In de eerste plaats maken we een onderscheid tussen beschrijvende en waarderende definities van literatuur. Van een waarderend literatuurbegrip is sprake als men daaronder alleen werken wil toelaten die de samenleving als ‘kunstzinnig’ of ‘waardevol’ beschouwt. Vanuit die zienswijze rekent men bijvoorbeeld Hooft, Multatuli en Achterberg wel tot de literatuur, maar Jan de Hartog, Cissy van Marxveldt en Havank niet. Het zal duidelijk zijn dat de teksten waar kinderen meestal mee omgaan, zelden onder dit ‘waarderende’ literatuurbegrip vallen. Dus alweer: vanuit dat standpunt kan dit boek ongeschreven blijven. In wat hierna volgt, zullen we dus niet van een waarderende definitie van literatuur kunnen uitgaan. We moeten daarom wel werken met een beschrijvende definitie van het verschijnsel literatuur. Daarmee rijst meteen de vraag welke criteria bij een dergelijke beschrijving kunnen worden gebruikt. We onderscheiden daarbij een aantal aspecten aan het begrip literatuur, die we hieronder achtereenvolgens toelichten:
het gaat om taalgebruik,
in tekst-vorm,
waarin op het handelen van personages wordt gereflecteerd,
dat genoegen verschaft,
dat processen van groepsvorming versterkt,
en waarin speciale aandacht naar vorm-kenmerken uitgaat.
- Bronnen:
-
http://www.dbnl.org/tekst/peer002lees01_01...