als je een katheter draagt moet je dan ook nog gebruik maken van een inlegger?

dat klinkt allemaal heel logisch. dankjewel voor dit antwoord.

Lies, jij geeft altijd van die rustgevende, duidelijke antwoorden. PLUS

Het gaat om een katheter via de plasbuis denk ik, toch? Niet een suprapubische, dus via de buikwand in de blaas? Want bij een suprapubische katheter kun je wel - net als bij een transurethrale (dus via de plasbuis) last hebben van lekkage en/of blaaskrampen, maar dan mag er eigenlijk geen urine lekken langs de insteekopening. Een valkuil bij dit probleem is dat sommige verpleegkundigen denken dat een dikkere katheter of het verder vullen van het ballonnetje lekkage zal verminderen. Vaak zal dat het probleem juist erger maken: lekkage langs de katheter berust meestal op blaaskrampen, en die zullen alleen maar erger worden bij een vollere ballon of een dikkere katheter. Maar het hangt ook erg af van de reden dat de katheter gebruikt wordt en ook hoe die gebruikt wordt, dus of de urine continu afloopt of niet. Bij continu aflopen is het risico op (veel) lekkage echt veel minder, hoewel ik uit ervaring weet dat de praktijk soms heel erg anders is dan de theorie bij dit soort dingen.

het gaat hier om een katheter die mijn moeder draagt - via de plasbuis. ze is de laatste 3 jaar rolstoelgebonden, en 8 jr geleden met inoperabele, dodelijke blaaskanker gediagnosticeerd. kennelijk is de tumor ingekapseld en zeker niet uitgezaaid - wel draagt ze sinds die tijd dus een katheter. deze 'lekt' af en toe en dan krijgt ze zo'n dikke tena-inlegger (vergoed de verzekering, dunne niet) in, zit heel oncomfortabel in die rolstoel de hele dag. ik verbaasde mij dat je dus met een katheter ook idd een inlegger draagt... dat snap ik nu beter en inmiddels kocht ik mooie dunne inleggers die niet vergoed worden, maar comfort weet ook wat.

allerlei medicatie geeft buiten de werking ook bijwerkingen. dus eigenlijk ben ik niet zo voor medicatie in dit geval, zeker gezien de hoeveelheid pillen die ze al gebruikt tegen suiker/hart/ etcetc.

Als ze maar 'af en toe' lekkage heeft, en dat goed op te vangen is met een inlegger(tje), dan is dat misschien helemaal geen gekke oplossing. Ze kan het natuurlijk altijd met haar uroloog overleggen, daar word je natuurlijk nooit dommer van. Maar heeft zij al acht jaar een katheter via de plasbuis? Dat is wel ongebruikelijk, over het algemeen wordt bij langdurig gebruik voor een suprapubische katheter gekozen. Soms al na een paar weken. Nu weet ik natuurlijk niet of dat in haar situatie misschien extra risico's met zich mee kan brengen, omdat je dan wel de blaas moet aanprikken natuurlijk. Maar meestal is een SPC comfortabeler voor de patiënt. Bij een katheter via de plasbuis heb je altijd die slang tussen je benen zitten en dat kan al snel irritatie opleveren, bijvoorbeeld drukplekjes op de schaamlippen. En voor mensen die seksueel actief (willen) zijn, is het vaak erg onprettig. Bij lekkage heb je kans dat een SPC het minder maakt omdat de katheter dan niet op de bodem van de blaas en de bekkenbodem drukt, hoewel bij mij het probleem juist erger werd na het plaatsen van de SP. Liever nog kiest men helemaal niet voor langdurig gebruik van een vaste katheter, onder meer omdat het op lange termijn het risico op ontstaan van bepaalde soorten blaaskanker zou vergroten. Bij jouw moeder liggen die risico's waarschijnlijk anders, maar even om aan te geven dat het geen gebruikelijke optie is. Wanneer iemand zelf kan katheteriseren, dan wordt daarvoor gekozen omdat het veel minder risicovol is. Maar nogmaals: ik ken natuurlijk de situatie van jouw moeder niet. Bij zelf katheteriseren moet de blaas wel een bepaalde capaciteit hebben, het enige wat je dan verandert is de wijze waarop de blaas geleegd wordt. Als bij iemand niet het mechanisme van lozing, maar de opslagfunctie 'defect' is, is intermitterend katheteriseren geen optie natuurlijk.

En medicatie heeft inderdaad bijwerkingen, bij de middelen die de samentrekkingen van de blaaswand remmen, komt een droge mond het meest voor. Maar daarnaast kan iemand ook last hebben van duizeligheid, wazig zien, misselijkheid, obstipatie, etc. Dat komt wel duidelijk minder vaak voor dan de droge mond trouwens. En er zijn alternatieve toedieningen mogelijk die het risico op bijwerkingen kunnen verminderen, zoals de pleistervorm en de blaasspoeling. Vooral dat laatste is erg effectief en geeft geen centrale bijwerkingen, omdat je het middel dan rechtstreeks in de blaas inbrengt. Maar ik weet niet of de klachten bij je moeder zo ernstig zijn dat zij dit de moeite waard zou vinden. Weet je of ze er last van heeft? Blaaskramp kan pijnloos zijn, maar het kan ook zeer pijnlijk zijn. Een flinke blaaskramp wordt wel vergeleken met het hebben van persweeën, dus echt blij word je daar niet van. Wel nog even een ander punt: als je moeder normaal gesproken geen of heel weinig lekkage heeft en het wordt ineens erger, dan zou er ook sprake kunnen zijn van een infectie. Het risico op blaasontstekingen is fors verhoogd bij iemand met een vaste katheter. Ik meen dat na tien dagen meer dan 90% van de patiënten bacteriën in de urine heeft. Dat geeft alleen lang niet altijd symptomen, dus het is belangrijk om het goed in de gaten te houden en bij klachten (zoals (buik)pijn, (toegenomen) lekkage langs de katheter, krampen, koorts, troebele of stinkende urine) te overleggen met de arts. Omdat bij iemand met een verblijfskatheter dus vrijwel altijd bacteriën aanwezig zijn in de urine, is het belangrijk om dit altijd te vermelden bij het lab. Meestal zal er een kweek gemaakt moeten worden voor duidelijk is of iemand echt een infectie heeft. Oh, en Ivana: dankjewel! Je doet me bijna blozen..

dank voor je kundige blik die je over mijn vraag hebt laten schijnen, daroom: beste antwoord.

dankjewel Lies!