Hoe komt ik van mijn onzekere gevoel af in contact met mensen?
iedereen heeft wel eens moeite in een gesprek of sociale situatie maar ik heb nog nooit een persoon ontmoet die hetzelfde heeft als mijn. ik heb namelijk de behoefte om altijd oogcontact met iedereen te maken waar ik ook ben op straat in de supermarkt of thuis het maakt niet uit. het gaat niet eens zozeer om wat voor oogcontact ik heb echt geen flauw idee waarom ik dit heb en het word steeds erger. ook in een gesprek met meerdere mensen ben ik alleen maar bezig dat diegene oogcontact met mijn maakt als hij of zij haar verhaal vertelt. en dit is niet het enige waar ik mee kamp want als ik dan oogcontact heb ben ik bang dat diegene een soort van angst ziet in mijn ogen of mijn gedachten kan lezen dus dan krijg ik altijd het gevoel alsof er een soort van schok of flits door mijn ogen gaat die de ander ziet het is heel moelijk uit te leggen. bijvoorbeeld nog een situatie ik ben in een serieus gesprek en ineens stelt er iemand uit dezelfde ruimte een vraag aan diegene terwijl ik net oogcontact met diegene heb ik heb dan altijd het gevoel dat ik een soort van flits van schrik in mijn ogen krijg ik weet dat het misschien heel apart klinkt en dat de meeste van jullie er niet eens over nadenken maar voor mijn is het een dagelijks probleem en het is zo vermoeiend dus kan iemand mijn uit leggen waarom ik dit zou kunnen hebben en of er toch nog mensen zijn die dit ook hebben en hoe zoiets ik er van af kunnen komen?
Die mensen kijken echt nergens van op en hebben wel ernstiger meegemaakt, dus het beste is toch met je billen bloot. Durf je het niet te zeggen, schrijf het dan op (uitgebreider dan hier) en mail het aan je hulpverlener of geef het briefje af bij je volgende gesprek.
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.