me ex is zwanger maar ik wil er niks mee te maken hebben zij wil het kind houden wat zijn de problemen voor mij?

Volgens mij moet je alimentatie gaan betalen. Als dat zo is kan dat mogelijk een probleem zijn voor jou.

Je verantwoordelijkheid nemen. Als bij de DNA test blijkt dat het kind van jou is, dan kan ze alimentatie voor het kind eisen.

Ja precies, dit kost je allimentatie.
Hoe lullig dit ook is voor jou maar dat is natuurlijk terecht. Je kunt het kind natuurlijk niet de dupe laten zijn van het feit dat jij je Willie niet in bedwang kunt houden.

Oeps, je wilt er niks mee te maken hebben, maar daar is het té laat voor. Ik neem nu even aan, dat jij de vader bent.
De "problemen" kan je beter de gevolgen noemen.
En die zijn, dat er een kleintje komt, dat jij vader wordt en dat je verantwoordelijkheid zou moeten nemen. Al naar gelang jouw inkomen kan er een kinderbijdrage vastgesteld worden.

Als het kind van jou is, vind ik dit een lullige vraag. Letterlijk en figuurlijk!!

Als het kind niet van jou is, moet je juridische bijstand zoeken, om je vaderschap te ontkennen. Want als het tijdens je huwelijk is verwekt, of tijdens de samenwoning, ben je ervoor verantwoordelijk, en betaal je alimentatie.

Toegevoegd na 2 dagen:
In het eerste jaar na de geboorte kan het vaderschap gerechtelijk worden vastgesteld.

Als zij een vaderschapstest eist en jij de vader blijkt te zijn. Dan moet je jullie kind tot zijn 21e financieel onderhouden. Het 2e probleem kan zijn dat je misschien een soa opgelopen kan hebben...

Jij hebt helemaal geen problemen. Je moet alleen betalen!
En ik hoop dat ze je uitmelkt door deze instelling.

Sjoert, doordat je aangeeft er niets mee te maken wil hebben denk ik dat er veel haat is. Haat en liefde ligt dicht bij elkaar. Besef dat er veel pijn is in jou wat met jou ex te maken heeft. Zolang je hier voor wegloopt zal dit je problemen geven. Boosheid komt altijd voor uit een angst. Probeer dit stuk te verwerken, praat erover met iemand en als je alles een beetje op een rijtje hebt probeer als twee volwassen met elkaar te praten over belangrijke beslissingen die genomen moeten worden.

niet erkennen dan ontdoe je je van je rechten en ook van je plichten.. maar je kind zal ouder worden en op een dag op zoek gaan naar zn vader.. houdt hier rekening mee want de beslissing die je nu neemt kan je niet meer zo snel terug draaien...

De vraag is vooral: wist jij dat jullie onbeschermde sex hadden?
Zo ja, dan kan e al helemaaaal niet roepen ik wil er niks mee te maken hebben.

Punt twee, minstens zo belangrijk: elk kind heeft er recht op te weten qie zijn of haar vader is / moeder is.
Het is echt niet goed voor een kind om op te groeien met het besef dat je vader nooit iets van je heeft willen weten.
Je verantwoordelijkheid gaat dus veel verder dan alleen 'betalen'.

Je moet het er heel goed met je ex vriendin over hebben. En er zelf heel goed over nadenken. Er loopt straks een vast en zeker superschattig klein hummeltje rond dat JOUW kind is.

Je hoeft geen relatie met je vriendin meer aan te gaan, maar als het heel zeker is dat zij het kind gaat houden, praat er dan samen over.
Zij mag op haar beurt ook niet voor het kind verborgen houden wie de vader is, of maken dat er geen contact tussen jullie is.
Dat is heel slecht voor het kind.
Denk dus goed na, besef dat het over een lief, onschuldig, kwetsbaar mensje gaat. Dat jullie kunnen besluiten om het wel of niet op deze wereld te zetten.
En als je dat doet:
beem dan allebei de hele verantwoordelijkheid.
Het is geen paar schoenen dat je aanschaft en waarvan je kan denken: ach nee ik wil ze toch maar niet.

De problemen voor jou zijn is dat jij weet dat er een kind op deze aarde rondloopt van jou vlees en bloed en dat het jou koud laat!
Dat is je grootste probleem. Daarnaast zal je wellicht alimentatie moeten betalen, maar als ik de moeder zou zijn zou ik op geen enkele manier van jou afhankelijk willen zijn.

