartegen ik mij schuur 
wordt oud en glad en vettig op den duur. 
Voor kikkers en voor kinderen ben ik schuw 
en zij voor mij: mijn tong is hen te ruw, 
alleen de boer melkt mij zo zalig, 
dat ik niet eenmaal denk: wat is hij toch inhalig. 
's Nachts, in de mist, droom ik gans onbewust 
dat ik een kalfje ben, dat bij de moeder rust.

Gerrit Achterberg

 · Answer

Ik zit mij voor het vensterglas
onnoemelijk te vervelen
Ik wou dat ik twee hondjes was,
dan kon ik samen spelen.
 
Godfried Bomans

 · Answer

De vriendschap van een dier
is vriendschap voor het leven,
voor een ander niet te zien
hoeveel een dier kan geven

Want ben je eens verdrietig
dan kijkt hij je aan,
alsof hij zeggen wil
ik zal altijd naast je staan

En als je dan weer vrolijk bent
dan maakt hij een gebaar
alsof hij wil zeggen dit hebben we weer geklaard

 · Answer

Deze is dan niet van een bekende dichter, maar ik vind hem toch de moeite waard even te delen:

Hier in deze harde wereld, 
vol ellende en verdriet, 
ben je vaak onzeker, 
en vertrouw je je vrienden niet. 
Wat is er dan mooier in je korte bestaan, 
om met dieren als vrienden door het leven te gaan. 
Je kunt ze voor eeuwig vertrouwen, 
ze geven vreugde en plezier, 
en hun liefde zal je nooit berouwen, 
daarom hou ik van het dier! 
-Mina

 · Answer

Ik zat mij voor het vensterglas
heel erg te vervelen
ik wou dat ik twee hondjes was
dan kon ik samen spelen.

Een kangoe roeide door een vaart
Waar een kroko dilde
Toen een zwaargebaarde bok
van de kade gilde

Waarheen is mijn lief gevlucht?
Waar is mijn Mathilde?
Doch de kangoe roeide voort
en de kroko dilde.

dit is uit: Redeloze Rijmen.

In de 19e eeuw was er een schrijver die het voortdurend over zijn kat had. Op school wel iets over gelezen.
Weet niet meer wie het was, ongetwijfeld kan een andere GV er er wel opkomen.

Rieneke1 · Answer

dier, dat alleen mij wou kennen.
onstuimige tijgerpoes.
in steeds nieuwe vreugderoes
gekoesterd met rijk verwennen.
haar dood was mijn grootst verdriet.
soms komt ze, in 't beschermd gebied
hier, waar ons geen mens bespiedt,
nog razend mij tegenrennen.
zij springt, hangt hoog aan mij vast
als vroeger, dolblij verrast.
warm, weeldrig, innig betast.
zij zingt weer haar snorrend lied.
ze ademt liefde, en geniet.

hendrik de vries.

dit gedicht raakt me steeds weer, denkend aan mijn overleden poezen.

Wie kent er een gedicht over dieren/de liefde voor dieren

Het beste antwoord

Andere antwoorden (5)

Weet jij het beter..?