Dat benauwde gevoel dat je krijgt als je zonder voorbereiding moet spreken voor een groep, iets moet vragen aan je moeilijke en opvliegende baas, voor jezelf opkomen in een vergadering, ... Dat heb ik met de regelmaat van de klok, soms durf ik mijn mond niet opendoen, soms heb ik er geen last van, en kom ik naturel en sympathiek over. Maar, het maakt me gek als ik ineenkrimp van dat benauwde gevoel. Ik wil het zo graag kwijt. Ik heb al vanalles geprobeerd: yoga, meditatie, regressietherapie, frequentietherapie, assertiviteitscursussen, therapeutische massages, voetreflexologie...
Ben je op zoek naar het antwoord op die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?