Waar blijven rages?

De eerste echt rage die ik me herinner was de hoelahoep eind jaren vijftig. Het was denk ik een modegril waarmee de tienermeisjes zich konden afzetten tegen de volwassen cultuur.
De hoepels kon je wel kopen maar de meeste mensen maakten de dingen van een stuk pvc- pijp en een kurk. Later ontdekte de commercie de rage als profijtelijk en werden rages bedacht om vooral kinderen aan zich te binden.
Dat ook veel volwassenen niet ongevoelig zijn voor rages zal zijn oorzaak wel hebben in het feit dat veel volwassenen zich jeugdig willen gedragen.
In de rage gaat het gewoonlijk om zaken van weinig waarde waarmee iedereen zich bij de massa kan aansluiten.
Als iedereen van het product is voorzien ziet men in dat het een volstrekt nutteloos ding is en kan men het voor zijn fatsoen alleen nog maar weggooien. Het idee moet dan weer vergeten worden voordat een nieuwe rage van de grond kan komen en iedereen zich weer als een gek op het volgende prul stort.