Wat kan ik hier aan doen? (zie beschrijving).

Ik kan me voorstellen dat je het er moeilijk mee hebt, toch zul je het moeten accepteren.
Als je stiefvader je moeder schatje noemt, is dat iets tussen die twee, je kunt het wel naar vinden maar het is niet jouw zaak.
Misschien heb je er wat aan om eens te praten met andere kinderen van gescheiden ouders, je zult zien dat je niet de enige bent die het moeilijk vindt, en misschien hebben ze tips voor je.
Ook de kindertelefoon bellen kan misschien opluchten, kijk op de link voor meer informatie.

Je kan ook met een psycholoog gaan praten.
Misschien kan die jou helpen hiermee

Heel vervelend dat je ouders gescheiden zijn. Maar in plaats van ze als 'je ouders' te zien, probeer het te zien als 2 mensen. En deze twee mensen hebben besloten dat hun leven beter is als ze niet meer tezamen zijn, en intiem samen op een plek wonen. Dat is hun keuze. Voor jou vervelend.

Dan komt je stiefvader in het spel. Tsja.. Het is de keuze van je moeder om met deze man verder te willen. Als je je moeder respecteerd, zal je ook haar keuzes moeten respecteren.

Schatje is een uiting van liefde. Blijkbara vind je stiefvader jouw moeder heel erg lief. Hoe kan dat nu verkeerd zijn?

Nogmaals: Het is de keuze van jouw ouders geweest uit elkaar te gaan. ALS je daar boos over bent, moet je boos zijn op je ouders. Jouw stiefvader niet. Het is jammer dat hij lieve dingen tegen je moeder in jouw bijzijn zegt. Maar misschien moet je dat gewoon accepteren. Hij doet het niet om jou dwars te zitten. Sterker nog: Hij is nu ook opgezadelt met een minder dan ideale situatie...

Het is te begrijpen dat je het moeilijk vindt, dat je ouders niet meer samen zijn. Toch zul je ook moeten begrijpen dat je ouders, nu ze destijds hebben gekozen te gaan scheiden, weer een nieuwe toekomst willen opbouwen. Gun hun een nieuwe partner. Dat is toch erg belangrijk voor hun geluk. En geluk gun je hun natuurlijk.

Door jezelf maar te blijven verzetten tegen de nieuwe partners van je ouders en je stiefzusje, maak je het niet alleen moeilijk voor hun, maar misschien nog wel meer voor jezelf.

Probeer open te staan voor deze nieuwe mensen. Waarschijnlijk zul je ontdekken dat ze wel meevallen en zelfs wel leuk zijn. Je ouders zijn immers ook niet gek en kiezen niet zomaar voor de eerste de beste nieuwe partner.

Geniet van de vakantie, die er aan zit te komen en probeer je stiefmoeder en stiefzusje wat beter te leren kennen.

Verder is het goed, dat je praat over je gevoelens. Dit kan met je ouders, maar ook met de nieuwe partners, maar je vindt het vast makkelijker, om dit met vriendinnen te bespreken of een vertrouwenspersoon op school.

Verder zijn er fora op internet waar je lotgenoten kunt treffen.

Nogmaals: gun je ouders het nieuwe geluk. Als je ouders weer lekker genieten van het leven, zal het contact tussen je ouders ook weer beter worden. Is voor iedereen goed.

Wat naar dat je zo rot voelt door de scheiding van je ouders. Ik kan me heel goed voorstellen dat je dat nog geen plekje hebt kunnen geven en dat je het liefste wilt dat je ouders weer samen komen. Maar je ouders zijn waarschijnlijk niet zomaar uit elkaar gegaan: ze kunnen niet meer samen leven. Dat ligt natuurlijk niet aan jou.

Nu je ouders allebei weer hun leven oppakken, betekent het niet dat zij de hele situatie zijn vergeten. Ook zij kunnen het er best nog moeilijk mee hebben, zonder dat ze dat naar jou uitspreken. De nieuwe vriend van je moeder en de nieuwe vriendin van je vader kunnen voor je ouders een grote steun zijn. Jij vindt misschien steun bij vriendjes en vriendinnen of andere familieleden.

Dat je de nieuwe vriend en vriendin van je ouders als indringers ziet, kan ik best begrijpen. Jij hebt er niet om gevraagd dat je ouders uit elkaar zijn gegaan. Onthoud goed dat zij niet het plekje hoeven op te vullen, want je hebt maar één echte moeder en één echte vader.

Hopelijk kun je er met je moeder en vader over praten dat je het moeilijk vindt dat zij een nieuwe liefde in hun leven hebben. Je kunt aangeven waar jij het heel erg moeilijk mee hebt, zodat je vader of moeder je er misschien mee kan helpen. Je ouders kunnen natuurlijk niet aan je neus zien of jij ergens mee zit: dat moet je uitspreken.

Als ik deze en jouw eerder gestelde vragen zo lees dan denk ik dat het probleem er met name in zit dat jij absoluut niet lekker in je vel zit. Dat is begrijpelijk. Je bent nog erg jong en bezig volwassen te worden en loopt tegen allerlei lastige levensvragen aan.

