Redenen om geen zelfmoord te plegen...?

Dan hou je iemand toch aan de praat met dat soort cliché's totdat er professionele hulp arriveert.

Klassieke opmerking van mijn moeder: 'Joh, probeer nou eens gewoon te leven, je kunt nog zo lang dood zijn!'

En daar zit natuurlijk een kern van waarheid in. Hoewel ik bang ben dat dat mensen die echt op het randje staan, niet zal overtuigen.

Toegevoegd na 7 minuten:
Verder zou je kunnen proberen om om uitstel te vragen. Heel veel mensen die op het randje gestaan hebben, zijn een paar jaar later erg blij dat ze het níet gedaan hebben, omdat het leven toch nog allerlei moois voor ze in petto had. Dat is nu een schrale troost, maar biedt misschien wat hoop voor de toekomst.

Vertel er vooral niet bij dat er ook een aantal zijn waar het nooit voor betert.

ik denk zo'n persoon geen behoefte heeft aan woorden ..het leven is mooi en zo
ik denk zo'n persoon de tijd nodig heeft om weer de waarde van het leven in te zien
iemand die met deze daad in zijn gedachte leeft meer aan professionele hulp behoefte heeft
en gaanderweg leert deze persoon de waarde weer van het leven en kan er weer van genieten

Ik heb iemand gekend die het steeds had over er een eind aan maken. Ze deed het niet, maar ze speelde duidelijk wel met het idee, en nee, het is niet zo dat iemand die het erover heeft het dus niet zal doen.
Maar ze wilde ook geen hulp zoeken.
Na weer eens zo'n 'gesprek' was ik het helemaal zat en heb ik geroepen (ietwat gecensureerd): je doet het NIET want dan moeten WIJ de shit opruimen en al je spullen uitzoeken en je moeder bellen, hoe durf je ons daarmee op te zadelen!
Korte tijd later is ze toch eens met een prof gaan praten En dat heeft geholpen, in combi met medicijnen.

Leven met depressiviteit is veel moeilijker dan die depressiviteit aanpakken, uiteindelijk...

Zelfmoord plegen ontneemt je ook de kans op leuke dingen, op die mooie zonsopkomst, op het fluiten van de vogels in de lente, op een nieuw seizoen voetbal, op de geur van vers brood, op de zon op je vel, op noem maar op...
Maar de ultieme keuze om zichzelf het leven te gunnen zal diegene zelf moeten maken.

Het is een combinatie van dingen. Wat Hippo zegt klopt wel. Maar mensen die over zelfmoord praten, zoeken vaak allereerst aandacht. Mensen die echt zelfmoord willen plegen, en daarbij voorbereidingen treffen, geven juist geen signalen daarover af (want niemand zal ze helpen, juist niet).

Als iemand 1x over zelfmoord praat, is negeren/wegwuiven vaak het best.
Uiteraard werkt dat niet als mensen er herhaaldelijk over beginnen, dan is mensen wijzen op hun verantwoordelijkheid (zoals Hippo meldt) wellicht een beter alternatief.

Als een ervaren depressieveling (niet meer gelukkig) is het enige wat kan helpen vragen om uitstel. Want het idee dat het leven nog tientallen jaren zo doorgaat hobbelen dat trek je dan gewoon niet. Dus als iemand tegen je zegt, kun je het voor mij gewoon nog heel even vol houden, niet heel lang, maar gewoon 1 dag tegelijk. Dan ben je daar meestal wel toe bereid. Met het idee dus dat je het niet vandaag doet. Zo rek je het dan weer even.

Let je trouwens wel goed op jezelf, want dit soort dingen vreet energie. Als iemand er aan werkt en vooruitgang wil, dan kun je het best even volhouden, maar ga niet mee in een treurnis waar geen verbetering in zit. Uiteindelijk kun jij als persoon niet de reden voor het bestaan van iemand zijn. Er is een moment waarop je voor jezelf ook een keuze moet maken!

Het enige steekhoudende argument wat mij betreft is dat wanneer je zelfmoord pleegt je jezelf de kans ontneemt om ooit nog te leren met je problemen om te gaan.
Depressieve mensen hebben ook meestal geen oog meer voor wat ze wel goed doen of kunnen en het kan goed helpen wat van hun goede eigenschappen op te noemen.

Ha, die Jeroenla;

Dring een depressief suïcidaal persoon vooral de plicht tot genieten van het leven niet op, maar probeer tot hem of haar door te dringen. Probeer de depressiviteit te accepteren en te respecteren. Geef aan dat hij of zij zichzelf tijd mag gunnen en dat zelfmoord misschien een optie lijkt, maar daarmee anderen met het probleem opzadelt. Maar wees vooral tactisch.