Dit is een probleem waar de hele maatschappij mee zit want een vrouw heeft tegenwoordig de keuze (abortus of niet) Een man dus niet.
Emancipatie, baas in eigen buik, wij vrouwen eisen en zo zijn er nog wel wat.
Als jullie er niet uitkomen wordt het lastig om het kind niet te erkennen en dus geen verplichtingen jegens de moeder of kind te hebben.
Dit gebeurt dus ook andersom een vrouw wil abortus en de man niet.
Gelijke rechten en plichten zijn eigenlijk niet mogelijk hoe hard men ook hun best doet m/v (of is het v/m)

Wat een idiote antwoorden allemaal. Als je er niks mee te maken wilt hebben, dan hoef je er ook helemaal niks mee te maken te hebben. Je erkent het kind gewoon niet, en daarmee punt.

Ik denk tóch je verantwoordelijkheid nemen.

Dat jonge leventje dat d'r aankomt,heb jíj mede veroorzaakt!
Dat jonge wezentje is van jóu ook afhankelijk en wil later je liefde.

Dus: er NIET voor wegvluchten....

Wat een onzin, als jij er niet voor kiest en zij wel dan moet zij nu ook zelf alle verantwoordelijkheid en consequenties aanvaarden. Ik ben zelf alleenstaande moeder en ik koos hier niet bewust voor maar het is al je ex dus zij wist al dat er geen toekomst tussen jullie zat. Er is in deze moderne wereld ook een moderne oplossing en die is er niet voor niets. Er zijn genoeg vrouwen die er voor kiezen alleen een kind te willen en nu kent zij toevallig dus ook de vader van haar kind. Hoef jij niets mee te doen en te willen. Eventueel een spaarrekening voor als het wel ineens jaren later op de stoep staat, maar zelfs dat vind ik geen verplichting voor jou. Laat haar het maar alleen doen en als ze dat zo graag wil moet ze ook niets van jou eisen. De problemen zijn echt voor haar en niet voor jou denk daar maar aan. Het is helaas dat jij hierin geen keuze hebt, dat is al erg genoeg........

Sterkte "papa" ;-)

Als je niet getrouwd bent én het kind niet erkent, hoef je volgens mij niets te betalen wat je niet wil!! Het is de vraag of dat ethisch correct is maar daar ga ik niet over oordelen. Ik kan best begrijpen dat je geen zin hebt in een kind en het liever weg zou laten halen.

Waar je wel zeker mee te maken zult krijgen is: het kind zelf! Zeer waarschijnlijk zal hij/zij op latere leeftijd de vader willen ontmoeten... De kans dat jij dat dan ook wilt, is denk ik een stuk groter dan je op dit moment denkt...
Een schuldgevoel zou ook kunnen opspelen.

Succes in ieder geval!

gewoon een vraag, wil je geen kinderen of wil je vooral geen kind met/van je ex?
als je geen kinderen wil dan zou ik anders met je sexuele leven omgaan...in de zin van aan beide kanten voorbehoedsmiddelen.... danwel operatie?(lastig om geen moralistische vingerwijzing te geven...)
is je ex het probleem? tja ex impliceert dat er ook eens liefde dan wel lust is geweest. maar het kindje is niet je ex en juist door betrokken te zijn heb je zelf invloed over wat je jouw/jullie kind wil meegeven...
sterkte in elk geval...

Geen enkel, behalve dat je zult moeten dokken als bewezen is dat het kind van jou is. Of je er wel of niet wat mee te maken wil hebben, daar heeft de rechter geen boodschap aan. Dan had je Pietje maar in je broek moeten houden.

Afgezien van de absoluut grove manier waarop je de vraag stelt, maar misschien was het in paniek dat je deze vraag stelde, is het het natuurlijk wel zo dat elke zaak 2 kanten heeft.
Als het jouw kindje is wist je dan dat je ex-vrouw geen voorbehoedsmiddelen gebruikte toen jullie samen sex hadden.
Als je dat wist, dan moet je je verantwoordelijkheid nemen en de zorg samen met je ex-partner nemen voor het kindje wat gaat komen, het is ook jouw kindje.
Het kan ook zijn helaas dat je ex-partner zwanger is geraakt zonder dat jij dat wist dus met opzet geen voorbehoedmiddel heeft genomen en daarmee jou bij zich wil houden, in dat geval heeft ze niet netjes gehandeld.
Je kunt dan terecht er een punt van maken, maar dan blijft dat het ondanks alles toch jouw kind.
En een kindje wat ook uit jouw ontstaan is blijft iets heel geweldigs en unieks.
Misschien wil je niets meer met je ex te maken hebben, maar kan het nu nog ongeboren kind wel iets geweldigs voor je gaan betekenen.
Jullie zullen een eerlijk gesprek met elkaar moeten hebben en de consequenties onder ogen moeten gaan zien.

