Hoe kan het dat de ene mens veel meer veerkrachtig is dan de ander na het beleven van een trauma of traumatische gebeurtenissen?

Heeft te maken met enerzijds het karakter van de mens, de een kan nu eenmaal beter relativeren dan de ander. Anderzijds heeft het te maken met hoe stabiel het leven van de persoon is, die de traumatische gebeurtenis moet verwerken. Als voor de rest je leven helemaal op rolletjes loopt kun je een vervelende gebeurtenis beter aan en een plaatsje geven dan wanneer dit de zoveelste tegenslag op rij is.

Dat heeft o.a. te maken met relativeringsvermogen en je karakter. Of je een positief of negatief ingesteld mens bent. Verder is opvoeding belangrijk en de mensen die je om je heen hebt.

Als je hebt geleerd dat je, door je problemen te delen, er beter uit komt en dat alles wat je meemaakt je een stukje sterker maakt, zal het veel makkelijker zijn trauma's te verwerken.

Alles is anders... De persoon is anders, het trauma is anders, het verleden is anders, de uitwerking van het trauma is anders, hoe iemand erop reageert is anders, hoe iemand het verwerkt is anders, de nociceptie is anders, de genezing is anders...

Het is niet ALLEEN veerkracht dat iemand over een trauma heen helpt, alles is anders...

Er komt geen hoe aan te pas, het is gewoon zo en je kunt het niet in een determinologisch kader plaatsen...

Dat heeft te maken met of zij hebben willen leren van deze gebeurtenis.
Ik geloof dat men voor zijn geboorte bepaalde zaken willen leren in dit leven. Hiervoor zijn ook gebeurtenissen nodig. Heeft hij bepaalde mensen om zich heen die hem deze zaken kunnen leren. Een soort drijfveer in het leven.

Als jij die situatie meemaakt kan het zijn dat die situatie nodig is om je wakker te maken, om je te sturen of om je ermee te confronteren zodat je ervan zal gaan leren.
Dan zal jij waarschijnlijk ook wat langer in deze gebeurtenis blijven, omdat je misschien nog niet van richting wilt veranderen, of omdat je nog te diep slaapt.

Anderen zijn wellicht gewoon omstanders. Dat die gebeurtenis helemaal niet om hun gaat. Dan kunnen zij ook die gebeurtenis eenvoudiger achter zich laten. Die zullen niet echt veranderen door de gebeurtenis, omdat dat niet nodig was.

Pas jaren later kan men vaak zeggen dat die gebeurtenis hun hele leven heeft veranderd. Dat die verandering ook nodig was.

In de volksmond heet dat, de ene mens heeft meer bij te zetten dan de ander. Dat zegt eigenlijk alles.

Het is maar net hoe je ermee omgaat, en om wat voor trauma het gaat.
Door het steeds in gedachten herbeleven van een trauma, kan de angst je verlammen, en je jarenlang achtervolgen.
Dan is angst je leven.
Er er zijn mensen die er afstand van kunnen nemen, het kan dan nog wel pijn doen, maar het heeft een plaatsje gekregen, en je laat je niet meer verlammen, en gaat verder met je leven.

Als je één keer een traumatische ervaring hebt gehad, die hebt doorleefd, en voor jezelf hebt vastgesteld, dat het je niet heeft 'gekilled', dus dat je hier 'stronger' door bent geworden, zullen volgende ernstige tegenvallers of gebeurtenissen niet meer díé impact hebben, als die eerste keer. Het verlamt je niet meer, maar geeft een soort murw gevoel van 'daar gáán we weer'.

Dan ligt het maar net aan de mens in kwestie : verwacht hij eigenlijk de volgende klap al weer, of is hij meer een eend, waar de waterdruppels afrollen.

Sommige mensen kunnen beter een schild van zelfbescherming aanleggen dan anderen. Sommigen verbranden met het nest, en anderen vliegen als Phoenix omhoog, en laten het achter zich.

De verwerking van een schokkende ervaring kost tijd en energie en dat is bij iedereen verschillend.

Net als met de mate van verdragen van pijn [lichamelijk] is dat ook met de mate van verdragen van geestelijke pijn, door een traumatische gebeurtenis heel persoonlijk.

Voor een groot deel zit dat in je genen.
Opvoeding en omstandigheden tellen ook mee.
Toen de vader van mijn ex overleed en mijn ex geen emoties toonde, zei men: dat komt er later dan wel uit. Het kwam er nooit uit.

Ook ervaring speelt een rol en dat hoeft niet eens eigen ervaring te zijn. De situatie rond die ervaring wordt goed opgeslagen in het geheugen van ons organisme. En als het ware weer opgeroepen als dat nodig is. En dan hangt het er van af hoe een vorige ervaring verwerkt is.

Het heeft te maken met draagkracht en draaglast van de persoon. Figuurlijk omschreven is draagkracht hoe groot je schouders zijn en draaglast de gewichten die je op je schouders moet dragen. Draagkracht wordt gesterkt door levenservaring, draagvlak (steunende vrienden, familie, et cetera), je eigen welzijn en misschien nog wel meer factoren. Draaglast kan oud zeer en nieuw zeer zijn, maar niet alle problemen worden als nieuw of oud zeer ervaren. Grote reden hiervan is de omgang met of manier van oplossen van het probleem. En dit wordt weer beinvloedt door je draagkracht.
Nu het antwoord op je vraag. Voor de één is de draagkracht veel minder groot dan voor de ander. Hierdoor kan dezelfde draaglast heel anders ervaren worden. Degene met een grotere draagkracht is veerkrachtiger.