Hoe komt het dat we de ene persoon aardig vinden, terwijl we de andere liever vermijden?

Misschien weet die persoon niet goed hoe hij met anderen om moet gaan, wat hij moet zeggen. Daar zijn verschillende redenen voor en dus ook verschillende manieren om dat eventueel op te lossen.

Je kunt wel leren beter om te gaan met mensen inderdaad. Maar zoals gezegd, hangt de manier waarop ook af van de oorzaak.

Je zou ook eens proberen de persoon die je niet zo graag mag, wat meer kansen te geven, door niet direct af te haken na één verkeerde opmerking. Misschien schrikt hij er zo van, dat er opeens zomaar iemand is die wel met hem wil praten, dat hij van de schrik en de zenuwen precies het verkeerde zegt.

Als iemand lang in een isolement zit, mist hij ook de vaardigheden om op een voor jou aanvaardbare manier te reageren, en omdat hij niet "goed" reageert komt hij in een isolement. Hij zit dus in een cirkeltje, waar hij misschien nooit uitkomt. Als je gewoon een beetje geduld hebt, dan zou ook kunnen blijken dat het een heel aardig iemand is.

Er zijn ook mensen die uit pure verlegenheid soms heel vervelend overkomen en dan valt de klik niet gelijk.
Ik had ooit een buurvrouw die bijna geen dag kon zeggen en dat was puur omdat ze heel verlegen was.
Na veel doorzetten van mijn kant kwam ze na een half jaar een bakkie koffie drinken en toen bleek ze heel aardig te zijn.
Dit heb ik aan meerdere mensen verteld in onze straat en binnen korte tijd kon ze met heel veel mensen in de straat overweg waar ze eerst geen kontakt mee had.
Soms moet je even doorzetten om iemand aardig te gaan vinden.
Ik denk niet dat je het kunt leren om populair te zijn, dat is te gemaakt en daar prikken mensen zo doorheen.

Dat zit heel veel in lichaamstaal, maar ook in hoe hij je aankijkt, hoe hij reageert op wat jij zegt, of hij zich in kan leven in jou. Dat is voor sommige mensen echt het moeilijkste wat er is op deze wereld.

Het kan zijn dat hij b.v. nét iets te dicht bij je komt, of met zijn lichaamshouding aangeeft dat hij het eng vindt om met jou te praten, of dat hij je nooit aankijkt als je met hem praat.
Of het kan zijn dat hij een gesprek met je begint over iets dat jij helemaal niet interessant vindt maar wat hij fantastisch vindt en er niet meer over ophoudt,
Of het kan zijn dat hij heel slecht kan luisteren en heel snel z'n belangstelling verliest in wat jij tegen hem wil vertellen.

Je kunt het wel een beetje aanleren, en daar zijn ook speciale sociale vaardigheidstrainingen voor, maar het is ook zo dat het dan altijd 'aangeleerd' gedrag blijft. Hij zal waarschijnlijk nooit vanzelf weten wat jij graag wil horen van hem. Hij kan alleen kunstjes aanleren om minder 'anders' te lijken.

Het hangt er ook heel erg van af of hij er zelf last van heeft. Als hij wel wil, maar het niet kan, dan gaat zo'n cursus echt helpen voor hem. Sommige mensen hebben weinig of geen behoefte aan contact met andere mensen. Als hij dat wél heeft, dan is het zielig. Zo niet: dan is hij alleen maar 'anders' en niet zielig.

Ik vind het wel goed van je dat je aardig tegen hem wil zijn!

Ik heb een zoon die ook zo is, niet zielig, maar wel anders, hieronder een linkje naar wat meer informatie over het Syndroom van Asperger, waardoor hij zo is.