Komt een verslaving meestal door verveling of onvrede?

Door geen van beide. Het gaat hier om een lichamelijke afhankelijkheid, daar zit hem het probleem. Verveling en onvrede kunnen dat beïnvloeden, maar zijn niet de hoofdoorzaak van de verslaving.

Zie link, wordt uitgelegd.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Verslaving

Antwoord op je vraag zonder de toelichting:

Het hangt van de verslaving af. Is het bijvoorbeeld roken, gokken of harddrugs?

De verslavingen roken en gokken kunnen ontstaan/vermeerderen uit verveling/ nieuwsgierigheid/mee willen doen met anderen/ en uiteindelijk uit gewoonte.

Harddrugs is een ander verhaal. Het maakt je lichaam en geest er van afhankelijk.

Betreft de toelichting:

In dat geval is het mijns inziens geen verslaving, maar ben je het slachtoffer van de macht der gewoonte.
Jij vindt rust of vrede bij het draaien of opsteken van een sigaret, en hoe meer tijd je daar voor hebt, en hoe meer je er over nadenkt, hoe vaker je het zult doen.

Ik hoop voor je dat je spoedig de kracht zult vinden om er mee te stoppen.

Het komt vooral doordat er meer stress (onvrede over het leven) binnenkomt dan je aankan. Dan ga je zoeken naar manieren om die stress op te heffen en weer in balans te komen, en je prettig te voelen ,zoals roken of snoepen, drinken en dergelijke.
De truc is om de oorzaak van die stress weg te nemen, maar dat is niet altijd even makkelijk.
Je zou eens iets moeten lezen van Iliya Prigogine. Dat gaat over open en gesloten systemen en hoe entropie werkt bij mensen.

Herkenbaar is het wel.
Op dagen van ernstige stress heb ik wel eens twee pakjes sigaretten gerookt op een dag. Ik had het gevoel dat ik er steun aan had, op een of andere manier.
Maar in mijn normale doen moet ik daar niet aan denken, een stuk of 5 sigaretten per dag is genoeg.

Verveling ken ik eigenlijk niet. Ik heb altijd iets te doen.
Maar wel: "de mogelijk maakt de dief", om het zo te zeggen, is een passende uitdrukking.
Als er niemand is in de omgeving die er een hekel aan heeft dat ik rook, dan rook ik meer, dan wanneer ik rekening moet en wil houden met iemand.

Maar verslaafd ben ik toch wel, heb ik mijzelf helaas moeten bekennen. Zonder sigaretten zitten vind ik vreselijk.
Vanavond was ik op stap, leuke tent, fantastische muziek, dansen, er werden heel wat jointjes gerookt en ik had geen sigaretten bij me. Dat vond ik niet erg. Ik kan wel zonder. Maar wel met de wetenschap dat ik - eenmaal thuis - er een kan opsteken.

Verslaving gaat dus niet over de hoeveelheid, of de omstandigheden, maar om een vorm van afhankelijkheid, niet zonder willen.
Gewoonte, behoefte, willen en dat vasthouden, dat is een vorm van verslaving.

Dan moet je proberen om je niet te vervelen.
Hoe meer je bezig bent hoe minder snel je wil roken.

Zorgen maken doen we allemaal. Inplaats van zitten piekeren, probeer het op te lossen.

Zet een regel thuis. b.v. er wordt voortaan alleen op balkon of in de tuin gerookt. Let maar op dat je vanzelf minder gaat roken, doordat je telkens geen zin meer hebt om niet meer "lekker te kunnen roken'' door de kou ofzo

Succ6

verslaving gevoelige mensen gaan anders om met hun gedachten, en grijpen naar compenserende stoffen, om balans te zoeken. Dus het is denk niet zozeer de vraag wat of ertoe leidt, meer het type mens. Maar die keuze is denk ook erg afhankelijk van je omgeving waarin je op bent gegroeid. De voorbeelden die je hebt gezien.