Wat heeft het voor zin om te huilen of boos te worden om dingen die je toch niet kunt veranderen?

Als je moeder dood gaat word je verdrietig omdat ze weg is, maar je kan er toch niets aan doen dus dan maar niet verdrietig zijn?

Volgens mij is de vraag die ik nu net stel al een antwoord op jouw vraag. Je hoeft niet ergens invloed op uit te kunnen oefenen om er emoties over te tonen. Het is gewoon een verwerking van een bepaalde gebeurtenis en daar word je boos, verdrietig of vrolijk van.

Je moet op den duur zaken een plaats geven. Boosheid helpt bij de verwerking van gevoelens. Wegdrukken zorgt dat gevoelens niet of minder verwerkt worden.

als je emoties niet uit dan krop je op ben ik recent achter gekomen. Als je dit lang genoeg goed dan kan je allemaal lichamelijke en psychische klachten van krijgen. Mijn les die ik hier uit leerde is dat als een mens pas ook zijn zwakte of emoties durfde te uiten pas een krachtig mens is. Emoties en gevoelens heb je niet voor niets uit ze en breng ze onder woorden want het doet er WEL toe wat jij vind.

Emoties komen vanzelf op en zijn vaak moeilijk te verdringen. Laat je gewoon gaan, dat lucht echt op ook al verander je daarmee de situatie niet.
We zijn tenslotte allemaal mensen en mensen hebben nu eenmaal emoties. Dat zit in onze genen.

Door het uiten van je emotie,heb je het verdriet al voor een deel verwerkt.Natuurlijkkun je er niets aan veranderen,maar het uiten van je verdriet of boosheid lucht toch enigszins op.

Expres gaan huilen worden heeft inderdaad weinig zin. Het is niet zo dat die activiteit op zichzelf enig doel heeft. Maar vaak komt het gewoon vanzelf, als gevolg van de emoties of spanning. Het gewoon laten gebeuren, je tranen gewoon laten stromen, heeft dan wel zin, dat kan veel ontspanning brengen en inderdaad opluchten.

Maar het is niet per se nodig, je kan ook op een andere manier het verwerken. En bij huilen (en bij boos doen) kan je ook het overdrijven, dat gebeurt vaak. Dan maak je het probleem in je hoofd groter dan het echt is, je bent niet meer in staat om ook de andere kanten ervan te zien, je wordt dan echt meegesleept door je emotie.
En je kan inderdaad ervoor kiezen om niet mee te gaan in die emotie. Dat is misschien nog wel beter voor je dan helemaal meegaan in die emotie. Alleen is er dan sterk het risico dat je het onderdrukt, en dat is ook weer niet goed voor je. De lijn tussen de emotie er laten zijn maar er niet in meegesleept worden, en je emotie onderdrukken is nogal dun. En zeker als je daar weinig ervaring mee hebt, kan je nogal snel denken dat je goed bezig bent met je niet laten meesleuren, terwijl je in feite het gewoon aan het onderdrukken bent.
En je emoties onderdrukken is niet goed. (Hoewel even tijdelijk onderdrukken wel soms praktisch kan zijn, bijvoorbeeld als je in een onveilige situatie zit, bijv als je autorijdt, het is niet veilig om op dat moment heel hard te gaan huilen, dan kan je het beter even onderdrukken tot je je auto geparkeerd hebt)

Het verschil is moeilijk uit te leggen, maar het zit 'm vooral in spanning versus ontspanning denk ik.
De emotie toelaten, maar wel bij jezelf blijven, is als je het prima vindt als je zou gaan huilen, tranen niet wegdrukt als ze komen, het verdriet gewoon welkom is, en je terwijl je het verdriet voelt, je ook bewust bij jezelf blijft. Het gaat erom dat het er wel mag zijn, als het er niet mag zijn, je je best doet om je niet verdrietig te voelen of niet te huilen, dan ben je aan het onderdrukken. En het gaat erom je lichaam en geest te ontspannen, onderdrukken is eigenlijk spanning erop zetten. En als je bewust je geest en lichaam ontspant, kan het verdriet of de tranen toch opeens weer sterker opkomen, en dan merk je dat je het blijkbaar toch een beetje aan het onderdrukken was. Laat dat er dan ook zijn, blijf ontspannen en weer ontspannen.
Dan verwerk je het net zo goed als wanneer je huilt, en ben je geen speelbal van je emoties.

(zie reacties)

Huilen en boos zijn is wel een opluchting; zoals elke gevoelens kunnen doen - vooral als je het bij iemand kwijt kan, dan weet je dat er iemand is die naar je wilt luisteren, die intressen heeft en vast ook wel medelijden; ik heb veel meegemaakt en ik ben blij dat ik mijn verhalen kwijt kan bij jeugdzord; daar kan je mensen vertrouwen. ik heb heel vaak niets gepraat over mijn gevoelens, doordat ik dat niet meer deed weet ik eigenlijk niet meer goed hoe ik ze moet gebruiken maar daar kom ik vast wel weer boven op; doordat ik veel meegemaakt heb, vind ik; heb ik veel angst en ben ik bang om iets tedoen, maar als je dat eindelijk aan je vrienden hebt kunnen uitleggen helpen ze je, zonder emoties zou niemand echt weten als er iets mis met je is, als je niet goed durft te praten.

groetjes, Shiva

Door te huilen kunnen veel mensen zich uitten, je bent dan toch een emotie kwijt. Bij de een helpt het, en bij de ander wat minder mischien. Het ligt ook vaak aan iemands opvoeding of karakter, of geslacht. Mannen zie je meestal niet zo vlug huilen.