Ik zie verder niet staan hoelang je met je ex bent geweest. Ik kan me voorstellen dat als je net een paar weken hebt gehad met een meid en het klikte blijkbaar maar op 1 manier, je dan geen zin hebt in een kind.
Ook heb je meiden die perse zwanger willen worden of er nou een vader is of niet. Ook daar kun je afspraken over maken natuurlijk. Dan ben je gewoon een bekende donor al gaat dat meestal wel op de medische manier.

Hoe dan ook, je wordt papa en dat is iets waar je weinig aan doet als zij doorzet.
En je bent pas alimentatie verplicht als ze dat van je wilt hebben. Wil ze dat dan ben je tot 18 jaar het @.
Kijk eerst maar eens even of het wel van jou is. Ik weet niet hoelang het uit was voordat ze het wist.

Maar is het van jou dan hoop ik wel dat je dan in ieder geval je verantwoordelijk neemt want zo'n kleintje vraagt er niet om. Ik heb kennissen die met 19 en 17 jaar ouders werden per ongeluk maar ondanks dat ze veel moesten leren is het wel een leuk kind en houden ze ontzettend veel van dat kind. Het is je bloed en dat blijkt later als ze echt op je gaan lijken en hetzelfde gedrag vertonen enzo.
Dan krijg je spijt als je het niet wilt kennen en daardoor de kans hebt verstoord op een goeie band.

Succes vriend en het is aan dit soort situaties waaraan je een echte man kan herkennen. Een soort test voor jezelf
zeg maar. Hoeveel hekel je misschien ook hebt aan je ex. Wat eruit komt is een deel van jou, en als zij er niet voor kan zorgen heeft het kind altijd nog een vader, zij het op afstand.

Iedereen heeft het hier over wat je wel en niet moet doen bla bla.

Maar alleen een antwoord waarom je vroeg ;)

Het werkt als volgt;

Zolang jullie niet samenwoonde/getrouwd waren toen zijn zwanger raakte, ben je niet zomaar ineens erkent vader.

Als jij er niks mee te maken wil hebben ( waar je vast een goede reden voor hebt;) )
Zal zij een dna test van je moeten eisen.
Echter kost haar dit advocaat kosten en kan zoon zaak nog jaren duren.
Zij zal dan bij de rechter afdwingen dat jij dna afstaat, echter wanneer je dat weigert, ben je al gauw weer een jaar veder... voordat de rechter je gaat dwingen.
Geloof me wanneer zij dit in gang zet is ze alweer 5 jaar veder incl. uitspraak.

Op het moment dat er is uitgesproken dat het DNA overeenkomt, kan zij de erkenning afdwingen.

Allemetatie gaat pas in op het moment dat jij als vader "erkent" bent.
En wordt zelden met terug werkende kracht gedaan.

Kortom;

Voorlopig niks aan de hand want dit is een jaren kwestie.

En als je alles een beetje zeker wil weten kijk dan even of er bij jou in de buurt een juridisch loket zit.
Dan krijg je gratis advies en tips.


Veder veel suc6!

Sorry dat ik zo vraag maar als je geen kind wilt, waarom doe je dan niet veilig? vraag ik me af dan. of is dat per ongeluk gebeurd... Jullie doen 'samen' een fout en de ene wilt het wel en de andere niet. Daarna komt die kindje naar de wereld en die kindje moet jullie fout zelf dragen met zijn eigen leven. Is dit wel eerlijk? Zou jij als je nog een kind was die net papa en mama kan zeggen, je papa niet bij je willen? Of je mama? Moet je dan al haat in je kleine hartje hebben tegen je ouders? Als je dit gedaan hebt, moet je de verantwoordelijkheid nemen kan ik het zeggen. Niet alleen jij, ook je ex. Ook al als je van je ex haat omdat zij bv. vreemd ging of zo. Dan moest je maar uitkijken met wie je dat deed. Niemand mag wraak nemen met een onschuldige kind. Dus na een DNA test kan je leven zo maar veranderen. en over alimentatie, Als alimentatie het zelfde betekenis heeft als aandacht geven aan je kind voor je, toe maar. Ik zou maar zeggen 'succes' :)

Voor meer informatie kun je kijken op vaderschap.org. Daar wordt overigens aangegeven dat het inderdaad zo is dat de moeder het recht heeft om een DNA test te laten doen en daarna bij erkenning (die door de rechter wordt gedaan) recht heeft op alimentatie. Zo'n procedure kan inderdaad jaren in beslag nemen. De kosten van een DNA test welke rechtsgeldig is voor de rechtbank zijn voor de vader en bedragen rondom de 1000 euro.