Zal ik eens een eerlijk antwoord geven: als mensen tegen mij aan gaan zitten praten over hun plannen voor zelfmoord, dan ga ik daar niet al te lang op in. Want ik haat die zelfzuchtige, ikgerichte mensen, die er helemaal geen rekening mee houden wat ze een ander mens aandoen. Misschien zelfs er wel waanideeen op na houden dat andere mensen medelijden zullen hebben.
Waarmee ik zeg, dat ik er niet geschikt voor ben.
Het leven is heerlijk, en niet alles gaat goed, maar het is spannend, en een avontuur.
En iedereen mag dat meemaken en meedoen.

Ik ben wel eens bij iemand vertrokken met de opmerking:
als u van het balcon wil springen, dan kan ik u niet tegenhouden.
Ik word er zelf zo verveeld van.

Ik zou zeggen, voordat ik vertrek: ga eens met de dokter praten en neem een tijdje anti-depressiva.

Gedurende heel mijn leven heb ik contacten onderhouden met o.a. mensen die zelfmoord overwogen of er heel dichtbij stonden dit te doen.

Ik heb echter gemerkt dat er dan zeer dikwijls sprake is van een schreeuw om hulp.

Nochtans is er beslist ook een groep mensen die werkelijk een zelfmoord overwegen.

O.a. de categorie mensen die zelf geen of te weinig endorfine in de hersenen aanmaken.

Mede daarom ging en ga ik er dan ook vanuit dat men het werkelijk voornemens kan zijn.

Rustig praten en vooral luisteren naar hergeen ze m.b.t. hun pijn en verdriet kwijt willen en vooral niet proberen aan te geven 'hoe mooi het leven is'

Voor hen is het leven namelijk helemaal niet zo prachtig mooi.

Ooit kreeg ik een telefoontje van een meisje dat mij vertelde dat zij haar polsen doorgesneden had en in de badkamer op haar dood zat te wachten.

Ik kende alleen maar de woonplaats van dat meisje en geen nader adres..anders had ik zelf een arts gebeld.

Na enige tijd praten kreeg ik haar zover dat ze een arts belde om haar wonden te laten verzorgen.

Gelukkig bleek achteraf dat ze 'niet diep genoeg' gesneden had om aan haar verwondingen te overlijden.

Eveneens een meisje dat in België woonde die mij 's nachts rond één uur wakker belde en aangaf mijn stem nog eenmaal te willen horen alvorens zij haar 'pillekens ging nemen'.

Uren praten teneinde haar van die stap af te houden was het gevolg..maar het lukte Godzijdank.

Iets bepaalds zeggen..ik weet niet of dat wel werkt..laat je hart maar spreken..dat wordt namelijk van je gevraagd.

Liefde, begrip, geduld en medemenselijkheid..moet je hen geven.

Groet,

Ton

Toegevoegd na 55 seconden:
hergeen moet zijn hetgeen

Iemand die zelfmoord wil plegen, is eigenlijk best egoistisch. Ze moeten denken aan hun ouders, broers/zussen, misschien wel kinderen en andere familie en nabestaanden. Hoe veel verdriet zullen die wel niet hebben! Dus voor mensen die het leven niet meer zien zitten, als je echt van je familie en/of vrienden houdt, pleeg je geen zelfmoord. Denk om hoe verdrietig zij zullen zijn.

Het heeft geen zin allerlei redenen op te noemen. Die kunnen of willen ze toch niet horen. Die zullen ze uiteindelijk zelf moeten bedenken. Je zou kunnen vragen welke redenen ze zelf nog zien. Komen ze nergens mee, dan heb ik een harde methode: geef ze een mes en zeg dat ze het dan maar moeten doen en wel meteen. Plots kunnen ze dan wel een reden bedenken om het (nog) niet te doen. Klinkt cru, maar het heeft voor mij gewerkt. Je moet soms niet zacht willen zijn. Een schok kan goed werken.

vele antwoorden zijn beoordelend, zonder begrip!
ik denk dat je pas mag mee praten wanneer je zelf iets in die trant heb meegemaakt en iig wat begrip voor een dergelijke situatie kunt opbrengen.
dat geldt voor alle situaties vind ik.
het is heel makkelijk om te zeggen, nou; dan doe je dat toch lekker, of iemand schreeuwt gewoon om aandacht...

wanneer je jezelf zo voelt is het allerminst makkelijk om anders te denken. je zit vast in bepaalde gevoelens en juist dan heb je iemand nodig. niet iemand die dan zegt dat het vervelend is maar iemand waar diegene zijn verhaal bij kwijt kan, in vertrouwen!

