Hoe leer je relativeren? Zonder hier gelijk voor in therapie te gaan

Probeer het op te schrijven (van je af schrijven.)..als je het na een tijdje terug leest ,kan het zijn dat je denkt :" heb ik me daar zo boos over gemaakt"...dan heb je het al verwerkt en kun je relativeren. De gene waar jij over aan het malen bent kun je over denken ach ja dat hoort nou eenmaal bij hem of haar.(het zal de eerste keer niet zijn dat dit gebeurd?)
Je hebt het over in therapie gaan ,kom op kop op , bescherm je zelf ,laat je irritaties los ....

De grote vraag is: Is het dat je je opwind over iets of iemand, of kanaliseer je je irritatie (die ergens anders vandaan komt) naar dit 'waarneembare' object?

Relativeren is voor de 1 een koud kunstje, voor de ander een aardig moeilijk concept.

Relativeren begint met het terugbrengen van dingen waar je mee zit, tot de juiste proporties.
Iemand kauwt heel afzichtelijk, jij zit ook in het restaurant en bent van huis uit opgevoed met je mond dicht te kauwen.....Irritatie? Ja. Relativatie: Je opvoeding is anders. Als je andersom gaat zitten zie het niet. Daarnaast kan het onkunde zijn van de ander.
(moeilijk voorbeeld, true).

Andere:
Je zit in de trein en mensen praten hard. Irritant? Nee, want wat is hard? Als jij een telefoontje (mobiel) krijgt, controleer je dan ook je spraakvolume? Veel mensen niet. Daarnaast is de 1 hardhorender dan de ander. De regels (streepdoor) richtlijnen, zeggen dat je een ander niet mag lastigvallen met je gesprek. Daarentegen, kan voor iemand met hoofdpijn, zelfs fluisteren al gekmakend zijn.

Relativering is erg makkelijk als je eerlijk tegen jezelf bent: Doe jij iets zelf niet? Als het zo 'irriterend' is, waarom dan alleen bij jou? Is het wel echt dit element dat je dwars zit, of komt de emotie ergens anders vandaan?

Relativering is moeilijk, als je door, vaak opgelegde, denkbeelden denkt dat je niet hoeft na te denken over je eigen reacties, alleen over het gedrag van anderen.

Ik ga eigenlijk altijd (maar ook mij lukt dit in de trein en openbare situaties niet altijd) uit van het universele:
Ik expandeer mijn blik tot universum groot, kijk naar dat stofje dat de aarde is, waarop stofjes van mensen lopen, die in dat hele heelal wel meer te doen hebben dan voor de buis of computer te hangen......Of toch niet?

Rationeel op papier de positieve en de negatieve kanten op papier te zetten. Bezie niet alleen de lastige situatie, maar ook alles er om heen. Zie ook je eigen fouten in dit verband, en die je andere keren hier en elders hebt gemaakt. Reageer eventueel eerst je woede af, zodat je rustiger de zaken op een rijtje kunt zetten.

Je kunt dat nooit leren, dat relativeren... Het is een bijproduct van goed kijken... Dus goed kijken kun je wel leren en als bonus krijg relativeren...

Je moet het zelf ontdekken...
Je moet het ZELF ontdekken...

Sla niet door in het relativeren want daar gaat schiet je ook niets mee op. Beter is te leren je niet over elk akkefietje op te winden. Loslaten is geen relativeren. Relativeren kan ook uitlopen op jezelf voor de gek houden. Relativeren is vaak niet eens positief, zie hoe de politiek elk probleem van de burger terugbrengt tot te verwaarlozen en negeerbare onderbuikgevoelens.

Maak dus een duidelijk onderscheid tussen wat echt je opwinding verdient en giet dat, je opwinding en energie, in een positief kanaal.

Laat de rest los. Ik kan me ook zo af en toe ontzettend druk maken. Als ik nog bij zinnen ben probeer ik effe tot 10 te tellen en voor mezelf duidelijk te krijgen of ik redenen hiervoor heb en zoniet dan laat ik het los.