Wat je moet doen is zorgen dat je het zelf leuk hebt en geniet van de mensen en dingen om jou heen. Focus je niet op de verbroken relatie van je ouders. Focus je op je eigen leven en op wat jij wilt. Hierboven is al vaak gezegd dat jouw ouders weer een leven willen opbouwen met iemand anders en dat je hen dat geluk moet gunnen daar ben ik het volkomen mee eens. Maar je moet niet alleen je ouders het geluk gunnen, maar ook jou zelf! Het leven kent een hoop tegenslagen en ieder gaat daar op zijn eigen manier mee om. Het helpt alleen niet om je in je eigen verdriet te verdrinken en je te blijven verzetten tegen situaties die je niet kunt veranderen. Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen geluk, jij ook, al ben je nog jong.

Je moet zeker iemand zoeken om mee te praten. Maak je problemen bespreekbaar, dat lucht op. Hierboven zijn al veel tips gegeven. Je kunt ook je huisarts vragen om je naar iemand door te verwijzen.

De nieuwe vriend en vriendin van jouw vader en moeder zullen nooit een echte ouder kunnen zijn. Zij kunnen echter wel een toegevoegde waarde in jouw leven hebben.

Ga dus leuke dingen doen met vrienden en vriendinnen. Geniet van je middelbare schooltijd. Ga lekker sporten of zoek andere activiteiten die je leuk vindt. Iedere dag heeft wel iets leuks, van een wandeling met de hond tot een lekkere kop thee in de avondzon.

Geloof me, jouw problemen zouden veel groter zijn wanneer jouw ouders omwille van jou bij elkaar zouden blijven en hun eigen geluk (en dus dat van jou) daarmee in de weg zouden staan. Verdrietige ouders wil niemand. Zie het dus als iets positiefs dat ze verder gaan. En je stiefvader hoeft direct je beste vriend te zijn, als hij maar lief is voor je moeder en jou in je waarde laat.

Ten eerste snap ik donders goed dat jij het best heel moeilijk en heel vervelend vind dat het zo is zoals het nu is.
En dat snap ik omdat ik zelf jaren lang een stiefmoeder ben geweest.
Ik ben de stiefmoeder geweest van een jongen. Hij was 6 toen ik bij zijn vader kwam en 10 toen ik weer vertrok uit zijn leven
En hij zal misschien wel iets jonger zijn dan jij nu bent. (Ik heb je profiel niet bekeken)
De band die ik met hem had was de ene keer redelijk en de andere keer heel slecht, maar er waren ook momenten dat ik wel heel goed met hem overweg kon.
En dat kwam voornamelijk omdat hij kon accepteren dat zijn vader en moeder uit elkaar waren.
Hij accepteerde het dat zijn beidde ouders weer gelukkig waren.
Ik heb zowel zijn moeder als zijn stiefvader nooit afgekat of slecht gepraat. En hij gunde zijn ouders weer hun nieuwe geluk. Natuurlijk was hij kwaad en heel verdrietig toen papa bij hem en mama weg ging. Maar het bracht wel weer een stukje rust in huis, pa en ma maakten geen ruzie meer.
En hij heeft er alle geluk van de wereld mee gehad dat papa en mama normaal met elkaar om konden gaan na die tijd. En zijn nieuwe stiefouders ook.
Hij wilde gewoon zoveel mogelijk met rust gelaten worden en normaal behandeld worden,en wij hebben dat als volwassen ook gerespecteerd.
Vraag dus aan je stief familie of ze jou ook gewoon normaal willen behandelen en of ze begrip willen tonen voor je situatie en vraag je stiefvader ook of ie a.u.b niet in jou bijzijn zo slijmerig met je moeder om wil gaan, maar dat je er wanneer je er niet bij bent geen bezwaar tegen hebt. Het zijn per slot van rekening allemaal volwassen personen die daar na mijn weten best begrip voor op kunnen brengen.Maar het zou voor de volgende keer als een situatie weer uit de hand dreigt te raken beter zijn om je in te houden en het gene wat je hoort maar zogenaamd niet te horen.
Want aan letterlijk slaande ruzie heeft niemand iets en dat lost ook niks op.
Probeer gewoon zo positief mogelijk te denken ( ze zijn immers weer gelukkig ) En neem wat meer voor lief dan je lief is. EN respecteer nu op moment even meer dan je lief is.
ook al is dat heel moeilijk. Het houd de sfeer en de zogehete gezelligheid er wat langer in.


.

Hart, hoe hard het ook klinkt:
Je moet het accepteren!

Hou je van je vader?
Zo ja, dan gun je hem een nieuw geluk.

Hou je van je moeder?
Zo ja, dan gun je haar een nieuw geluk.

Je verpest niet alleen je eigen leven en je eigen
vakantie maar ook die van anderen.

En al denk je alleen maar aan jezelf:
Echt waar, het leven is zo veel leuker
als je de dingen kunt accepteren waar je niets
aan kan veranderen.