over het algemeen zijn mensen erg op zichzelf en hebben geen tijd om naar een ander te luisteren. oppervlakkig sociaal is/kan iedereen zijn. maar ik vraag me af, luistert iemand uberhaupt ook nog wel naar zichzelf??

we zijn in een tijd aangekomen dat alles oppervlakkig gaat en snel en de mens meer en meer behoefte heeft aan aandacht, diepe gesprekken, een lief woord....
stil staan bij het leven
begin bij jezelf, wees allereerst goed voor jezelf en dat doe je ook door af en toe iets voor een ander te doen, tijd maken voor iemand die het zo hard nodig heeft.

Het is ronduit gruwelijk als je een depressief iemand die toch hulp zoekt (door er überhaupt over te praten) NIET kunt weerhouden de hand aan zichzelf te slaan.
Depressiviteit is meestal tijdelijk.
Buiten deze depressie zouden de mensen de zelfmoord niet gepleegd hebben.
Tijdens depressiviteit hebben mensen geen objectief beeld over zichzelf en /of hun omgeving.
Ze plegen dus op basis van onjuiste gegevens zelfmoord, cq. hun afweging is op onjuiste gronden gemaakt.
de gevolgen van een "geslaagde "suicide zijn onomkeerbaar.
Bij mensen die in een uitzichtloze situatie zitten zijn de weegfactoren anders en deze worden bij euthanasiewens ook nog eens getoetst door mensen die goed na kunnen denken.
Tijdens depressie voelt alles als moeten en het gebrek aan bepaalde stoffen in de hersenen blokkeren het ontlenen aan vreugde uit situaties.
Het zou toch heel jammer zijn dat iemands door een (tijdelijk ) tekort aan serotonine het leven zou beeindigen.

Een slechte vergelijking.:
als de tank van je auto leeg is, breng je hem toch ook niet naar de sloop.

Je gaat ermee naar het tankstation en als hij het dan nog niet goed doet, breng je hem naar de garage.
Het is onmenselijk jezelf minder te behandelen dan de auto uit het voorbeeld.

Vergeef me deze beeldspraak, het is zeker niet kleinerend bedoeld, maar wel sterk illustrerend.

Je moest eens weten wel verdriet een zelfmoord bij de geliefden veroorzaakt, die gaan deels MEE DOOD.
Ik spreek helaas uit ervaring, ik heb een dierbare op deze manier verloren. Nu zowat 20 jaar geleden krijg ik daar nog een brok van in de keel.....

ik heb een zware depressie en slik medicijnen daarvoor maar ik heb geen zelfmoord neigingen ik weet niet waar jij mee zit maar de mensen van wie ik hou gaan voor dus zelfmoord is in mijn ogen wel dom er is echt wel een betere uitweg (dus kies niet de makkelijkste weg dat is wel heel zwak van je) kom niet met zulke onzin aan op goeie vraag jou vraag laat gelijk weten hoe jij zelf bent

Het enige wat ik kon doen op zo'n moment is een dikke knuffel geven. En zeggen wat er ook gebeurt IK zal er voor je zijn. En dat hielp en die persoon leeft nog steeds. en steeds meer gelukkiger. Woorden hoeven niet altijd te worden gebruikt soms zegt lichaamstaal veel meer. En probeer deze persoon profesionele hulp aan te bevelen.

zoek hulp.

Toegevoegd na 3 minuten:
praat erover in n praatgroep.ga naar de dokter en zorg dat hij/zij je door verwijst naar n spycholoog.ga niks zelf zitten uitdokteren,dat gaat toch niet goed.

http://www.youtube.com/watch?v=im2SoltmZEc

je weet niet wat de dag van morgen te brengen heeft.

vergeet het verleden. geniet van het heden en kijk uit naar je toekomst.

Zo'n situatie heb ik een tijdje geleden nog gehad. Mijn vriend kwam daarmee aan. Ik heb gewoon gevraagd waarom hij dat wilde doen en hem gezegd hoe goed hij het deed en dat hij een goede vriend is en je er nooit meer zo 1 zult krijgen. Ik heb ook met hem oplossingen gezocht voor zijn problemen sommige zijn moeilijk, maar ik heb ook weleens problemen waardoor ik liever dood wil maar daar moet je, je zelf gewoon overheen zetten het komt uiteindelijk toch wel weel goed.

Je moet in het begin met diegene wel even leuke dingen gaan doen zodat hij weer zin krijgt in het leven.

bij mijn vriend heeft het gewerkt.