Probeer de vier vragen van Byrom Katie eens. Kan heel verhelderend zijn.
Uitgangspunten zijn:
- oordeel over je naaste
- schrijf het op
- stel vier vragen
- draai het om


de vier vragen en omkering
1. Is het waar? Ik ben boos op Truus (waar?)
2. Kun je absoluut weten dat het waar is? (waar? Ja want...)
3. Hoe reageer je, wat gebeurt er, wanneer je die gedachte gelooft? (ik voel me zus en zo en ik doe...)
4. Wie zou je zijn zonder de gedachte? (stuk prettiger?)

en
Keer het om.
Het omkeren doe je als volgt:
Ik ben boos op Truus / Truus is boos op mij (waar?) / ik ben boos op mezelf (waar?)

enz...

Minsten tellen tot tien voor je iets antwoord. Als de zaken nog erger worden ,grote wandeling en met ander zaken bezig zijn. En tenslotte de vraag stellen : Is het de moeite wel waard hier aandacht aan te besteden? Of de "So What!"attitude toepassen. En nog een methode : je gevoelens neerpennen in een schrift en dan iets anders doen.

Ga op de grond liggen en ontspan je volledig.Concentreer je op je voeten, ze worden heel warm, en zo ga je verder naar boven tot je hals.Als je helemaal ontspannen bent kan je beginnen met je gedachten te richten op prettige dingen.Hou goed voor ogen dat irritatie jou niet ten goede komt, laat het los.

Benader dergelijke dingen als een casus van een ander,dus alsof het niet jezelf maar een vreemde betreft,door deze afstand te nemen zie je de problemen rationeler en kun je vanzelf de relativiteit terugvinden die je verstand zegt dat je moet vinden maar waarvan je emotie zegt dat je je erover moet opwinden.

In het leven en op het werk heeft u dagelijks te doen met dingen die elkaars tegengestelde zijn: vóór en tegen, goed en slecht, man en vrouw, rationeel en emotioneel, binnendienst en buitendienst, lichaamstaal en spraak, leraar en leerling, medewerker en tegenwerker. Soms moet u een keuze maken uit beide uitersten, terwijl deze op andere momenten uitstekend naast elkaar kunnen bestaan. In veel gevallen vullen de tegenstellingen elkaar zelfs prima aan. Als u er goed over nadenkt, kan vaak het één niet zonder het ander bestaan. Het chinese teken Yin Yang is hier een prachtige illustratie van. Yin en Yang zijn de twee tegengestelde elementen in het universum. Maar hoewel het tegenstellingen betreft, zijn het geen absolute polen. De tegenstellingen bestaan alleen relatief tegenover elkaar. Het teken is een cirkel die bestaat uit twee vormen - wit en zwart - die naadloos op elkaar aansluiten. In het witte deel bevindt zich een zwarte stip en in het zwarte deel een witte stip. Daarmee wordt gesymboliseerd dat zich in elk element wel iets van het ander bevindt. Alles is dus relatief.

Ik heb een goed boek gevonden, waar ik zelf heel goed door heb leren relativeren. Het heet Doe niet zo moeilijk, de kunst van het relativeren. Er worden verschillende inzichten in beschreven: je manier van denken, wat er belangrijk is en niet en het maken van vergelijkingen. Het is heel goed leesbaar en prettig geschreven. Er staan ook allerlei voorbeelden in en suggesties voor oefeningen die je zelf kunt doen. Kunnen relativeren moet wel een beetje bij je passen denk ik, maar het is blijkbaar ook goed te leren. Ik heb er in ieder geval veel van geleerd. Ik zag eerder af en toe door de bomen het bos niet meer en kon me behoorlijk over dingen opwinden en zorgen maken. Nu lukt het me beter om het betrekkelijke van alles te zien. Misschien komt dat ook door mijn leeftijd (48) en mijn levenservaring, maar veel van wat ik las was toch een eye-opener. Je kunt de link volgen om het boek te vinden.