Helaas wederom herkenbaar.
En de pest is met dat soort klachten ; je blijft er gewoon mee lopen en lopen en lopen, want eigenlijk schaam je je er voor. Je wast je te pletter, verschoont je om de haverklap, maar niks lijkt te helpen.
Bij mij kwam het niet door incontinentiemateriaal, (al kan dat ook irriteren en de zuurgraad van de huid veranderen, niet zozeer het materiaal zelf, maar het contact van urine met de huid) maar had het te maken met mijn suiker, waardoor de zuurgraad niet optimaal was en gisten en schimmels vrij spel hebben. Het begint met één keertje krabben, en voor je het weet sta je je elk vrij moment het schompes te harken, als maar niemand het ziet!!!
De huisarts kijkt echter nergens van op, en met en paar pilletjes en-of een zalfje- ben je er in no time weer vanaf, en vraag je je af waarom je er in vredesnaam zo lang mee door bent blijven lopen. Feitelijk is het een soort van luieruitslag, maar dan voor 'grote mensen' . Niks aan te doen om het te voorkomen, maar gelukkig wel snel en makkelijk te verhelpen. Vermoedelijk krijg je een tube miconazol mee naar huis.