Het gebruik van colloïdaal zilver als antibioticum stamt al uit begin 1800. Rond 1900 hadden westerse wetenschappers bewezen dat zilver een sterk antibioticum was en zo schreven veel doctoren het ook voor. Colloïdaal zilver bleek enorm efficient te zijn tegen infecterende organismen waarbij het gelijkertijd extreem veilig was in het gebruik, zonder de negatieve bijwerkingen die vaak gepaard gaan met gebruik van medicijnen. In Amerika is het rond 1938 erkend geweest als homeopatisch geneesmiddel. Deze status heeft het nu echter niet meer waardoor het als krachtig voedingssupplement wordt gepositioneerd.
Mijn ervaringen met zilverwater zijn heel positief, ik heb het echter nooit inwendig gebruikt, met uitzondering van mijn hond, die ik tijdens een diareh probleem drinkwater met zilverwater vermengd heb gegeven, na een dag waren er geen problemen meer.
Bij uitwendige toepassing, hielp zilverwater bijzonder goed, nadat ik een grote schaafwond, veroorzaakt door een valpartij op straat 3 x daags met ZW depte,binnen een week was alles genezen zonder infectie of lidtekens.
Bij beginnende keelpijn met ZW gorgelen, binnen 10 min geen last meer. Ook bij huidirritaties bijzonder werkzaam.
Als deodorant gebruiken, er is niets beter.
Ik ontdekte dat bij behandeling van grote wonden en brandwonden door de regulaire geneeskunde "zilverpleisters
gebruikt worden!
Het schijnt ook werkzaam te zijn bij inwendige infectie's, maar daar heb ik geen ervaringen mee. Op Google is echter enorm veel informatie te vinden.