Als je de biologische vader bent, ben je alimentatieplichtig. Jij kan geen DNA-test afdwingen. Gerechtelijke vaststelling op grond van art. 1:207 Burgerlijk Wetboek kan alleen verzocht worden door de moeder of het kind. Het is ook goed mogelijk dat je ex geen alimentatieverzoek doet. Als je getrouwd was, maar dat neem ik niet aan, ben je altijd alimentatieplichtig. Je kunt dan wel het vaderschap ontkennen op grond van art. 1:200 BW.

Volgens mij kun je gewoon een enorme rotzak zijn en het kind weigeren te erkennen....

1) als het kind van jou is moet je geld betalen
2) als het kind van jou is dan zou je het toch vast ook wel eens willen zien en vasthouden..

Dat zij ( de problemen ) zeer groot & talrijk moge zijn!

Sjoert, je bent een angsthaas en een slappe nog ook. Eerder geef je aan dat je ex gaat trouwen en dat haar nieuwe man het kind gaat erkennen als z'n eigen kind.

De problemen zijn dus alleen voor je eigen geweten. Laat die ex van je met rust en wens haar geluk met haar nieuwe man. Als je kind ooit de waarheid te weten wil komen, hoor je dat vanzelf.

Mocht dat nou niet zo zijn en mocht ze je nu toch als de vader aanwijzen, dan zit er niks anders op dan 'je verlies te nemen' en braaf mee te betalen aan de opvoeding van je kind, en misschien zelfs een actieve rol te spelen in het leven van je kind.

Volgens mij zit Sjoert de boel hier een beetje te stangen en iedereen tuint erin. Als het jouw kind is en je erkent het kind, dan zul je er verantwoordelijkheid voor moeten nemen. Maar aangezien je dat bij voorbaat al niet van plan bent, zou ik zeggen: laat dat kind lekker geboren worden, trek je handen ervan af en laat je ex voor alles opdraaien. Je zult zien dat je kind (weet je eigenlijk wel zeker dat het jouw kind is? Veel mannen denken dat een kind van hun is, terwijl dat niet zo is) zich de rest van je leven van jou zal afkeren, niks met je te maken wilt hebben en jou de geschiedenis in schrijft als de grootste loser die er ooit heeft rondgelopen. Heerlijk toch?

Laat me raden? Het gebeurde zeker in een tijd waarop de relatie eigenlijk al aflopende zaak was?

Anyway, het is erg lastig. Als het echt jou kind is, dan is het je plicht om er wel iets mee te maken te hebben! Maar dan moet je er wel zeker van zijn, want ze zeggen niet voor niks:

Mothers baby, father's maybe!

Als je alimentatie moet betalen, moet je er wel bij stil staan dat je dan wettelijk ook de vader bent. Dit heeft ook voordelen. Je hebt tenminste wat te zeggen over de opvoeding en je hebt recht op een omgangsregeling. Als moederlief tekort schiet met het opvoeden - en je kan het bewijzen - is het veel makkelijker om je kind uiteindelijk bij jou te krijgen. Ook kan moederlief nooit (legaal) met het kind naar het buitenland vertrekken.

Neem van mij aan: als de opvoeding goed is, kan je echt genieten van je kind. Je ziet zoveel van jezelf erin terug!

ik heb precies het zelfde mee gemaakt met mijn ex , hij wil ook niks met zijn kind te maken hebben, ik heb in zijn gezicht gespugd mijn spullen gemaakt. 9 maanden lang alles in mijn 1tje gedaan , bevalling alleen mee gemaakt ,
God heeft mij beloond met de liefst man die er bestaat, want toen mijn zoon 6 maanden oud was , heb ik mijn
grote liefde ontmoet, hij heeft hem gelijk geaccpteerd
en als zijn zoon herkend. nu 8 jaar later die 2 zijn gek op elkaar, en later als mijn zoon oud genoeg is vertel ik hem
de waarheid, en ik weet zeker dat hij blij is met de vader die hij nu heeft, en binnen kort krijgt hij een broertje erbij ,
mijn ex is nog steeds diep ongelukkig in de liefde en alleen,
dus denk goed na .

Om heel eerlijk te zijn , het lijkt mij ook niet goed om "zomaar" vader te worden , als je dit echt niet voelt.

Maar je bent de vader . De natuur heeft zijn werk gedaan. Dat geeft een grote verantwoordelijkheid . Jij bent VADER.

Als je je lot probeert te ontlopen , dan ga je over een tijdje je eigen kindje niet meer kunnen zien ( omdat de moeder dat niet meer wil ) . Dan zal over een aantal jaren aan je gaan knagen dat er op de wereld één kindje is dat van jou is , en je zal het kind willen gaan zien.
En als dat niet meer mogelijk is omdat het kind inziet dat de vader er niet was toen hij /zij hem nodig had .

Dan doet dat ontzettend veel pijn ... bij jou .