Hoe kan het toch zijn dat zoveel dingen die eerst bijzonder waren, na verloop van tijd vanzelfsprekend worden?

Question

Denk aan liefde, een nieuwe baan, auto, materialistische zaken... Is de mens dan zo snel gewend dat we het bijzondere van iets of iemand niet meer kunnen zien/op waarde kunnen schatten?

 · Accepted Answer

De Westerse mens is verwend.
Ik ben regelmatig in Afrika.
De eerste keer ben ik echt onder de indruk geraakt van één van de sloppenwijken. Die mensen hebben nagenoeg niets, de kinderen zijn zo dankbaar voor een ballon, ouderen zijn blij met "afgedankte" kleding.
Toch waren die mensen de meest hartelijke mensen die ik ben tegengekomen. We moesten een kop thee komen drinken...

Ja, en dat was rond het moment dat ik mijn spiegelreflex camera eigenlijk niet meer zo bijzonder goed vond, er waren dingen die volgens mij beter konden werken. Ik heb de camera na die reis nog 2 jaar aangehouden en vond dat die eigenlijk prima werkte.

Een ander voorbeeld uit mijn leven: Op een gegeven moment is mijn beste vriendin overleden. Ze was pas 26. Sindsdien geniet ik veel meer van kleine dingen. Als ik wakker wordt van de uil die naast mijn slaapkamerraam zijn nachtelijke geluiden maak, dan lach ik erom, ben ik blij dat ik dat mag meemaken. Uiteraard heb ik ook zo mijn momenten dat alles meer moet, bijzonderder moet, maar diep van binnen ben ik eigenlijk een erg blij en tevreden mens, dat weet dat er meer mensen zijn die het slechter hebben dan ik dan dat er mensen zijn die het beter hebben.
Dat geeft mij al een bijzonder gevoel, het gevoel dat we het toch eigenlijk best wel bijzonder goed getroffen hebben.

 · Answer

Ik denk dat alles wat nieuw (en daarom bijzonder) is na verloop van tijd gewoon niet nieuw meer is en het daarom gewoon is geworden.

 · Answer

Je went eraan, helaas... Je went er nooit aan, je went nooit aan het leven... Maar omdat je gezond bent, heb je de luxe aan het gewone voorbij te gaan... Op het moment dat je wat mankeert, dan is alles opeens niet meer gewoon... Na de griep bijvoorbeeld, voel je je weer als in het begin, dat niet alles vanzelfsprekend is...

 · Answer

Iets is, zoals hierboven ook gezegd, bijzonder omdat het nieuw is. Je leeft je normale leven, je hoopt op niets bijzonders, droomt er misschien wel over maar verwacht niet dat het zo gauw gaat gebeuren.

En dan.. opeens! Ontmoet je toch die prins op het witte paard, krijg je toch opeens die droombaan, heb je opeens genoeg geld om dat ene product te kunnen betalen...

Maar zodra je de baan of je liefde beter leert kennen en het steeds meer inpast in je oude leven, wordt het langzaam een deel van dat 'oude' leven.
Ook dat gaat horen bij de dagelijkse routine, je dagelijkse dingetjes. Na een tijdje is het niet nieuw meer, maar heel normaal en gewoon geworden.

Ook ontdek je er evenveel minpuntjes aan als bij alle andere dagelijkse dingen in het leven, wat je doet inzien dat het in feite niet meer bijzonder is dan alle andere dagelijkse dingen.

En zo.. opeens.. is het vanzelfsprekend geworden.

 · Answer

Als je je iets wenst is het begeerlijk en bijzonder,maar zodra dat iets in je bezit is,ben je er snel aan gewend! Daarna ga je de aandacht weer op iets anders vestigen en zodra je ook dat weer in bezit hebt ....en zo gaan we maar door en door.

 · Answer

Voor mij is het de kunst van een fijn leven om juist niet te wennen aan dit alles, dingen niet als vanzelfsprekend te ervaren. Zoals je vaak van mensen hoort zijn ingrijpende gebeurtenissen in het leven vaak de aanleiding om anders naar al deze 'gewone' dingen te kijken, omdat je dan uit ervaring weet dat het eigenlijk helemaal niet zo gewoon is.
Gun niemand ingrijpende ervaringen, zoals in mijn geval, het overlijden van je geliefde, maar als het dan toch zo moet zijn, is het fijn om er toch iets positiefs, zoals een andere kijk op je leven aan over te houden.

 · Answer

Het geluksmoment is weg.

 · Answer

Het leven (en eigenlijk alle dynamische processen, bijv. oorlog) kent twee fases die elkaar afwisselen: veroveren en consolideren. Tijdens het veroveren heb je sterke gevoelens, tijdens het consolideren breng je hetgeen je gewonnen hebt in je systeem, zodat het zo normaal mogelijk voor je wordt. Door steeds die twee fases te doorlopen kun je groeien. Dat verklaart ook de onrust die veel mensen ervaren. Je moet steeds weer op zoek naar iets nieuws. Maar zonder dit proces zou je nu nog steeds vol verwondering zijn over het feit dat je je vingers kunt bewegen. Dat mag dan een gelukzalig gevoel zijn, maar voor je overleving is het niet handig om daarin te blijven steken.

 · Answer

Hebben is hebben, maar krijgen is de kunst.

En zodra dat kunstje gedaan is is de spanning eraf, en wil je weer wat anders.
En dan gaat het juist om materiële zaken. Want het gras aan de overkant is altijd groener.

 · Answer

De mens stopt meer tijd en energie in het verkrijgen van statis en mooie dingen, dat hij ondertussen is vergeten er dankbaar voor te zijn en er van te genieten, want hij is alweer onderweg naar het volgende doel.

Hoe kan het toch zijn dat zoveel dingen die eerst bijzonder waren, na verloop van tijd vanzelfsprekend worden?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (9)

Weet jij het beter..?