Toen Japan capituleerde kwam er ook een eind aan het leed van tienduizenden Nederlandse vrouwen en kinderen die jarenlang in kampen in Nederlands-Indië waren opgesloten.
Op 8 maart 1942 trok het Koninklijk Nederlands Indische Leger (KNIL) zich terug en drie weken later was alles wat aan de Nederlandse aanwezigheid in Indië herinnerde
uitgerangeerd. De militairen - ca 34.000 man, waarvan het grootste deel gemobiliseerde burgers -, werden krijgsgevangen gemaakt en naar verschillende uithoeken van Zuidoost-Azië gedeporteerd om als dwangarbeiders te werkgesteld te worden in de Japanse oorlogsindustrie en bij de aanleg van vliegvelden, havens en spoorwegen. In april werd begonnen met de gevangenneming van de burgermannen en enige tijd later ook van de Nederlandse vrouwen en kinderen.
Toen de geallieerde bevrijdingstroepen na augustus 1945 de krijgsgevangenen in de Japanse kampen aantroffen, waren ze zwaar geschokt van de aanblik van de totaal
ontredderde en uitgemergelde mannen. En dat was nog maar het begin.
De bewoners van de burgerkampen op de Indische eilanden, waar tienduizenden mannen. vrouwen en kinderen wanhopige pogingen deden om te overleven, waren in een toestand, die de verbeelding voorbij ging. Mannen gescheiden van hun gezinnen, jongens vanaf tien jaar weggerukt van hun moeders en dochters in speciale comfort stations (hoerenhuizen) ten behoeve van de Japanse militairen.
- Bronnen:
-
http://www.svjappenkamp.nl/